Δεν είναι τρελό που παρακολουθούμε εδώ και τέσσερις ημέρες μία δημόσια προεκλογική αντιπαράθεση για όσα είπε, ή δεν είπε, ο μουσουλμάνος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Φερχάτ Οζγκιούρ από τη Ροδόπη.
Αυτή είναι πάγια μεθοδολογία. Κόμματα και κομματικά στελέχη συγκρούονται για μία δήλωση, που δεν ακούγεται εναρμονισμένη με όσα θα θέλαμε να ακούμε από ένα εκλεγμένο μέλος του ελληνικού Κοινοβουλίου.
Η ΝΔ υποστηρίζει ότι ο Οζγκιούρ μίλησε συγκεκριμένα για «τουρκική μειονότητα» στην Ελλάδα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι ο Οζγκιούρ μιλούσε για την προσωπική του «τουρκική καταγωγή».
Υπάρχουν οι λέξεις και υπάρχει η ουσία πίσω από αυτές. Ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται ως επιχείρημα το γεγονός ότι οι μουσουλμάνοι βουλευτές του ορκίστηκαν πίστη στο ελληνικό Σύνταγμα και ότι αυτό λύνει το ζήτημα ως προς τα πρόσωπα.
Το δέχομαι, στον βαθμό που αυτά τα πρόσωπα θα κρίνονται κάθε μέρα την επόμενη τετραετία. Αργά ή γρήγορα θα κληθούν (και πιθανόν θα προκληθούν) να τοποθετηθούν εντός της Βουλής, ή από δημοσιογράφους σε συνεντεύξεις. Και τότε θα εξηγήσουν οι ίδιοι πως σκέφτονται για τη μουσουλμανική μειονότητα και την Θράκη.
Ίσως αυτή η επιλογή αποτελεί ρίσκο για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, στο μέτρο που θα μπορούσε από τώρα να τους ζητήσει διευκρινίσεις, ή και μία καθαρή δημόσια τοποθέτηση.
Όμως, υπάρχει και ένα σημαντικότερο ζήτημα: εάν πράγματι το τουρκικό προξενείο στη Θράκη πριμοδότησε ή δεν πριμοδότησε την εκλογή του συγκεκριμένου ή/και άλλων μουσουλμάνων βουλευτών.
Μιλώντας καλοπροαίρετα, θα μπορούσα να δεχθώ ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί ακόμα και χωρίς την συναίνεσή τους.
Αυτό ισχύει για κάθε μουσουλμάνο βουλευτή. Στους ίδιους εναπόκειται να αξιολογήσουν και να αντιδράσουν σε κάτι τέτοιο, εφόσον αντιληφθούν ότι μπορεί να συνέβη. Υπάρχει, ξέρετε, και η λύση της παραίτησης.
Αν αντιληφθεί, δηλαδή, ένας βουλευτής ότι κάποιοι παίζουν παιχνίδια πάνω στην εκλογή του - πόσω μάλλον αν οι «κάποιοι» αντιστρατεύονται εθνικά συμφέροντα - τότε μπορεί να παραιτηθεί για να μην τους κάνει τη χάρη.
Όλα τα παραπάνω, εγώ τα γράφω με πολλά «αν». Γιατί δεν μπορώ να διασταυρώσω ως δημοσιογράφος, ούτε τις σκέψεις σε συνδυασμό με τα λόγια ενός βουλευτή που αποφάσισε να δώσει συνέντευξη στην Τουρκία πριν καλά-καλά εκλεγεί, ούτε την παρασκηνιακή δράση ενός προξενείου, ούτε τυχόν παιχνίδια που μπορεί να παίζονται κάποτε εν γνώση, ή εν αγνοία ενός εκάστου μουσουλμάνου στη Θράκη.
Ποιός μπορεί να διασταυρώσει και να ελέγξει τόσο ευαίσθητες πληροφορίες;
Λογικά η ΕΥΠ. Είναι δική της δουλειά και δική της αποστολή με βάση το Σύνταγμα και τους νόμους.
Δεν ξέρω κατά πόσο κάνει καλά τη δουλειά της η συγκεκριμένη υπηρεσία με το βεβαρημένο παρελθόν. Όμως, καλώς ή κακώς, αυτήν έχουμε για αυτά τα πράγματα. Μπορούμε να την καταργήσουμε ή να την σχεδιάσουμε από την αρχή, εάν διαφωνούμε με τις τακτικές και τις πρακτικές της. Ή να ζητήσουμε τεχνογνωσία από άλλες μυστικές υπηρεσίες, αν νομίζουμε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν προς το εθνικό μας συμφέρον.
Αυτό που σίγουρα αποτελεί λάθος, πάντως, είναι να κάνουμε την ΕΥΠ κάθε τόσο κεντρικό θέμα σε τηλεοπτικά παράθυρα. Ας την καταργήσουμε καλύτερα, να ξεμπερδεύουμε. Απλώς αναρωτιέμαι, ποιόν θα διευκολύνουμε περισσότερο έτσι.