Κάθε Χριστούγεννα ο Δυτικός κόσμος βιώνει την τρέλα του. Οι ”πολιτισμένες” κοινωνίες τελετουργικά επαναλαμβάνουν τον συλλογικό παραλογισμό τους.
Σχεδόν δύο μήνες πριν οι βιτρίνες και οι δρόμοι στολίζονται. Καθ’ όλο το διάστημα διαφημίσεις για εορταστικά ταξίδια πάνε κι έρχονται. Ρούχα, παιγνίδια, και ηλεκτρονικές συσκευές ανανεώνονται. Και το τέλος των εορτών μάς βρίσκει με παραπάνω κιλά.
Ποια είναι η τρέλα; Ξεκινώ από την αφετηρία: όλα αυτά συμβαίνουν διότι α) πάνω από δυο χιλιάδες χρόνια πριν γεννήθηκε ένα βρέφος, β) το οποίο κάποιοι αναγνώρισαν ως Θεάνθρωπο και έκτοτε ονομάζονται Χριστιανοί.
Και λοιπόν; Πώς ”κολλάνε” αυτά;
Ας εξετάσουμε ορισμένες πτυχές:
- Το βρέφος γεννήθηκε μέσα σε ένα στάβλο, δηλαδή με την μέγιστη λιτότητα η οποία είναι δυνατό να παρατηρηθεί σε τοκετό. Και όταν μεγάλωσε έζησε ως ενήλικος με τέτοια απλότητα που κάποτε, όταν κάποιος ζήτησε να τόν ακολουθήσει, απάντησε ότι δεν έχει πού να γείρει το κεφάλι του. Μάλιστα δίδαξε να μην προσκολλώμαστε στα γήινα αλλά να αποθηκεύουμε θησαυρούς στον ουρανό μέσω της αγάπης.
Τον ερχομό αυτού του Προσώπου, λοιπόν, εμείς τόν τιμούμε με έξαρση καταναλωτισμού!
- Από την ώρα που γεννήθηκε το Πρόσωπο αυτό βρέθηκε στο περιθώριο. Έγινε πρόσφυγας για να μην τό σκοτώσουν, ενώ καθ’ όλη τη μετέπειτα ζωή του υφίστατο διωγμό από τους ισχυρούς της εποχής. Στο τέλος κατάφεραν να τόν θανατώσουν με φρικτά βασανιστήρια.
Εμείς, που υποτίθεται ότι χαιρόμαστε με τη γέννησή του, περιφρονούμε τους ασήμαντους, ειρωνευόμαστε τους αδύναμους, κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να δημιουργήσουμε γνωριμίες με ισχυρούς ώστε να βολέψουμε κάπου τους δικούς μας, και γενικά φροντίζουμε να είμαστε με την εξουσία διότι ‘ποτέ δεν ξέρεις’…
Από την άλλη, αυτή τη στιγμή που μιλάμε κάποιες χιλιάδες πιστών σε αυτό το Πρόσωπο βρίσκονται σε φυλακές από τους ισχυρούς, μόνο και μόνο επειδή θέλησαν να τόν ακολουθήσουν. Και εμείς στη Δύση αδιαφορούμε και ψωνίζουμε…
-Με τον ερχομό του στον κόσμο κάποιοι σοφοί ελκύσθηκαν. Μάλιστα ξεκίνησαν από πολύ μακριά ένα επικίνδυνο ταξίδι για να τού υποβάλουν τον σεβασμό τους και να τού προσφέρουν τα δώρα τους.
Και αυτά τα Χριστούγεννα, από την άλλη, θα ανταλλάξουν ‘Χρόνια πολλά’ άνθρωποι οι οποίοι χλευάζουν την πίστη στο Πρόσωπο αυτό στο όνομα των γνώσεών τους και της επιστήμης τους. Άνθρωποι που καμαρώνουν για τον ‘ορθό λόγο’ τους και την ίδια ώρα θεωρούν δεύτερης κατηγορίας όσους συμπολίτες τους βρήκαν νόημα ζωής σε Εκείνον. Και όμως, ανταλλάσσουν ευχές τα Χριστούγεννα…
-Καθώς το βρέφος που γεννήθηκε τότε ένωνε δύο φύσεις στον Εαυτό του, θεϊκή και ανθρώπινη, δημιούργησε έκτοτε μια εντελώς καινούργια κατάσταση για όλους μας. Η θεανθρωπία του εγκατέστησε την αρχή της συνέργειας. Πλέον όλα τα φαινόμενα είναι θεανθρώπινα, Θεός και άνθρωπος συνεργάζονται.
Αλλά πολλοί από όσους πανηγυρίζουν για τη γιορτή, ακόμη και από εκείνους που συχνάζουν σε εκκλησίες για να τήν τιμήσουν, συμπεριφέρονται σαν να μη συνέβη ποτέ αυτή η μοναδική συνάντηση Θεού και ανθρώπου. Άλλοι παραμερίζουν τον Θεό για να κάνουν μόνοι τους ό,τι νομίζουν καλύτερο, ενώ άλλοι συρρικνώνουν τον εαυτό τους περιμένοντας τα πάντα από ένα θεό που αυτοί κατασκεύασαν στο μυαλό τους.
Αυτές είναι μερικές μόνο από τις πτυχές της τρέλας μας. Και Χριστιανών και άθεων. Φτιάξαμε γιορτές για να ξεκουραζόμαστε από την επίπονη οδοιπορία της ζωής - λογικό. Και λησμονήσαμε Εκείνον που δήλωσε ″ελάτε σε μένα οι κουρασμένοι και θα σας αναπαύσω”.
Με άλλα λόγια, θελήσαμε τα δώρα χωρίς το Πρόσωπο που τά κομίζει. Και χάσαμε και τα δώρα μαζί…