Σαράντα οκτώ χρόνια μετά την περίφημη απεργία των γυναικών στην Ισλανδία, οι γυναίκες της χώρας επανέρχονται και διεκδικούν ίσες αμοιβές με τους άνδρες στον χώρο εργασίας.
Όπως στις 24 Οκτωμβρίου του 1975 έτσι και σήμερα, χιλιάδες γυναίκες στην Ισλανδία, ανάμεσά τους και η πρωθυπουργός Katrín Jakobsdóttir, διαμαρτύρονται για το χάσμα των αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών στον εργασιακό χώρο και αρνούνται να εργαστούν την Τρίτη.
Το “kvennafrí”, όπως έχουν ονομάσει την «ημέρα των γυναικών», έχει κηρυχθεί σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το γεγονός ότι παρότι άνδρες και γυναίκες έχουν τις ίδιες αρμοδιότητες, ευθύνες και θέσεις στο χώρο εργασίας, αμείβονται λιγότερο από τους άνδρες συναδέλφους τους για τις ίδιες θέσεις.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται σε εργασιακούς χώρους που οι γυναίκες αποτελούν την πλειοψηφία των εργαζομένων, όπως υγεία και η παιδεία.
Ετσι, σήμερα, Τρίτη, είναι ημέρα απεργίας από την εργασία και η πρώτη 24ωρη απεργία των γυναικών στην Ισλανδία μετά το 1975. Την ημέρα αυτή οι γυναίκες απέχουν και από τις δουλειές του σπιτιού τους.
«Δεν θα δουλέψω σήμερα, όπως περιμένω ότι θα κάνουν και όλες οι γυναίκες στο υπουργικό συμβούλιο», είπε η πρωθυπουργός της Ισλανδίας κα Jakobsdóttir στον ιστότοπο mbl.is πριν από τη διαμαρτυρία.
Η Ισλανδία δείχνει το δρόμο
Η Jakobsdóttir υποστήριξε ότι η κυβέρνησή ερευνά τις αμοιβές στα επαγγέλματα που κυριαρχούν οι γυναίκες, για να εντοπίσεις τις διαφορές σε σύγκριση με τομείς που παραδοσιακά κυριαρχούν οι άνδρες.
Σύμφωνα με την Ισλανδική Ένωση Δασκάλων, οι γυναίκες αποτελούν την πλειοψηφία των δασκάλων σε κάθε επίπεδο του εκπαιδευτικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένου του 94% των νηπιαγωγών.
Περίπου το 80% των εργαζομένων στο Εθνικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Ισλανδίας, το μεγαλύτερο στη χώρα, είναι γυναίκες.
Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι η Ισλανδία, που πρωτοπορεί στον αγώνα των γυναικών για ίσες αμοιβές στο χώρο εργασίας, κατατάσσεται στην κορυφή των χωρών για την ισότητα των φύλων στον κόσμο, από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) για 14 συνεχή χρόνια. Όμως η χώρα δεν είναι εντελώς ισότιμη, γι αυτό και το WEF την βαθμολογεί με 91,2%.
Η νησιωτική χώρα της βόρειας Ευρώπης, η οποία είναι μια από τις πιο αραιοκατοικημένες στον κόσμο κατατάσσεται στην 14η θέση στον κόσμο στην παροχή επιδομάτων, χαμηλότερα από χώρες όπως η Λιβερία, η Τζαμάικα και η Νορβηγία.
Η απεργία του 1975 που άλλαξε τη χώρα
Περίπου το 90% του γυναικείου εργατικού δυναμικού της Ισλανδίας συμμετείχε στην απεργία στις 24 Οκτωβρίου του 1975, σε μια ισχυρή διαμαρτυρία που ήθελε να δείξει πόσο σημαντική είναι η παρουσία των γυναικών για την οικονομία της χώρας. Η απεργία οδήγησε το κοινοβούλιο της χώρας να ψηφίσει νόμο για ίσες αμοιβές που εφαρμόστηκε από τον επόμενο κιόλας χρόνο.
Η πρώην πρόεδρος της Ισλανδίας Vigdís Finnbogadóttir είχε δηλώσει στο BBC το 2015, ότι η απεργία του 1975 ήταν «το πρώτο βήμα για τη χειραφέτηση των γυναικών στην Ισλανδία», που άνοιξε το δρόμο ώστε η χώρα να εκλέξει την πρώτη γυναίκα αρχηγό κράτους στον κόσμο το 1980.
Πληροφορίες από το BBC