Κάθε μέρα έχουμε καλά και κακά νέα σε όλους τους τομείς και πεδία της πεζής καθημερινότητας. Τα περισσότερα από αυτά δεν γίνονται πρωτοσέλιδα, γιατί είναι συνήθη και επαναλαμβανόμενα φαινόμενα. Όμως είναι πολύ οχληρά για αυτόν που τα υφίσταται και για την κοινωνία γενικότερα, με πολλαπλές επιπτώσεις, που οφείλονται στο ότι η Πολιτεία δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε την δημόσια ασφάλεια ούτε την επαρκή λειτουργία της δικαιοσύνης.
Σταχυολογώντας τα κακά νέα επισημαίνουμε τα εξής. Όπως γράψαμε σε προηγούμενο άρθρο στις 14-6-2022 γνωστοί άγνωστοι αφαίρεσαν από την πλατεία Δηλβόη στην Ν. Ερυθραία τη χάλκινη προτομή του ήρωα Γ. Δηλβόη.
Μετά τη σύλληψη των δραστών αποκαλύφθηκε, ότι οι ίδιοι είχαν αφαιρέσει από διάφορες περιοχές της Αττικής επτά χάλκινες προτομές ιστορικών προσωπικοτήτων και καλλιτεχνών μεταξύ των οποίων του Ε. Βενιζέλου, που την πούλησαν σε «σκραπατζίδικο» στη περιοχή Αχαρνών αντί 150 ευρώ. Ο ιδιοκτήτης του συνελήφθη, ωστόσο είχε προλάβει να την λιώσει. Εναντίον όλων ασκήθηκαν ποινικές διώξεις σε βαθμό κακουργήματος.
Είναι ντροπή να καταστρέφονται ιστορικά και πολιτιστικά μνημεία, γιατί η Πολιτεία δεν μπορεί να τα προστατέψει προληπτικά και όχι κατασταλτικά. Διότι, η επιβολή ελαφρών ή με αναστολή ποινών, δεν είναι ικανή να αποτρέψει κάποιους, κατά έξη και κατά επάγγελμα, παραβατικούς να διαπράττουν κλοπές και οι οποίοι μετά την έξοδο από τη φυλακή θα συνεχίσουν την ίδια πρακτική, γιατί δεν γνωρίζουν άλλο τρόπο επιβίωσης.
Επομένως το ζήτημα είναι περισσότερο κοινωνικό και όχι σωφρονιστικό. Το μόνο όμως που μπορεί να αποτρέψει τις κλοπές, ως παράδειγμα γενικής πρόληψης για τους ομότεχνους τους, είναι η κατάσχεση του αυτοκινήτου, που χρησιμοποιήθηκε ως μέσο του εγκλήματος.
Με τον ίδιο παρανομαστή λειτουργεί και η κλοπή των καταλυτών από σταθμευμένα αυτοκίνητα, που αυτή την εποχή βρίσκεται σε έξαρση. Οι δράστες αφαιρούν τα υλικά τους, γιατί αυξήθηκαν οι τιμές των πρώτων υλών, που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή τους.
Επίσης έχουμε και τις κλοπές Ι.Χ αυτοκινήτων, που ανέρχονται σε 8.000 περίπου χρόνο. Οι περισσότερες είναι στοχευμένες και όχι ευκαιριακές και ως εκ τούτου τα οχήματα δεν αναβρίσκονται.
Συνήθως κλέβονται όταν είναι παρκαρισμένα σε δρόμους με ιδιοκτήτες φτωχούς βιοπαλαιστές, που σημαίνει μεγάλο κόστος και ταλαιπωρία για αυτούς, τόσο για την είσπραξη του ασφαλίσματος όσο και για την αντικατάσταση τους.
Τα ακριβά αυτοκίνητα κλέβονται προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για την μεταφορά παρανόμων μεταναστών ή για εγκληματικές πράξεις, τα δε φθηνά διαλύονται και πωλούνται για ανταλλακτικά.
Σαφώς η συλλογή παλιών μετάλλων (scrap) και ανακύκλωση τους, προσφέρουν πολύτιμο έργο στην εξοικονόμηση πρώτων υλών με την προϋπόθεση ότι οι συναλλαγές είναι νόμιμες και δεν αφορούν κλοπιμαία. Όσον αφορά τη δεύτερη περίπτωση, υπάρχουν τρόποι να διαπιστωθεί από τον αγοραστή ότι τα χυτήρια λειτουργούν με νόμιμη άδεια και δεν μολύνουν το περιβάλλον και ότι τα συνεργεία των αυτοκινήτων δεν διαλύουν κλεμμένα οχήματα, γιατί αλλιώς το οικονομικό και κοινωνικό κόστος είναι αντίστροφα δυσανάλογο.
Φυσικά συμβαίνει το αντίθετο κυρίως σε περιοχές δυτικά του Κηφισού, που θεωρούνται άβατα, πολλές φορές με την ανοχή τοπικών αστυνομικών.
Αν η Πολιτεία μπορέσει να ελέγξει, ώστε να μην αγοράζονται τα κλοπιμαία από τους κλεπταποδόχους, πιστεύω ότι οι συνήθεις ύποπτοι θα περιορίσουν τις κλοπές, γιατί δεν θα μπορούν να τα διαθέσουν. Αυτό ακούγεται αφελές ως εξυπακουόμενο, αλλά είναι σχεδόν να αδύνατο να πραγματοποιηθεί χωρίς ομόφωνη συναίνεση από όλα τα πολιτικά κόμματα, γιατί έχει τεράστιο πολιτικό κόστος και μάλιστα σε έτος εκλογών, που όλα τα κόμματα σε ρεσιτάλ λαϊκισμού αποβλέπουν στις ψήφους των μειονοτικών κοινωνικών μονάδων.
Επομένως το μόνο που απομένει είναι μια συνεχής, σταθερή αστυνόμευση, με βελτίωση της απονομής της δικαιοσύνης, με περιορισμό των αναβολών δίκης και της μη επιβολής ποινών, με αναστολή εκτέλεσης χωρίς τις νόμιμες προϋποθέσεις. Αν δοθεί έμφαση σε αυτά τότε η κατάσταση που θα διαμορφωθεί είναι βέβαιο ότι θα λειτουργήσει αποτρεπτικά.
Η αποκατάσταση των πολιτιστικών και ιστορικών μνημείων, όσων δεν υπάγονται στη δικαιοδοσία του Υπουργείου Πολιτισμού, είναι υποχρέωση των ΟΤΑ στην περιφέρεια των οποίων είχαν τοποθετηθεί οι κλεμμένες πλέον προτομές, με ομώνυμες πλατείες, και οι οποίες ενώ ήταν σημείο αναφοράς τώρα απλά αποτελούν κενά βάθρα. Για τη διατήρηση λοιπόν της ιστορικής και πολιτιστικής μνήμης οι Δήμοι πρέπει να απευθυνθούν στους γλύπτες, που τις δημιούργησαν, ή τους κληρονόμους τους και να ζητήσουν τα εκμαγεία των προτομών, για να χυθούν οι προτομές εκ νέου και να τοποθετηθούν στα κενά βάθρα πανηγυρικά.
***
Λέανδρος Τ.Ρακιντζής - Αρεοπαγίτης ε.τ.