To Λος Άντζελες συμφώνησε να πληρώσει 20 εκατομμύρια δολάρια για μια παραλία, που κατασχέθηκε από μία οικογένεια μαύρων τη δεκαετία του 1920 και επέστρεψε στους κληρονομους της αυτό το καλοκαίρι.
Η επονομαζόμενη παραλία του Μπρους αγοράστηκε το 1912 προκειμένου να γίνει ένα θέρετρο για μαύρους σε μια εποχή εκτεταμένου φυλετικού διαχωρισμού.
Βρίσκεται στην πόλη της παραλίας του Μανχάταν και καταλήφθηκε βίαια από το τοπικό συμβούλιο της περιοχής το 1924.
Οι απόγονοι του Μπρους θα ήταν ήδη πλούσιοι ωστόσο, αν δεν είχε κατασχεθεί η γη τους, όπως είπε αξιωματούχος του Λος Άντζελες, αναφέρει το BBC.
«Η κατάληψη της παραλίας Μπρους πριν από σχεδόν έναν αιώνα ήταν μια αδικία που επιβλήθηκε όχι μόνο στη Γουίλα και τον Τσαρλς Μπρους, αλλά και σε γενιές των απογόνων τους, που σχεδόν σίγουρα θα ήταν εκατομμυριούχοι», δήλωσε η Τζάνις Χαν, πρόεδρος του συμβουλίου εποπτών της κομητείας του Λος Άντζελες.
«Αυτός ο αγώνας αφορούσε πάντα στο τι ήταν καλύτερο για την οικογένεια του Μπρους και αισθάνονται ότι το καλύτερο για αυτούς είναι να πουλήσουν αυτό το ακίνητο ξανά στην κομητεία για σχεδόν 20 εκατομμύρια δολάρια και τελικά να ξαναχτίσουν τον πλούτο των γενεών που τους στέρησαν για σχεδόν έναν αιώνα» ανέφερε η δήλωσή τους.
Οι επανορθώσεις είναι μια αποκατάσταση της δουλείας, ενός είδους συγγνώμη στους μαύρους πολίτες των οποίων οι πρόγονοι εξαναγκάστηκαν στο δουλεμπόριο.
Ωστόσο, παραμένει πολιτικά αμφισβητούμενο το κατά πόσο η κυβέρνηση θα πρέπει να πραγματοποιήσει πληρωμές και πώς θα πρέπει να καταβληθούν.
Η Γουίλα και ο Τσαρλς Μπρους αγόρασαν τα δύο οικόπεδα έναντι 1.225 δολ. το 1912, λέγοντας σε έναν δημοσιογράφο εκείνη την εποχή ότι «Όπου και αν προσπαθήσαμε να αγοράσουμε γη για ένα παραλιακό θέρετρο, μας το αρνήθηκαν, αλλά είμαι ιδιοκτήτης αυτής της γης και πρόκειται να την κρατήσω».
Ωστόσο, το τοπικό αστυνομικό τμήμα έβαλε πινακίδες που περιόριζαν τη στάθμευση των οχημάτων στα 10 λεπτά ενώ και ένας άλλος ιδιοκτήτης γειτονικής γης έβαλε πινακίδες απαγόρευσης στάθμευσης, αναγκάζοντας τους ανθρώπους να περπατήσουν μισό μίλι για να φτάσουν στη θάλασσα.
Οι Γουίλα και Τσαρλς αντιμετώπισαν ακόμη και απειλές από την Κου Κλουξ Κλαν.
Όταν όμως ακόμα και αυτά τα μέτρα δεν κατάφεραν να εμποδίσουν τους επισκέπτες, τότε ανέλαβε δράση το τοπικό συμβούλιο.
Οι τοπικές αρχές κατέλαβαν τη γη σύμφωνα με τους τότε νόμους που είχαν σχεδιαστεί με σκοπό να επιτρέπουν στην κυβέρνηση να κατάσχει βίαια γη που απαιτείται για δρόμους και άλλα δημόσια κτίρια.
Οι αξιωματούχοι ισχυρίστηκαν ότι σχεδίαζαν να χτίσουν εκεί ένα πάρκο. Αυτό δεν συνέβη μέχρι και τη δεκαετία του 1960, και η περιοχή παρέμεινε άδεια στο ενδιάμεσο.
Τον Ιούνιο, η κομητεία επέστρεψε τη γη στην οικογένεια και συμφώνησε να συνεχίσει να τη μισθώνει έναντι 413.000 δολαρίων ετησίως, προκειμένου να συνεχίσει να λειτουργεί ένα κέντρο εκπαίδευσης ναυαγοσωστών, που είχε γίνει στο εξής στην παραλία.
Ο Άντονι Μπρους, δισέγγονος της Γουίλα και του Τσαρλς, είπε ότι η κατάσχεση «κατέστρεψε» τους προγόνους του.
«Κατέστρεψε την ευκαιρία που είχαν στο Αμερικάνικο Όνειρο. Μακάρι να μπορούσαν να δουν τι συνέβη σήμερα», είπε.
Νωρίτερα φέτος, η πρώτη στη χώρα ομάδα εργασίας της Καλιφόρνια που ασχολείται με τις αποζημιώσεις ανακοίνωσε την αμφιλεγόμενη απόφασή της να περιορίσει τις αποζημιώσεις μόνο στους απογόνους μαύρων, που εξαναγκάστηκαν σε δουλεία.
Το εννεαμελές συμβούλιο πρέπει να παραδώσει σχετική έκθεση μέσα στον χρόνο, όπου θα αναλύει το σχέδιο για το πώς θα δίνονται οι αποζημιώσεις.