Βασισμένη σε μία από τις ιστορίες της συλλογής διηγημάτων του μεγάλου παραμυθά Ρόαλντ Νταλ με τίτλο «The Wonderful Story of Henry Sugar and Six More» που κυκλοφόρησε το 1977, η νέα μικρού μήκους ταινία του Γουές Άντερσον «Η υπέροχη ιστορία του Χένρι Σούγκαρ», που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας, έρχεται στο Netflix στις 27 Σεπτεμβρίου.
Με πρωταγωνιστές τους Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Ρέιφ Φάινς, Μπεν Κίνγκσλεϊ, Ντεβ Πατέλ και Ρούπερτ Φρεντ, η ταινία του Αμερικανού σκηνοθέτη -το τρέιλερ μόλις κυκλοφόρησε- αφηγείται την παράξενη περιπέτεια ενός πλούσιου άνδρα που διαβάζει για «έναν γκουρού ο οποίος μπορεί να βλέπει χωρίς να χρησιμοποιεί τα μάτια του». Ο λόγος που θέλει να εξασκήσει την ικανότητα αυτή, είναι για να κάνει απάτες στον τζόγο και να βγάλει χρήματα πιο γρήγορα από οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο στον κόσμο, όπως λέει.
«Ήθελα καιρό να ασχοληθώ με τον Χένρι Σούγκαρ», είχε δηλώσει ο Άντερσον. «Αυτό που μου άρεσε στην ιστορία ήταν η γραφή της, τα λόγια του Νταλ... δεν είναι μια ταινία μεγάλου μήκους. Έχει διάρκεια γύρω στα 37 λεπτά. Όμως, όταν ήμουν έτοιμος να ξεκινήσω, τα δικαιώματα δεν ανήκαν πια στην οικογένεια Νταλ, είχαν πωληθεί στο Netflix. Οπότε δεν ήταν δυνατόν να δημιουργήσω αλλού την ταινία, από τη στιγμή που ήταν κομμάτι της πλατφόρμας».
Είναι η δεύτερη φορά μετά το «The Fantastic Mr. Fox» («Ο Απίθανος Κύριος Φοξ», 2009), υποψήφιo για Όσκαρ Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων που ο Άντερσον καταπιάνεται με τον Νταλ (στα ελληνικά τα βιβλία του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός), ενώ «Η υπέροχη ιστορία του Χένρι Σούγκαρ» είναι η πρώτη από τις τέσσερις μικρού μήκους ταινίες βασισμένες σε διηγήματα του συγγραφέα, που θα μεταφέρει στην οθόνη.
Όταν δε, ρωτήθηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας ποια είναι η γνώμη του για τις «αναθεωρήσεις» στα βιβλία του Νταλ προκειμένου να αφαιρεθεί ή να επαναδιατυπωθεί γλώσσα που σήμερα θεωρείται προσβλητική, ο Γουές Άντερσον είχε απαντήσει: «Είμαι ίσως ο χειρότερος άνθρωπος για να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση, γιατί αν με ρωτούσατε αν θα επιτρεπόταν στον ίδιον τον Ρενουάρ να πειράξει κάποιον από τους πίνακες του, θα απαντούσα αρνητικά. Το έργο έχει ολοκληρωθεί. Δεν θα ήθελα ούτε ο ίδιος ο καλλιτέχνης να τροποποιήσει τη δουλειά του. Καταλαβαίνω της προθέσεις, αλλά ανήκω στη σχολή που υποστηρίζει ότι όταν ολοκληρώνεται το έργο ο καλλιτέχνης συμμετέχει σε αυτή την ολοκλήρωση. Γνωρίζει ότι το έργο έχει τελειώσει. Ό,τι έγινε, έγινε. Και βεβαίως, κάποιος που δεν είναι συγγραφέας δεν θα έπρεπε να τροποποιεί το έργο ενός συγγραφέα ο οποίος έχει πεθάνει».
Με πληροφορίες από Hollywood Reporter, The Guardian