O τίτλος που επέλεξε η HuffPost , απόγευμα της Κυριακής της Απόκρεω, με στόχο να αποτυπώσει μέσα σε δύο λέξεις - τόσες χωράνε πάνω-κάτω στον κεντρικό τίτλο μίας ηλεκτρονικής εφημερίδας - την κατάληξη του δράματος Πολάκη, δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο σαφής: ”Ξεχείλισε το ποτήρι”.
Προσέχω κι εγώ τις λέξεις μου: Πρόκειται περί δράματος. Όχι πολιτικού δράματος, αλλά σκέτου δράματος.
Γιατί δεν είναι πολιτικό το δράμα που παρουσιάζει ο κύριος Πολάκης. Δεν είναι καθόλου πολιτικό. Είναι ένα δράμα σε επίπεδο δημοκρατικού ελλείμματος, με στοιχεία έντονα αντικοινωνικής συμπεριφοράς, ασέβειας έναντι θεσμών και νόμων, περιορισμένης αντίληψης σε σχέση με την έννοια της ελευθερίας του Τύπου και μηδενικής πολιτικής αξίας.
Κυριακή της Απόκρεω, την ώρα που οι μάσκες αποθεώνονται στα καρναβάλια, απλώς ο Πολάκης κατέβασε τη δική του.
Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι πρόκειται για ατύχημα. Ότι του ”ξέφυγε”. Δεν είμαι καθόλου πεπεισμένος ότι είναι τυχαία η χρονική στιγμή και δεν είχε επίγνωση αυτού που θα επακολουθούσε.
Πολύ πρόσφατα έφτασε στα όρια της σύγκρουσης με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, απαιτώντας να μπει στο ψηφοδέλτιο των Χανίων ένας υποψήφιος που - για κάποιο λόγο - τυγχάνει της προτίμησής του. Δεν αποκλείεται να έχει ήδη κατά νου, κάποιο νέο πολιτικό εγχείρημα...
Πάντως, πριν από αυτό - και πολύ πριν από αυτό - έχει δώσει πλείστα όσα δείγματα δημοκρατικού και αισθητικού ελλείμματος σαν το σημερινό.
Έχει στοχοποιήσει και άλλοτε πρόσωπα, δημοσιογράφους ή πολιτικούς αντιπάλους. Έχει ξεστρατίσει και άλλοτε σε επίπεδο πολιτικού λόγου και ύφους.
Δείτε μία σύμπτωση: Σε άρθρο στη HuffPost πριν από τέσσερα χρόνια ακριβώς, έγραφα ότι ο Πολάκης...πολλάκις ξεπερνάει κάθε όριο.
Δεν προέκυψε χθες ο Πολάκης. Δεν περιμέναμε να κατεβάσει τώρα τη μάσκα για να κρίνουμε πολιτικό ήθος και ύφος, ή για να διαπιστώσουμε την ”δημοκρατική αναισθησία” που τον διακρίνει.
Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ αιφνιδιάζεται, επειδή του ”έσκασε” ο Πολάκης παραμονές εκλογών, ή εάν ο κύριος Τσίπρας εξεπλάγη και απογοητεύεται από ένα τέτοιο πρόσωπο, που εκείνος ανέδειξε και επέβαλε ως ”πολιτικό στέλεχος πρώτης γραμμής” κάνοντάς τον και υπουργό, τότε είναι ώρα αυτοκριτικής.
Γιατί χρειάζεται σοβαρή αυτοκριτική και ειλικρινής απολογία προς όσους πολιτικούς αντιπάλους, δημοσιογράφους ή παράγοντες της δημόσιας και μη ζωής (στο άρθρο παρακάτω υπάρχουν μερικές τέτοιες περιπτώσεις) στοχοποίησε κατά καιρούς ο κάποτε υπουργός Παύλος Πολάκης.
Χρειάζονται και τα βασικά: η πολιτική και οι πολιτικοί, όλα τα κόμματα - είτε στην κυβέρνηση, είτε στην αντιπολίτευση - δεν μπορούν να παριστάνουν ότι σέβονται τη Δικαιοσύνη, αμφισβητώντας ταυτόχρονα δικαστές και δικαστικές αποφάσεις.
Ισχύει για τον Πολάκη, ισχύει για το Νίκο Παππά, ισχύει για τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τους άλλους. Και θα ισχύει στο διηνεκές, όσο το πολίτευμα παραμένει δημοκρατικό και βασιζόμενο σε συνταγματικούς θεσμούς.
Η Κυριακή της Απόκρεω είναι πίσω μας.