Ο Βασίλης Βασιλικός, ένας από τους δέκα πιο μεταφρασμένους Έλληνες συγγραφείς, απεβίωσε σε ηλικία 89 ετών.
Γεννήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1934 στην Καβάλα. Οι γονείς του κατάγονταν από τη Θάσο. Πατέρας του ήταν ο δικηγόρος Νικόλαος Βασιλικός, που πολιτεύθηκε και εξελέγη βουλευτής Καβάλας το 1936 και μητέρα του η Καίτη Βασιλικού. Αποφοίτησε από το Λύκειο Καρυωτάκη στην Καβάλα, τη Σχολή Βαλαγιάννη (Θεσσαλονίκη) και το Αμερικανικό Κολλέγιο Ανατόλια. Στη συνέχεια σπούδασε Νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και σκηνοθεσία τηλεόρασης στη δραματική σχολή του Πανεπιστημίου Γέιλ (Drama School - SRT) στο Νιού Χέιβεν του Κονέκτικατ (ΗΠΑ).
Από το 1967 μέχρι το 1994 έζησε και εργάστηκε στο εξωτερικό (Ιταλία, Γαλλία, Νέα Υόρκη τα πρώτα 7 χρόνια εξόριστος από τη χούντα), με ένα τριετές διάλειμμα (1981-1984), κατά το οποίο ανέλαβε καθήκοντα αναπληρωτή γενικού διευθυντή της ΕΡΤ επί κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου.
Εργάσθηκε ως βοηθός σκηνοθέτη σε ξένες παραγωγές, σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, σεναριογράφος, επιμελητής (Dr.) σεναρίων, εισηγητής σεναρίων στην Arte (1990-1993), δημοσιογράφος και συγγραφέας. Συνεργάστηκε με τον Νίκο Κούνδουρο στο σενάριο της ταινίας Μικρές Αφροδίτες.
Διετέλεσε πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO (1996-2004).
Τοποθετήθηκε επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας της εκλογικής συνεργασίας Πράσινοι-Δημοκρατική Αριστερά στις βουλευτικές εκλογές του 2015, καθώς και στις βουλευτικές εκλογές του 2019, αυτή την φορά όμως με τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, με τον οποίο και εξελέγη.
Έγινε παγκοσμίως γνωστός με το μυθιστόρημά του «Ζ», που μετέφερε στον κινηματογράφο ο Κώστας Γαβράς. Μαζί με τον «Αλέξη Ζορμπά» του Καζαντζάκη, είναι τα μόνα νεοελληνικά έργα που περιλαμβάνονται στην λίστα της βρετανικής εφημερίδας «The Guardian», που δημοσιεύτηκε το 2009, με τα «1000 βιβλία που πρέπει να διαβάσει κανείς».
Πολυγραφότατος και βραβευμένος, ο Βασίλης Βασιλικός εξέδωσε περί τα εκατόν είκοσι βιβλία (πεζογραφία, δοκίμιο, θέατρο, ποίηση), μεταξύ των οποίων η αυτοβιογραφία του με τίτλο «Η μνήμη επιστρέφει με λαστιχένια πέδιλα». Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 33 γλώσσες, καθώς και στη γραφή Μπράιγ.
Όταν ο εαυτός ρίχνει στο συλλογικό τη σκιά του
Με τα δύο πρώτα μυθιστορήματά του, τη Διήγηση του Ιάσονα και τα Θύματα ειρήνης, που κυκλοφορούν εν έτει 1953 και 1956 αντιστοίχως, όπως και με τις νουβέλες του Το φύλλο, Το πηγάδι, Τ′ αγγέλιασμα, που δημοσιεύονται υπό μορφήν τριλογίας το 1961, για να συμπληρωθούν με τη συλλογή αφηγημάτων Η μυθολογία της Αμερικής (1964) και με τα μυθιστορήματα Οι φωτογραφίες (1964) και Ζ. Φανταστικό ντοκιμαντέρ ενός εγκλήματος (1966), ο Βασιλικός θα ξεκινήσει από έναν κόσμο όπου τα πάντα δείχνουν μεταβατικά και μετέωρα.
Οι ήρωές του αγωνίζονται εν προκειμένω να διαρρήξουν το κέλυφος της καθημερινότητάς τους, η οποία το μόνο που κάνει, είναι να αναπαράγει μια κοινωνία νωθρή και απαξιωμένη σε όλα τα επίπεδα: από τις καταναλωτικές της προτιμήσεις μέχρι τη σεξουαλική της συμπεριφορά. Εκείνο το οποίο κυριαρχεί σε ένα τέτοιο, ασφυκτικά ναρκοθετημένο πεδίο είναι η επιτακτική ανάγκη για έξοδο, η αγωνιώδης αναζήτηση ενός εσώτερου, αυθεντικού εαυτού. Η ελληνική μυθολογία, το σύμβολο, συνδυασμένο με το υπερβατολογικό και το παράλογο, το εξομολογητικό στιλ, οι άτακτες, συνειρμικές κινήσεις της μνήμης και η πληθώρα των παραισθήσεων, που θα ανοίξουν τον δίαυλο για την παρείσδυση του φανταστικού στην πραγματικότητα, αποτελούν για τα πέντε πρώτα βιβλία του Βασιλικού το όχημα δια του οποίου θα εξατομικευτεί η πολιτικοκοινωνική επικαιρότητα της εποχής, αποκτώντας κάποτε και καθαρώς υπαρξιακές διαστάσεις: διαστάσεις που θα τονίσουν μέσα από την απογύμνωση τού εγώ την υποκειμενικότητα όχι μόνο των προσώπων αλλά και των πραγμάτων.
Φτάνοντας στη διεθνή επιτυχία του Ζ (εδώ θα στηριχτεί η ομότιτλη ταινία του Κώστα Γαβρά, σε σενάριο Χόρχε Σεμπρούν, που θα προβληθεί στις αίθουσες εν έτει 1969), ο Βασιλικός θα γράψει για τη δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη το 1963 με φόντο μιαν Ελλάδα, η οποία οδεύει με γοργό βήμα από τον εμφύλιο στη χούντα. Ο συγγραφέας θα χρησιμοποιήσει μια σειρά μυθοπλαστικών ή μυθοποιημένων τεκμηρίων, που θα ενισχύσουν τον πολιτικό χαρακτήρα της δράσης, οδεύοντας προς το non fiction novel. Παρόλα αυτά, το έντονα ατομικό και υπαρξιακό στοιχείο των προηγούμενων έργων του Βασιλικού θα κάνει ολοφάνερη την παρουσία του και στο Ζ, ιδίως αν σκεφτούμε τη στάση την οποία θα υιοθετήσει απέναντι στα δεινά της πολιτικής του περιπέτειας ο πρωταγωνιστής, ένας αδέκαστος και έτοιμος για όλα μέχρι το τέλος δικαστής.
Από τον τεράστιο αριθμό τίτλων της μεταπολιτευτικής πεζογραφικής παραγωγής του Βασιλικού ξεχωρίζει το μυθιστορηματικό τους απαύγασμα, ο Γλαύκος Θρασάκης.
Σε εκδοτικό επίπεδο, ο Γλαύκος Θρασάκης θα αρχίσει να κυκλοφορεί από το 1974, οπότε και θα δημοσιευτεί ο πρώτος ομώνυμος τόμος. Θα ακολουθήσουν, το 1975, τα Γλαύκος Θρασάκης, Η επιστροφή και Γλαύκος Θρασάκης, Μπερλίνερ Ανσάμπλ. Το 1978 στην τριλογία θα προστεθεί ένα τέταρτο μέρος υπό τον τίτλο Τα Απόκρυφα του Γλαύκου Θρασάκη. Έπονται, το 1990 και το 1996, δύο συνολικές εκδόσεις ενώ το 2008, θα κυκλοφορήσει μια επιπλέον έκδοση, αυτή τη φορά ξαναδουλεμένη και αναθεωρημένη. Τόσο στις πρώτες όσο και στις κατοπινές του εκδόσεις, ο Γλαύκος Θρασάκης αναπαράγει ρητώς πέντε ακόμα βιβλία του Βασιλικού: τη νουβέλα Το φύλλο και το μυθιστόρημα Φωτογραφίες, για τα οποία έχουμε ήδη κάνει λόγο, τις συλλογές διηγημάτων 20΄: 20΄ (1971) και Η κάθοδος (1974) και τη συλλογή αφηγημάτων Φίφτυ φίφτυ (1972).
Το πρόσωπο του Γλαύκου Θρασάκη, που είναι συγγραφέας και χρησιμοποιεί το «Γλαύκος Θρασάκης» ως λογοτεχνικό ψευδώνυμο, θα το συναντήσουμε στο Φύλλο και στις Φωτογραφίες με το όνομα Λάζαρος Λαζαρίδης. Η εισαγωγή της τετραλογίας είναι τμήμα διηγήματος παρμένου από το 20΄: 20΄ενώ το πρώτο μέρος της έχει φιλοξενηθεί στην Κάθοδο. Τέλος, ο πρόλογος της έκδοσης του 1990 είναι αποσπασμένος από το Φίφτυ φίφτυ. Ο Γλαύκος Θρασάκης, όμως, θα διασταυρωθεί και μέσω άλλων, περιφερειακών διαδρομών με το προγενέστερο (προδικτατορικό και μεταδικτατορικό) έργο του Βασιλικού. Ως αυτοβιογραφία θα συνομιλήσει με τα επίσης αυτοβιογραφικά Το ημερολόγιο του Ζ (1966), Τα σιλώ (1976), Ο τρομερός μήνας Αύγουστος (1979), Το γράμμα της αγάπης (1979), Τέσσερις προσανατολισμένες πόλεις. Βαρσοβία, Βουδαπέστη, Πράγα, Μόσχα (1981), Η μνήμη επιστρέφει με λαστιχένια πέδιλα (1997), Post Restante. 1967-1974 (2007), Οι γάτες της Rue d΄Hauteville. Παρισινό ημερολόγιο (2010) και Μνήμη από μελάνι (2011). Ως βιογραφία, πάλι, γραμμένη από το χέρι ενός ανώνυμου βιογράφου, θα παραπέμψει στις επώνυμες μυθιστορηματικές βιογραφίες του Βασιλικού Το πορτραίτο ενός αγωνιστή. Νίκος Ζαμπέλης (1973) και Η ζωή μου όλη. Στέλιος Καζαντζίδης (1978).
Ο Γλαύκος Θρασάκης, εντούτοις, δεν είναι μόνο βιογραφία και αυτοβιογραφία, αλλά και μια μήτρα στο εσωτερικό της οποίας θα εγγραφούν όλα τα θεματικά μοτίβα, οι εκδοτικές στρατηγικές και οι αφηγηματικές τεχνικές του Βασιλικού: από τον έρωτα, την πολιτική και την Ιστορία εν τη γενέσει της μέχρι τις αδιάκοπες επανεκδόσεις και αναθεωρήσεις των αρχικών κειμένων, τη χρήση του ρεπορτάζ και του ντοκουμέντου εις βάρος της μυθοπλασίας, τον διακειμενικό διάλογο, το ειδολογικό παιχνίδι και τη συνεχή πάλη του καλλιτέχνη με τα υλικά του. Υπό αυτή την έννοια, ο Γλαύκος Θρασάκης συνιστά ένα λογοτεχνικό πανόραμα: ένα πανόραμα που θα αποτυπώσει το κοσμοείδωλο και την αρχιτεκτονική της πεζογραφίας του Βασιλικού όχι μόνο ανακαλώντας τα προηγούμενα βιβλία του, αλλά και προαναγγέλλοντας όσα πρόκειται να ακολουθήσουν: διηγήματα, αφηγήματα, μυθιστορήματα, βιογραφίες και αυτοβιογραφίες, νουβέλες, ακατηγοριοποίητα πεζά και σύμμεικτα.
Κεντρικό θέμα του Γλαύκου Θρασάκη, τουλάχιστον σε μια πρώτη προσέγγιση, είναι οι περιπλανήσεις ενός συγγραφέα ανά την ταραγμένη υδρόγειο. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που εμφανίζεται ως ένα καυτό και συνάμα εξαιρετικά ρευστό προϊόν του καιρού του. Και σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ο ήρωας του Βασιλικού μπορεί να είναι τα πάντα: υπότροφος της UNESCO, κατά παραγγελίαν ταξιδιώτης, αφοσιωμένος κομμουνιστής, αλλά και ύποπτος για κάθε λογής πρακτοριλίκι, αυτοεξόριστος από τη χώρα του για πολιτικούς λόγους ή και ποινικός φυγάς. Η απάντηση για το τι όντως είναι ο Γλαύκος Θρασάκης δεν θα έλθει ποτέ γιατί ο ίδιος είναι από την πρώτη στιγμή της αφήγησης άφαντος - κάτι χειρότερο: νεκρός που δεν γίνεται να ανοίξει το στόμα του. Ο εξωτερικός κόσμος αυτού του νεκρού παρουσιάζεται καταρχάς σε ολογραφικό ανάπτυγμα: είναι ο κόσμος του Ψυχρού Πολέμου και των πυρηνικών εξοπλισμών και παράλληλα ο κόσμος εντός των κόλπων του οποίου θα γεννηθεί η δυτικοευρωπαϊκή ευμάρεια, που θα παραγάγει με τη σειρά της, ως αντίπαλο δέος, τα κινήματα της νεολαίας στη Γηραιά Ήπειρο και στην Αμερική. Τίποτε από όλα αυτά, όμως, δεν θα αποκτήσει γαιώδη χαρακτηριστικά αφού είμαστε αναγκασμένοι να παρακολουθήσουμε τον ήρωα με τα δεκανίκια ενός τρίτου βλέμματος - με τα δεκανίκια της ματιάς του βιογράφου του. Αλλά έτσι η πολιτική και η Ιστορία θα γίνουν σκιώδεις: θα μάθουμε για τα συλλογικά πεπραγμένα όχι μέσα από τα λογοτεχνικά γραπτά του Γλαύκου Θρασάκη, αλλά μέσα από το τι μας λέει ο ερευνητής του βίου του για τον ίδιο. Εδώ, ωστόσο, θα μεσολαβήσει αίφνης ένα ακόμα φίλτρο: το υποκείμενο του ερευνητή, που θα μείνει απαρηγόρητο ενώπιον της αδυναμίας του να κατανοήσει τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του πρωταγωνιστή του και να αγγίξει, βασισμένο σε μιαν ορθολογική διαδικασία, την αλήθεια του.
Έργα
(1949) Τα Σιλό, (μυθιστόρημα για την βουλγαρική κατοχή στην Καβάλα), (1976) Λαδιάς, (1983) Δωρικός, (2018) Εκδ. Gutenberg
(1950) Το καλοκαίρι του Ερωτόκριτου, (1974) εκδ. Ίκαρος
(1952) Ο άνθρωπος με το άδειο, (1976) εκδ. Καστανιώτης
(1953) Η διήγηση του Ιάσονα [Νουβέλα], ιδιωτική έκδοση, Θεσσαλονίκη, (1995) εκδ. Λιβάνη, (2011) εκδ. Γκοβόστη
(1953) Αναμνήσεις από τον Χείρωνα, (1974) Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1955) Το λιμάνι της αγωνίας, (1979) Λιβάνης-Νέα Σύνορα
(1956) Θύματα ειρήνης [Ιστορικό χρονικό], ιδιωτική έκδοση, Αθήνα, (2014) εκδ. Γκοβόστη
(1957) Μια ιστορία αγάπης εκδ. Εστία, (1975) Λιβάνης-Νέα Σύνορα, (1977) Βιβλιοπωλείον της Εστίας, (1996) εκδ. Λιβάνη
(1964) Οι φωτογραφίες, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(1965) Εκτός των τειχών
(1964) Η μυθολογία της Αμερικής [Ταξιδιωτικό], Βιβλιοπωλείον της Εστίας, (2012) εκδ. Γκοβόστη
(1966) Ζ, εκδ. Λιβάνη, (2008) εκδ. Ελευθεροτυπίας, (2011) Διόπτρα, (2016) Εκδ. Gutenberg
(1969) Λούνικ II
(1972) 20.20′ και Φίφτυ Φίφτυ
(1973) Ο μονάρχης
(1976) Εικοσιπενταετία, εκδ. Παπαζήση
(1976) Ο ιατροδικαστής, εκδ. Ερμής, (2002) εκδ. Λιβάνη και (2017[12]) εκδ. Ιωλκός
(1981) Μαθήματα ανατομίας, εκδ. Θεμέλιο
(1982) Χρονογραφήματα, εκδ. Μπαρμπουνάκη
(1993) Μάγια, εκδ. Λιβάνη
(1994) Το φύλλο. Το πηγάδι. Τ′ αγγέλιασμα [Α΄ Κρατικό βραβείο της ομάδας των κορυφαίων Ελλήνων λογοτεχνών «έπαθλο Κώστας Ουράνης» το 1962], εκδ. Λιβάνη, (2007) εκδ. Τόπος
(1994) Les lotophages, εκδ. Kauffmann
(1994) Η φλόγα της αγάπης, εκδ. Λιβάνη
(1994) Το τελευταίο αντίο [Βραβεύτηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Διηγήματος το 1980], εκδ. Λιβάνη
(1995) Γλαύκος Θρασάκης, εκδ. Λιβάνη
(1995) Η ατέλειωτη επιστολή, εκδ. Λιβάνη
(1995) Ο τρομερός μήνας Αύγουστος, εκδ. Λιβάνη
(1995) Υπάρχουν όνειρα, εκδ. Λιβάνη
(1996) Δεν μετανιώνω για τα δάκρυα που έχυσα για σένα, εκδ. Λιβάνη
(1997) Αισθημάτων νομίσματα, εκδ. Λιβάνη
(1997) Τα φρύγανα του έρωτα, εκδ. Λιβάνη
(1998) Θύματα ειρήνης, εκδ. Λιβάνη
(1998) Καφενείο ”Εμιγκρέκ”. Υποθήκες Παπ - Πατ, εκδ. Λιβάνη
(1998) Τα δώρα της αγάπης, εκδ. Λιβάνη
(1998) Το ψαροντούφεκο, εκδ. Λιβάνη
(1999) Η μνήμη επιστρέφει με λαστιχένια πέδιλα, εκδ. Λιβάνη
(1999) Ο Ευρωπέος και η ωραία του υπερπέραν, εκδ. Λιβάνη
(1999) Ό Θάνατος του αμερικάνου, εκδ. Λιβάνη
(2000) Εσύ κι εγώ, εκδ. Λιβάνη
(2001) Εν πτήσει, εκδ. Λιβάνη
(2001) Τα καμάκια, εκδ. Λιβάνη
(2002) Παρίσι - Κορυδαλλός, εκδ. Λιβάνη
(2004) Έγκλημα στην Κοπεγχάγη, εκδ. Λιβάνη
(2005) Κ, Εμπειρία Εκδοτική
(2005) Οι ωραίοι Ωρεοί, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
(2006) 290 πρόσωπα, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
(2006) Οι λωτοφάγοι, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
(2006) Τα ποιήματα, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
(2007) Poste Restante, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
(2007) Η απολογία του Ζ, Εμπειρία Εκδοτική
(2007) Μάθημα ανατομίας, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
(2007) Ο Βάγγος απ′ τα Φάρσαλα έγινε αρχιγκάγκστερ, εκδ. Τόπος
(2008) Γλαύκος Θρασάκης, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
(2008) Μπαλέτα λαϊκών χορών Ντόρας Στράτου, εκδ. Τόπος
(2008) Ντίβα, εκδ. Ηλέκτρα
(2009) Ανάπλους, Βιβλιοπωλείο ”Η Θόλος”
(2009) Ο μονάρχης, εκδ. Μπαρτζουλιάνος Ι. Ηλίας
(2009) Οι φωτογραφίες, εκδ. Ελληνικά Γράμματα
(2009) Τρεις γυναίκες, εκδ. Άγκυρα
(2010) Foco d’ amor (Η φλόγα της αγάπης), εκδ. Τόπος
(2010) Οι γάτες της Rue d’ Hauteville, εκδ. Πατάκη
(2011) Εκτός των τειχών, εκδ. Ιβίσκος
(2011) Μνήμη από μελάνι, εκδ. Διόπτρα
(2011) Τα χαζά μπούτια, εκδ. Τόπος
(2011) Το τελευταίο αντίο, εκδ. Διόπτρα
(2012) 8 ½, εκδ. Παπαζήση
(2012) Έρως ανίκατε μάχαν, εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες
(2012) Οι φωτογραφίες, Δ. Ο. Λαμπράκη
(2012) Όναρ ημερόφαντον, εκδ. Ι. Σιδέρης
(2013) Το ελικόπτερο, εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες
(2014) Θύματα ειρήνης, εκδ. Γκοβόστη
(2014) Περί Λογοτεχνίας και Άλλων Δαιμονίων, εκδ. Gutenberg
(2015) Ημερολόγιο Θάσου, εκδ. Gutenberg
Διακρίσεις
Μέλος του Διεθνούς Κοινοβουλίου των Συγγραφέων με έδρα το Στρασβούργο
Μέλος του Δ.Σ. των Γάλλων συγγραφέων (Maison des Ecrivains) Γαλλία, (1990-1993)
Βραβεία των 12 (1954, 1962)
Κρατικό βραβείο διηγήματος (1980) - Δεν το αποδέχθηκε
Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού (1 Δεκεμβρίου 2017)
Ο πρόεδρος της Βουλής για την εκδημία του συγγραφέα και πρώην βουλευτή Επικρατείας, Βασίλη Βασιλικού
Ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, κ. Κωνσταντίνος Τασούλας, προέβη στην ακόλουθη δήλωση για την εκδημία του συγγραφέα και πρώην βουλευτή Επικρατείας, Βασίλη Βασιλικού:
«Με θλίψη πληροφορήθηκα τον θάνατο του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα και βουλευτή Επικρατείας από το 2019 έως το 2023, Βασίλη Βασιλικού.
Ο Βασίλης Βασιλικός αποτέλεσε έναν από τους γνωστότερους Έλληνες συγγραφείς παγκοσμίως, καθώς σύμφωνα με τα δεδομένα της UNESCO, είναι ένας από τους 10 πιο μεταφρασμένους Έλληνες συγγραφείς, με τα βιβλία του να έχουν εκδοθεί σε 33 γλώσσες ανά τον κόσμο, καθώς και στη γραφή Μπράιγ. Στο πλούσιο και πολυποίκιλο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται: μυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα, θεατρικά έργα και ποίηση, ενώ υπήρξε επίσης μεταφραστής σημαντικών συγγραφέων.
Από τα κορυφαία έργα του θεωρείται στο «Ζ», το οποίο έγινε σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Κώστα Γαβρά προκαλώντας παγκόσμια συγκίνηση.
Εκτός από το σπουδαίο έργο του στον πολιτισμό, ο Βασίλης Βασιλικός ξεχώρισε και για την ενασχόλησή με τα κοινά. Στις εκλογές του 2019 ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ την περίοδο 2019-2023, συνέβαλε αποφασιστικά στις προσπάθειες της Βουλής των Ελλήνων για την αναβάθμιση του πολιτισμού στη χώρα μας.
Ο πολιτισμός αποτέλεσε και το επίκεντρο του έργου του την τριετία 1981-1984 ως αναπληρωτής γενικός διευθυντής της ΕΡΤ αλλά και ως πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO την περίοδο 1996-2004.
Ήταν μέχρι σήμερα αντιπρόεδρος του Μορφωτικού Ιδρύματος της Ε.Σ.Η.Ε.Α.
Στη σύζυγο του σπουδαίου αυτού ανθρώπου διάσημη υψίφωνο, Βάσω Παπαντωνίου και την κόρη του θα ήθελα να εκφράσω τα ειλικρινή συλλυπητήριά μου».
Μενδώνη: Τα βιβλία του θα βρίσκουν πάντα αναγνώστες και πολλά από αυτά θα διαβάζονται ως τεκμήρια της νεοελληνικής ιστορίας
Πληροφορούμενη τον θάνατο του Βασίλη Βασιλικού η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
Με οδύνη πληροφορήθηκα τον θάνατο του σπουδαίου συγγραφέα και αγαπητού φίλου Βασίλη Bασιλικού. Κοσμοπολίτης, με κοινωνική συνείδηση και ενεργό δράση στην πολιτική ζωή του τόπου, έγραψε μυθιστορήματα στα οποία καθρεφτίστηκε η μεταπολεμική ελληνική περιπέτεια. Ανάμεσά τους το «Ζ», που έγινε παγκόσμια κινηματογραφική επιτυχία από τον Κώστα Γαβρά. Δεινός αφηγητής, τεχνίτης της ελληνικής γλώσσας, προσέγγιζε την ελληνική κοινωνία με δημοσιογραφική οξυδέρκεια, διεισδύοντας στις πολιτικές καταστάσεις, αναλύοντας, με δεινότητα τα κοινωνικά προβλήματα, με αποτέλεσμα τα βιβλία του να χρησιμεύουν εσαεί ως μαρτυρίες εποχών πολιτικής ανωμαλίας.
Η είσοδος του στα γράμματα με την πολύτιμη Τριλογία του, «Το φύλλο», «Το πηγάδι», «Τ´ αγγέλιασμα», αποτέλεσε το δικαίωμα του να πολιτογραφηθεί στων ιδεών την πόλη. Έδειξε αξιοζήλευτη στοχαστικότατα στην διαμόρφωση του χαρακτήρα των ηρώων του, κρατώντας «νυστέρι» στους κοινωνικούς λόγους που τους διαμόρφωσαν. Πολιτικός, κατά βάση, συγγραφέας, υπηρέτησε με την τέχνη του τα πιστεύω του, για τα οποία στρατεύτηκε, έχοντας και αξιοσημείωτη πολιτική δράση.
Η απώλειά του αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στα ελληνικά γράμματα. Τα βιβλία του θα βρίσκουν πάντα αναγνώστες και πολλά από αυτά θα διαβάζονται ως τεκμήρια της νεοελληνικής ιστορίας.
Έζησε μία ελεύθερη και πλούσια ζωή σε εμπειρίες, που του έδωσαν έμπνευση κάνοντας τον έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς του καιρού μας. Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στη Βάσω Παπαντωνίου, στην Ευρυδίκη και σε εκείνους που τον αγάπησαν.
Κασσελάκης: Μίλησε την παγκόσμια γλώσσα και ταυτόχρονα συνομίλησε με την παγκόσμια Ιστορία
Ο Βασίλης Βασιλικός είναι από τους λίγους που κατάφεραν να αποτυπώσουν τον αιώνα τους τόσο ανεξίτηλα, σημειώνει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Στέφανος Κασσελάκης σε ανάρτηση του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τον θάνατο του πολυβραβευμένου συγγραφέα.
«Η ελληνική γλώσσα έχει όλη τη δυναμική του δυναμίτη, είχε πει σε μία συνέντευξή του ο Βασίλης Βασιλικός. Κατάφερε την παγκόσμια έκρηξη με ένα γράμμα: Ζ. Έκρηξη λογοτεχνίας. Έκρηξη δημοκρατίας. Ένας ολόκληρος πλανήτης έμαθε τον ήρωα Γρηγόρη Λαμπράκη, το παρακράτος που εξουσίαζε για δεκαετίες τη χώρα μας, τη δημοκρατία που για να κερδηθεί κάποιοι μάτωσαν σε αυτόν τον τόπο», αναφέρει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. Τονίζει ότι «ο Βασίλης Βασιλικός μίλησε την παγκόσμια γλώσσα - το μεγαλύτερο επίτευγμα για έναν συγγραφέα. Και συνομίλησε ταυτόχρονα με την παγκόσμια Ιστορία - το μεγαλύτερο επίτευγμα για έναν άνθρωπο».
«Πολυγραφότατος, πολυμεταφρασμένος, πολυβραβευμένος, πολύτιμος», επισημαίνει ο κ. Κασσελάκης, προσθέτοντας ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ η σημερινή απώλεια είναι διπλή: «Όχι μόνο του μεγάλου διανοούμενου αλλά και του μεγάλου συντρόφου. Που συμπαρατάχθηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ σε δύσκολες στιγμές και κόσμησε την πρώτη θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας στις εκλογές του 2019, όπως κόσμησε μέσα από την εκλογή του το ελληνικό κοινοβούλιο».
Σε προσωπικό τόνο ο κ. Κασσελάκης αναφέρει ότι διάβασε το «Ζ» νεαρός, στην Αμερική, είδε την ταινία του Κώστα Γαβρά, «και αυτό το βιβλίο έγινε κομμάτι της δικής μου πολιτικής και ηθικής συγκρότησης».
«Θέλησα να αποτυπώσω τον αιώνα μου», έλεγε ο Βασίλης Βασιλικός. Είναι από τους λίγους που το πέτυχαν τόσο ανεξίτηλα», σημειώνει ο κ. Κασσελάκης.
ΠΑΣΟΚ: Βαθιά δημοκράτης και ενεργός πολίτης αφήνει μία πολύτιμη παρακαταθήκη
«Με βαθύ σεβασμό αποχαιρετούμε τον σπουδαίο Έλληνα συγγραφέα, Βασίλη Βασιλικό.
Άφησε μοναδικό στίγμα στον χώρο των Γραμμάτων και των Τεχνών, με τα βιβλία του να μεταφράζονται σε 33 γλώσσες σε όλον τον κόσμο, καθιστώντας τον έναν από τους πιο μεταφρασμένους Έλληνες συγγραφείς με παγκόσμια αναγνώριση.
Τα έργα του διατρέχουν τη νεότερη ελληνική ιστορία και απέδωσαν τη συλλογική συνείδηση για κρίσιμα γεγονότα.
Η «Τριλογία», το «Ζ» για τη δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη, αποτελούν λογοτεχνικά ορόσημα σε μια συγγραφική διαδρομή, που πλούτισε τον ελληνικό πολιτισμό.
Βαθιά δημοκράτης και ενεργός πολίτης αφήνει μία πολύτιμη παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές Ελλήνων και θα μνημονεύεται για πάντα.
Ειλικρινή συλλυπητήρια στους οικείους του».
Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου για την απώλεια του Βασίλη Βασιλικού
Τον Βασίλη Βασιλικό αποχαιρετά το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, στο ακόλουθο συλλυπητήριο μήνυμα του.
«Η απώλεια του Βασίλη Βασιλικού αφήνει μεγάλο κενό στον σύγχρονο ελληνικό Πολιτισμό, βυθίζοντας σε θλίψη τον καλλιτεχνικό κόσμο. Ο Βασίλης Βασιλικός υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους και πιο μεταφρασμένους Έλληνες συγγραφείς σε πολλές γλώσσες του κόσμου. Έζησε στην Ελλάδα, τη Γαλλία, την Ιταλία και τη Νέα Υόρκη, άλλοτε από ελεύθερη επιλογή κι άλλοτε από ανάγκη -αυτοεξόριστος λόγω της χούντας των συνταγματαρχών. Ήταν πάντα ενεργός πολίτης, μαχητικός και με ανήσυχο πνεύμα, υπερασπιζόμενος τις αξίες της Δημοκρατίας. Το «Ζ», το εμβληματικό μυθιστόρημά του με θεματική τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, αποδείχτηκε ένας ισχυρός συνεκτικός δεσμός λογοτεχνίας και κινηματογράφου, αλλά και ένα ορόσημο της φιλμογραφίας του Κώστα Γαβρά. Το σινεμά και η τηλεόραση απορρόφησαν μέρος της δημιουργικότητάς του. Βρέθηκε στο πλευρό του Νίκου Κούνδουρου για το σενάριο της ταινίας ”Μικρές Αφροδίτες”, έγραψε σενάρια, γύρισε ντοκιμαντέρ. Συνέβαλε, επίσης, σημαντικά, ως αναπληρωτής γενικός διευθυντής της ΕΡΤ, στην ανανέωση της ελληνικής τηλεόρασης προωθώντας το άνοιγμά της στον ευρύ ορίζοντα της μυθοπλασίας.
Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου εκφράζει τα βαθιά του συλλυπητήρια στους οικείους του».