Πριν καλέσουμε το διατροφολόγο μας, ας αποφασίσουμε τι Ελλάδα θέλουμε

Mπορούμε να δημιουργήσουμε ένα κράτος με σημαντική ανάπτυξη, όμως πολύ εύκολα μπορούμε να κληθούμε να διαχειριστούμε ένα σενάριο που θα μας γυρίσει στο 2010.
Stelios Misinas via Reuters

Τις πρώτες μέρες του χρόνου όλοι οι άνθρωποι συνηθίζουν να πραγματοποιούν μια ανασκόπηση, να κοιτάνε τι κατάφεραν το έτος που πέρασε και να ονειρεύονται που θέλουν να φτάσουν.

Στο Υπερεγώ, στο καθ ομοίωσιν, στο ουτοπικό, στο καγαθό ή όπως αλλιώς ορίζει κάθε ένας και κάθε φιλοσοφική σχολή την καλύτερη εκδοχή του εαυτού του.

Πολλές φορές τη σύλληψη του ονείρου ακολουθεί η μεθοδική και με σχέδιο, υλοποίηση ενός πλάνο, όμως συχνά το διατροφικό πρόγραμμα και η συνδρομή στο γυμναστήριο αποτελούν πυροτεχνήματα που έχουν εγκαταλειφθεί πριν το τέλος του Γενάρη.

Σε αντιστοιχία με το άτομο, σαν κοινωνία, αυτές τις πρώτες ημέρες του έτους καλούμαστε να λάβουμε κάποιες πολύ σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον μας. Το 2023 αποτελεί μια χρονιά κρίσιμων αποφάσεων και πολλαπλών εκλογών.

Στα ΜΜΕ γίνεται αποκλειστική αναφορά στις εθνικές, όμως μην παραβλέπουμε πως το φθινόπωρο θα κληθούμε να εκλέξουμε αιρετούς για Δήμους, Περιφέρειες κτλ. Μάλλον το ότι συνεχώς μας διαφεύγει αυτό είναι ενδεικτικό του πόση σημασία δίνουμε σε αυτούς τους ρόλους και στην αποκέντρωση.

Χρονιά εκλογών λοιπόν, που θα γίνουν υπό τη σκιά του Qatargate, των καταγγελιών για υποκλοπές/παρακολουθήσεις, της τεράστιας πόλωσης από τα κόμματα αλλά και μεγάλων γεωπολιτικών προκλήσεων. Μια Ευρώπη που χάνει τη λάμψη της, ένας πόλεμος στη γειτονιά μας, μια παγκόσμια πληθωριστική έκρηξη που πριονίζει τα θεμέλια των δημοκρατιών και ένας ασταθής γείτονας με φιλοδοξίες πολύ πάνω από το μπόι του. Αυτός είναι ο καμβάς στον οποίο καλούμαστε να ζωγραφίσουμε το μέλλον μας.

Είναι όμως όλα μαύρα και σκοτεινά; Ξεκάθαρα όχι.

Τη χώρα μας πριν από 10 χρόνια τη συνόδευε παντού ο όρος “failed state” (αποτυχημένο κράτος), όμως πλέον έχει αποκτήσει μια ισχυρή δυναμική οικονομικής ανάπτυξης, μεταρρυθμίσεων, μαλακής και ισχυρής ισχύος. Πολλές και σημαντικές αλλαγές έχουν συντελεστεί, άλλες με μεγάλη επιτυχία και άλλες που εκτελέστηκαν με τον ελληνικό τρόπο, δηλαδή πρόχειρα και στο τέλος παραδόθηκαν ημιτελείς.

Η μεγάλη εικόνα είναι ότι το ασχημόπαπο, έχει μια χρυσή ευκαιρία να μεταμορφωθεί στον όμορφο κύκνο της νοτιανατολικής Ευρώπης/Μεσογείου, τον παίκτη που με αυτοπεποίθηση θα αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο που του έχει ανατεθεί από την Ιστορία. Μια χώρα που εσωτερικά θα αναπτύσσεται και θα ευημερεί, ενώ την ίδια στιγμή θα γεφυρώνει χάσματα στη γειτονιά της, θα ηγείται πρωτοβουλιών και θα συνδέει την Αφρική και τη Μέση Ανατολή με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη χερσόνησο του Αίμου.Ένας σημαντικός πυλώνας σταθερότητας και πολιτισμού στην αστάθεια και στη βαρβαρότητα της γειτονιάς μας. Αυτό είναι το όνειρο για το Υπερεγώ, το καθ ομοίωσιν, το ουτοπικό, και το καγαθό της χώρας μας.

Αναλογιζόμενοι λοιπόν το πως θα μπορεί να μοιάζει η Ελλάδα σε 4 χρόνια από σήμερα, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα κράτος με σημαντική ανάπτυξη, παραγωγό και εξαγωγέα ενέργειας, με αυξημένα εισοδήματα για τους πολίτες, έναν τόπο ευκαιριών που δε θα διώχνει τους πολίτες του και έναν πολύ σημαντικό πυλώνα στην αρχιτεκτονική ασφαλείας και ενέργειας του δυτικού οικοδομήματος.

Το ένα σενάριο είναι αυτό που περιγράψαμε, όμως πολύ εύκολα μπορούμε να κληθούμε να διαχειριστούμε ένα σενάριο που θα μας γυρίσει στο 2010 αν δεν είμαστε προσεκτικοί. Ο κρατικός μηχανισμός της Ελλάδος δεν είναι ίδιος με του Βελγίου, το οποίο μπορεί να λειτουργεί 541 ημέρες χωρίς κυβέρνηση. Οι φίλοι, οι σύμμαχοι και οι ”θαερθουμεεναβραδάκηδες” θα ζυγίσουν πολύ σοβαρά το πολιτικό προσωπικό της χώρας τους επόμενους μήνες και θα εξάγουν τα συμπεράσματα που πρέπει από την όποια ακυβερνησία.

Είμαστε ενήλικες και ο κάθε πολίτης θα ψηφίσει το κόμμα και τους υποψήφιους που θεωρεί κατάλληλους. Όμως, όποιο κόμμα και αν προτιμήσει κάποιος στις ερχόμενες εκλογές, είναι επιτακτή ανάγκη να επιλέξει ανθρώπους που έχουν όρεξη να συνεργαστούν, ανθρώπους ικανούς, με πείρα αλλά και με όραμα.

Οι προκλήσεις, η προπαγάνδα ή ακόμα και ο υβριδικός πόλεμος από τους γείτονές μας αναμένεται να αυξηθούν κατακόρυφα και για αυτό πρέπει να είμαστε αποφασιστικοί και ενωμένοι. Οι πολίτες πρέπει να διαμορφώσουμε την ατζέντα ρωτώντας συνέχεια για το πότε θα ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις, ποιο είναι το πλάνο ερευνών/εξορύξεων νοτίως της Κρήτης/Πελοποννήσου, πως θα γίνει η οικονομία μας πιο εξωστρεφής, τα ακαδημαϊκά μας ιδρύματα πιο ανταγωνιστικά, πως θα ενισχυθεί η αποκέντρωση, πως θα αντιστρέψουμε την υπογεννητικότητα, πως θα αυξηθεί η διαφάνεια των κομμάτων, πως θα γίνει ταχύτερη η απονομή Δικαιοσύνης και πολλά πολλά άλλα.

Το 2023 θα είναι η χρονιά που ανάλογα με τις επιλογές μας είτε θα μας οδηγήσει σε μια χρυσή δεκατία, είτε θα είναι η απαρχή μεγάλων δεινών. Το έγραφα και πρόσφατα:

Βλέπουμε τη νίκη στη Σαλαμίνα και σκεφτόμαστε ότι οι Έλληνες κέρδισαν τους Πέρσες λόγω της ναυτοσύνης των Ελλήνων/Αθηναίων/Θεμιστοκλή. Ξεχνάμε όμως πως λίγα χρόνια πριν από τη ναυμαχία, η Εκκλησία του Δήμου δέσμευσε την πρόσοδο από τα μεταλλεία του Λαυρίου και κατασκευάστηκαν οι 200 αθηναϊκές τριήρεις.

Καλή χρονιά με υγεία και τύχη για όλους.

Δημοφιλή