1940, Μπλέτσλεϊ Παρκ, Μπάκιγχαμσαϊρ.
Τρεις εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους γυναίκες επιλέγονται για να εργαστούν στο μυστηριώδες Μπλέτσλεϊ Παρκ, εκεί που τα καλύτερα μυαλά της Βρετανίας ασχολούνται με την αποκρυπτογράφηση των γερμανικών στρατιωτικών κωδίκων.
Η ζωηρή ντεμπιτάντ Όσλα έχει στα πόδια της τον γοητευτικό πρίγκιπα Φίλιππο της Ελλάδας, όμως καίγεται να αποδείξει ότι είναι κάτι παραπάνω από μια κοσμική νεαρή, δουλεύοντας ως μεταφράστρια των αποκωδικοποιημένων μυστικών του εχθρού. Η αυτοδημιούργητη Μαμπ γίνεται άριστη στον χειρισμό των μηχανών αποκρυπτογράφησης, κρύβοντας τα παλιά της τραύματα και την καταγωγή της από τις φτωχογειτονιές του Ιστ Εντ του Λονδίνου. Και η συνεσταλμένη Μπεθ από το κοντινό χωριό είναι το αουτσάιντερ που εκπαιδεύεται ως μία από τις ελάχιστες κρυπταναλύτριες του Μπλέτσλεϊ Παρκ.
1947, Λονδίνο.
Τις παραμονές του βασιλικού γάμου της πριγκίπισσας Ελισάβετ με τον πρίγκιπα Φίλιππο, επτά χρόνια αφότου πρωτογνωρίστηκαν οι τρεις γυναίκες, προμηνύεται καταστροφή. Η Όσλα, η Μαμπ και η Μπεθ έχουν αποξενωθεί, η φιλία τους έχει διαλυθεί από μυστικά και προδοσίες, αλλά τώρα πρέπει να δώσουν αγώνα δρόμου ενάντια στον χρόνο για να σπάσουν έναν τελευταίο κώδικα, προτού να είναι πολύ αργά γι’ αυτές και την πατρίδα τους.
Η συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων Κέιτ Κουίν επιστρέφει με το νέο κατασκοπικό μυθιστόρημα της «Ο Κώδικας του Ρόδου» (μετάφραση Γωγώ Αρβανίτη, εκδόσεις Κλειδάριθμος) σε μία γνώριμη της περίοδο, τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στην οποία στράφηκε μετά από τα έξι πρώτα βιβλία της.
Το βιβλίο της Κουίν «Δίκτυο Alice» βρέθηκε στις λίστες μπεστ σέλερ των New York Times και USA Today, επιλέχθηκε από τη λέσχη ανάγνωσης της Ρισ Γουίδερσπουν, μεταφράστηκε σε 28 χώρες και πρόκειται να μεταφερθεί σε τηλεοπτική σειρά από την Tristar Television. Από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος κυκλοφορεί επίσης το βιβλίο της «Η κυνηγός του Χίτλερ».
Το βιβλίο κυκλοφορεί στις 6 Δεκεμβρίου.
Η HuffPost προδημοσιεύει απόσπασμα:
Αν το Μπλέτσλεϊ Παρκ είχε ένα σύνθημα, σκέφτηκε η Μαμπ, αυτό θα ήταν: Δεν χρειάζεται να ξέρεις.
«Την ίδια διάταξη έχουν και τα άλλα παραπήγματα;» ρώτησε η Μαμπ καθώς διέσχιζαν γρήγορα τον κεντρικό διάδρομο του Παραπήγματος 6.
«Δεν χρειάζεται να ξέρεις», είπε ξερά η καινούρια της επιστάτρια, μια μεσήλικη κυρία με έντονη σκοτσέζικη προφορά.
«Τοποθετήθηκες στην Αίθουσα Αποκωδικοποίησης…» Έμπασε τη Μαμπ σε ένα δωμάτιο σωστό κουτί, με πλαστικό πάτωμα, κουρτίνες συσκότισης, φωριαμούς και ξύλινα τραπέζια. Αλλά εκείνο που έκανε τη Μαμπ να μείνει με ανοιχτό το στόμα ήταν οι δύο γραφομηχανές: κάτι αλλόκοτα κατασκευάσματα με τρεις σειρές πλήκτρα, ένα σετ από ρότορες στο πλάι και μεγάλα καρούλια ταινίας χαρτιού συνδεδεμένα με κάποιον τρόπο. Η Μαμπ σκέφτηκε ότι έμοιαζαν με διασταύρωση γραφομηχανής, ταμειακής μηχανής και πίνακα τηλεφωνικών γραμμών. Μια γυναίκα χτυπούσε τα πλήκτρα στη μία από τις μηχανές, καμπουριασμένη σαν τον Κουασιμόδο (Η Παναγία των Παρισίων ήταν το νούμερο 34 στα «100 Κλασικά Έργα Λογοτεχνίας για τη Σύγχρονη Καλλιεργημένη Κυρία»).
«Δεσποινίς Τσερτ, είπαμε;» Η Σκοτσέζα οδήγησε τη Μαμπ στη δεύτερη μηχανή. «Τα περισσότερα από τα κορίτσια μας εδώ είναι από το Νιούμαν Κόλετζ ή από το Γκίρτον Κόλετζ· εσύ ποιο έχεις τελειώσει;»
«Γραμματειακές σπουδές στο Κλέιμπουρν, με τον μεγαλύτερο βαθμό στην τάξη μου.» Πάρε για να μάθεις κι εσύ και το Γκίρτον Κόλετζ. Η Μαμπ δεν είχε σκοπό να νιώσει κατωτερότητα ούτε για την έλλειψη σπουδών ούτε για το νάιλον εσώρουχό της μπροστά στο μεταξωτό κιλοτάκι της Όσλα Κένταλ.
«Δεν έχει σημασία», είπε η Σκοτσέζα, δύσπιστα. «Αυτή είναι μια μηχανή Typex. Κατασκευάστηκε ειδικά για να αποκωδικοποιεί τα κρυπτογραφημένα μηνύματα που στέλνουν με τον ασύρματο οι Γερμανοί στους αξιωματικούς τους στο μέτωπο. Κάθε Σώμα των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων στέλνει μηνύματα από το δικό του ασύρματο δίκτυο χρησιμοποιώντας ένα κλειδί, διαφορετικό για κάθε Σώμα, και οι ρυθμίσεις του κλειδιού αλλάζονται καθημερινά. Οι δικοί μας σταθμοί ακρόασης σε όλη τη Βρετανία, και εκτός της χώρας, υποκλέπτουν αυτά τα μηνύματα, τα μεταγράφουν και τα στέλνουν στο ΜΠ. Όταν φτάνουν στην Αίθουσα Αποκωδικοποίησης, τα παραλαμβάνετε εσείς με τη μορφή κειμένων σε κώδικα.» Τέντωσε το ένα της δάχτυλο. «Σας δίνονται ρυθμίσεις, διαφορετικές για κάθε κλειδί» -δεύτερο δάχτυλο- «ρυθμίζετε τη μηχανή σας με βάση αυτές» -τρίτο δάχτυλο- «και πληκτρολογείτε το κωδικοποιημένο μήνυμα στη μηχανή σας ώστε να αποκωδικοποιηθεί στα γερμανικά. Κατάλαβες;»
Όχι εντελώς. «Ναι, φυσικά.»
«Θα έχεις μία ώρα μεσημεριανό διάλειμμα για φαγητό και οι τουαλέτες είναι έξω. Αυτό το παράπηγμα λειτουργεί όλο το εικοσιτετράωρο, δεσποινίς Τσερτ. Δεκατέσσερις μέρες βάρδια εννιά με τέσσερις, άλλες δεκατέσσερις μέρες βάρδια τέσσερις με δώδεκα τα μεσάνυχτα και μετά δώδεκα μέρες βάρδια από τα μεσάνυχτα μέχρι τις εννιά το πρωί.»
Η Σκοτσέζα αποχώρησε προς κάποιο άλλο τμήμα του Παραπήγματος 6. Η κοπέλα που χειριζόταν τη μία από τις Typex, κουλουριασμένη σαν σαλίγκαρος μέσα σε ένα πολύ φαρδύ πουλόβερ, έσπρωξε ένα μάτσο σελίδες προς τη Μαμπ όταν κάθισε μπροστά στην άλλη μηχανή. «Είναι οι υπόλοιπες κόκκινες της ημέρας», είπε χωρίς προεισαγωγικά. «Αργήσαμε λίγο σήμερα και τα παιδιά στο Παράπηγμα 3 τσαντίζονται αν δεν τους τα έχουμε έτοιμα έως την ώρα του μπρέκφαστ. Ορίστε και η ρύθμιση.» Έδειξε στη Μαμπ πώς να ρυθμίσει τη μηχανή της για την αποκωδικοποίηση των κόκκινων διαβιβάσεων: τη σειρά για τους τρεις ρότορες· ύστερα ένα πράγμα που το αποκάλεσε Ringstellung, ξέρασε κρο- ταλίζοντας αριθμούς που ο καθένας αντιστοιχούσε σε ένα γράμμα του αλφάβητου. Η Μαμπ παρακολουθούσε με προσοχή, ζαλίστηκε. «Μετά τσεκάρεις ότι το στήσιμο είναι σωστό ώστε να ξεκινήσεις: γυρίζεις και τους τρεις ρότορες στο Α και πληκτρολογείς ένα ολόκληρο αλφάβητο. Αν αντιστοιχεί ακριβώς, γράμμα προς γράμμα, είσαι έτοιμη. Κατάλαβες;»
Όχι εντελώς. «Ναι, φυσικά.»
«Τώρα φρόντισε να πληκτρολογείς το κάθε μήνυμα όσο πιο γρήγορα μπορείς.» Έδειξε τα δύο μεγάλα καρούλια χαρτοταινίας που ήταν προσαρμοσμένα στην Typex. «Δακτυλογραφείς το κρυπτογραφημένο υλικό στη μηχανή κι αυτό βγαίνει σαν κανονικό κείμενο. Αν φαίνεται σαν γερμανικά, το προωθείς. Αν φαίνεται σαν ασυναρτησίες, το βάζεις στην άκρη και ένα από τα πιο έμπειρα κορίτσια θα κάνει άλλη μια προσπάθεια να το βγάλει.»
«Δεν ξέρω γερμανικά…»
«Δεν χρειάζεται. Αρκεί να τα αναγνωρίζεις. Το κόλπο είναι να κοιτάζεις το κείμενο ανεξάρτητα από τις πεντάδες γραμμά- των, αλλά θα πάρεις το κολάι.»
Η Μαμπ κοίταξε τη στοίβα. «Δεν πρόκειται να τα τελειώσουμε όλα αυτά.»
«Μέχρι και χίλια Κόκκινα μηνύματα την ημέρα, αφότου έπεσε η Γαλλία», είπε η κοπέλα, πράγμα που δεν βοήθησε διό- λου τη Μαμπ να νιώσει πιο σίγουρη. Έπιασε διστακτικά το πρώτο χαρτί. Ομάδες γραμμάτων. Πεντάδες: ACDOU LMNRS TDOPS –και ούτω καθεξής για μια ολόκληρη σελίδα. Κοίταξε τη συνάδελφό της, σκυμμένη πάνω από τη δική της σελίδα από ακατανόητες πεντάδες και αναρωτήθηκε τι να έκανε τώρα η Λούσι πίσω στο σπίτι. Δεν έπρεπε να σε αφήσω για ετούτο εδώ το πράγμα, Λούσι μου. Εσύ μόνη με τη μαμά σε μια πόλη που θα βομβαρδιστεί από μέρα σε μέρα κι εγώ κλεισμένη σε ένα παράπηγμα δακτυλογραφώντας ασυναρτησίες.
Αλλά δεν είχε νόημα να μιζεριάζει, οπότε τέντωσε τους
ώμους της, πληκτρολόγησε τις ομάδες γραμμάτων που η άλλη κοπέλα είχε πει ότι ήταν «η εισαγωγή και ο υπογράφων», συνέ- χισε με το κυρίως μήνυμα: ACDOU LMNRS TDOPS FCQPN YHXRZ… και είδε έκπληκτη να εμφανίζονται στη χαρτοταινία διαφορετικές πεντάδες γραμμάτων: KEINE BESON DEREN EREIG NISSE.
«Keine besonderen Ereignisse», είπε η κοπέλα στα αριστερά της Μαμπ. «Θα το συναντάς πού και πού. Έχω μάθει πια λίγα γερμανικά –σημαίνει: “καμία ιδιαίτερη εξέλιξη”.»
Η Μαμπ κοίταζε κατάπληκτη το χαρτί. Καμία ιδιαίτερη εξέλιξη. Άρα δεν ήταν ένα σημαντικό μήνυμα, εκτός… ίσως και να ήταν. Ίσως να προερχόταν από μια περιοχή όπου αναμένονταν εξελίξεις. Πιθανόν να ήταν μια είδηση κρίσιμης σημασίας. Συνέχισε να δακτυλογραφεί, και η μηχανή συνέχισε να βγάζει πεντάδες γραμμάτων του αλφάβητου στα γερμανικά ώσπου έφτασε στο τέλος. «Και τι τα κάνουμε αυτά, όταν…»