Όταν έρθει η στιγμή τα παιδιά μας να φύγουν από το σπίτι, το λιγότερο που μπορούμε να πούμε είναι οτι η αίσθηση μπορεί να είναι γλυκόπικρη. Από τη μια, νιώθουμε περήφανοι για τους ανεξάρτητους νέους που μεγαλώσαμε. Ίσως ανυπομονούμε να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο σε ενδιαφέροντα και σχέσεις που έμειναν πίσω κατά τα χρόνια της ενεργού γονεϊκής φροντίδας. Από την άλλη, η σκέψη ότι τα παιδιά δεν θα ζουν πια κάτω από την ίδια στέγη μπορεί να μας προκαλεί καρδιοχτύπι.
Όσοι έχουν βιώσει τη μετάβαση έχουν πλέον το πλεονέκτημα της εμπειρίας. Ρωτήσαμε λοιπόν γονείς που έχουν πλέον «άδειες φωλιές» τι εύχονταν να είχαν κάνει — ή να είχαν κάνει περισσότερο — όσο τα παιδιά τους ζούσαν στο σπίτι.
Να τι μας είπαν:
Αναμνήσεις και ευχές των γονιών
«Εύχομαι να είχαμε περάσει λιγότερο χρόνο σε δραστηριότητες και τρέχοντας να προλάβουμε εξωτερικές δουλειές και να είχαμε απολαύσει περισσότερο χρόνο στο σπίτι μαζί.» — Κέιτι Δ.
«Εύχομαι να είχαμε δημιουργήσει ένα χώρο για τους φίλους τους να έρχονται στο σπίτι μας και να είχαμε “αρπάξει” περισσσότερες ευκαιρίες για επισκέψεις τους.» — Κάρεν Σ.
«Εύχομαι να είχαμε χαλαρώσει περισσότερο και να είχαμε μείνει παρόντες στις στιγμές. Η ανησυχία μου στέρησε χαρά από μερικές όμορφες στιγμές.» — Τζόι Γ.
«Εύχομαι να είχα πάει τον γιο μου σε κάποια ταξίδια στο εξωτερικό όταν ήταν μικρός για να του δείξω τις ομορφιές του ταξιδιού και την σημασία της εξερεύνησης.» — Ντόουν Γ.
«Εύχομαι να είχαμε κάνει συμβουλευτική θεραπεία για τη κατάθλίψη μετά από την απώλεια τριών παππούδων μέσα σε 12 μήνες.» — Λίζα Γ.
«Εύχομαι να είχα αφήσει τις διαφωνίες για τα μικρά πράγματα που τώρα δεν έχουν σημασία — ακατάστατο σπίτι, μπάνιο, κ.λπ. Εύχομαι να είχα δουλέψει λιγότερο και αντ’ αυτού να είχαμε κάνει περισσότερες δραστηριότητες μαζί όπως παιχνίδια, πικνίκ, ταξίδια και χαλάρωση, ειδικά το καλοκαίρι.» — Πέγκι Γ.
«Εύχομαι να τους είχαμε μάθει να κάνουν περισσότερα σπίτι, όπως δουλειές και καθάρισμα. Επίσης, εύχομαι να τους είχαμε εμπλέξει περισσότερο στο μαγείρεμα. Και φυσικά, εύχομαι να τους είχαμε δώσει αμέτρητες αγκαλιές όταν ήταν μικροί.» — Σον Μ.
«Εύχομαι να είχαμε κάνει περισσότερα κάμπινγκ, να απολαμβάναμε πεζοπορίες, το νερό και τη φύση.» — Ιβέτ Σ.
«Εύχομαι να τους είχαμε διδάξει περισσότερα για το πώς να διαχειρίζονται τα οικονομικά ως ενήλικες — όπως για παράδειγμα διαχείριση τραπεζικού λογαριασμού, επενδύσεις και προϋπολογισμό.» — Γιώτα Α.
«Εύχομαι να ήμασταν πιο υπομονετικοί. Εύχομαι να είχα προσφέρει περισσότερο χρόνο με το καθένα ξεχωριστά.» — Τζένιφερ Γ.
«Εύχομαι να είχαμε μετακομίσει για να έχουν καλύτερες εκπαιδευτικές και κοινωνικές ευκαιρίες. Εύχομαι επίσης να είχαμε ξεκινήσει μια οικογενειακή επιχείρηση για να μπορούμε να τη μεγαλώσουμε όλοι μαζί.» — Αλεξάνδρα Γ.
«Εύχομαι να είχα αφήσει τον πατέρα τους νωρίτερα και να είχα πάει τα παιδιά σε διακοπές.» — Πάμελα Δ.
«Εύχομαι να είχαμε δημιουργήσει περισσότερες οικογενειακές παραδόσεις, ακόμα και μικρές, όπως μηνιαίες βραδιές παιχνιδιού.» — Σάντι Χ.
«Ευχομαι να τους άκουγα περισσότερο. Ήμουν υπερβολικά αφοσιωμένη στις δουλειές.» — Τζένιφερ Γ.
«Εύχομαι να είχαμε ζήσει στο εξωτερικό για να “εκθέσουμε” τα παιδιά σε διαφορετικούς πολιτισμούς.» — Σελίνα Φ.
«Εύχομαι να τα είχαμε πάρει μερικές φορές λίγο νωρίτερα από το σχολείο στα πρώτα χρόνια για να απολαύσουμε βόλτες στη γειτονιά. Τα παιδιά είναι υπεύθυνα σε σχέση με τις σχολικές τους υποχρεώσεις. αλλά καμιά φορά το κάτι διαφορετικό θα ήταν όμορφο.» — Ντέμπορα Γ.
«Εύχομαι να είχαμε μιλήσει και ακούσει περισσότερο, χωρίς κριτική, απλά να απολαμβάναμε τον χρόνο μαζί.» — Κρίστα Σ.
«Εύχομαι να είχαμε κάνει λίγα ακόμα οικογενειακά ταξίδια με το αμάξι ή ταξίδια, απλά για να εξερευνήσουμε.» — Κάθυ Χ.
«Εύχομαι να είχαμε χτίσει ένα μεγάλο δεντρόσπιτο ή παιδότοπο. Εύχομαι να είχαμε αναβαθμίσειτην αυλή ενώ ζούσαν στο σπίτι όλα τα παιδιά για να απολαύσουμε περισσότερο τον χώρο μαζί.» — Αλεξάνδρα Γ.
ΠΗΓΗ: yahoo.com
