eethene
Ένας παλιός μου Διοικητής, τη δεκαετία του 1980, συνήθιζε να λέει στην αναφορά της Μονάδος ότι η εύρυθμη λειτουργία του στρατεύματος στηρίζεται στο επιμελημένο «πρωινό στρώσιμο» των κρεβατιών των στρατευσίμων. Αδιανόητη και λίγο «γραφική» φαίνονταν για όλους εμάς τους ενθουσιώδεις νεαρούς ανθυπολοχαγούς η καθημερινή του επισήμανση-υπενθύμιση. Με τη νεανική τότε ορμή που μας διέκρινε, εστιάζαμε στην πολεμική προπαρασκευή των ανδρών μας (δεν είχαμε τότε ακόμη γυναίκες στο στράτευμα) και τα υπόλοιπα μας φαίνονταν ανούσιες διαδικασίες ρουτίνας, ενίοτε δε ασήμαντες και χρονοβόρες.
Πέραν των μειονεκτημάτων της, η έλλειψη κοινώς αποδεκτών ορισμών έχει ένα σημαντικό «πλεονέκτημα». Απαλλάσσει από την ευθύνη. Η εκάστοτε ηγεσία μπορεί να ερμηνεύσει κατά το δοκούν τις δεσμεύσεις που εμπεριέχονται στο πρόγραμμα της και άρα, επί της ουσίας, να απεκδυθεί της ευθύνης εφαρμογής του. Από την άλλη, ο πολίτης απεκδύεται της ευθύνης επιλογής της ηγεσίας του αφού η γενικότερη ασάφεια του αφήνει περιθώριο να δηλώσει «εξαπατημένος» σε περίπτωση που η επιλογή αποδειχθεί λάθος εκ του αποτελέσματος. Κατ' αυτόν τον τρόπο, η απουσία ορισμών καθιστά την ασάφεια κυρίαρχο παράγοντα στη σχέση της κοινωνίας με την πολιτεία.
Από την άλλη, όμως, είναι άδικο να κατηγορούμε μόνο την κυβέρνηση την ώρα που κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ενώ οδήγησαν τη χώρα σε αδιέξοδο με τις καταστροφικές πολιτικές τόσων δεκαετιών, «βγαίνουν κι από πάνω» και «πατούν» στην αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ για να «αναστηθούν» πολιτικά. Ιδίως η ΝΔ, που, ρεαλιστικά, έχει τις περισσότερες πιθανότητες να σχηματίσει κυβέρνηση, αν κι όποτε χάσει την εξουσία η παρούσα κυβέρνηση, εμμένει σε μία αντικυβερνητική πολιτική χωρίς καμία ουσία, χωρίς κανένα ουσιαστικό πρόγραμμα, με προφανή απλά την επιθυμία να επιστρέψει η εξουσία στα χέρια της.
Η χώρα δεν έχει ανάγκη από πολιτικούς Καιάδες, αριστεροδεξιούς φανφαρονισμούς κι αρχοντοχωριατισμούς ή πολιτιστικούς εκβαρβαρισμούς. Δεν έχει ανάγκη από νέους δράκους, αφού ποτέ τα «τέρατα» δεν δημιουργούν Ήθος. Πολλές φορές κυνηγάμε την ουρά μας, τη σκιά μας κι εντέλει τον καλό εαυτό μας [καθώς τον κακό εαυτό μας αρνούμαστε να τον αντικρύσουμε στον καθρέφτη των ιστορικών λαθών μας].
Μια «Συμφωνία Αλήθειας» ήταν το κεντρικό μήνυμα της βραδιάς, που θα επαναφέρει την εμπιστοσύνη σε θεσμούς και στους πολιτικούς, θα δομήσει την οικονομική ανάκαμψη και ανάπτυξη και θα αποκαταστήσει τη δημοκρατία στην χώρα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έκανε λόγο για ένα τολμηρό άλμα στο μελλον με μία μεγάλη πολιτική αλλαγή. Χρησιμοποίησε ωστόσο, έναν επίφοβο συνδυασμό μέσων και προοπτικών, που σχεδιάζει το μέλλον με μηχανισμούς του παρελθόντος, τους ίδιους που εμπράγματα απέτυχαν και που κλώνισαν ανεπανόρθωτα (;) την εμπιστοσύνη στις μεγάλες παρατάξεις του δικομματισμού.
