Ο μύθος της απολιτικοποίησης, της πολιτικής απάθειας και της αποϊδεολογικοποίησης της νέας γενιάς υπονομεύεται από την ίδια την πραγματικότητα και τις τρέχουσες εξελίξεις. Σήμερα, η νεολαία δεν διστάζει να εκφράσει πολιτική άποψη και να παρέμβει διεκδικώντας το αυτονόητο: να αναπτύξει οργανωμένη δράση, να εκφράσει την άποψή της για την πολιτική και να αντικαταστήσει το ατομικό με το συλλογικό αλλά και το τετριμμένο με το όραμα.Η νέα γενιά δεν μένει στο περιθώριο των εξελίξεων. Γίνεται και πάλι ένα ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας και αναλαμβάνει ευθύνες, διαμαρτύρεται, αντιδρά και ζητά δικαίωμα στο όνειρο. Ενδιαφέρεται για τα προβλήματα της κοινωνίας.
Τα τελευταία χρόνια η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, έχει εκλέξει νέους στην ηλικία Μητροπολίτες και αυτό είναι από μόνο του ελπιδοφόρο. Η Εκκλησία δίνει ώθηση στο κοινωνικό και ποιμαντικό της έργο, μέσα από δραστήριους νέους Ιεράρχες, που γνωρίζουν πολύ καλά τις κοινωνικές δομές, εν τέλει τον σύγχρονο κοινωνικό ιστό. Εξάλλου, ποιος αμφισβητεί πως οι νέοι στην ηλικία Επίσκοποι, όπως ο π. Ιουστίνος, έχουν σύγχρονες παραστάσεις και αντιλήψεις της εποχής αυτής, κάτι που συμβάλλει κατά πολύ στην κατάλληλη αντίληψη των πραγμάτων;
Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: 73.3 εκατομμύρια από τα 200 εκατομμύρια των ανέργων παγκοσμίως είναι νέοι (ηλικίας από 15 έως 24 ετών). Στα δύο τρίτα των Ευρωπαϊκών οικονομιών, η ανεργία των νέων παραμένει πάνω από το 20% και περισσότεροι από ένας στους τρεις άνεργους νέους αναζητούν δουλειά για διάστημα μεγαλύτερο του ενός έτους. Η δουλειά, εφόσον βρεθεί, είναι συχνά χαμηλότερη των προσδοκιών τους για μια δουλειά ποιότητας. Στη Μέση Ανατολή και στη Βόρειο Αφρική τα ποσοστά ανεργίας στους νέους είναι κοντά στο 30% επί δεκαετίες, και αυτές είναι και οι μόνες περιοχές όπου τα πράγματα εξακολουθούν να επιδεινώνονται τα τελευταία χρόνια.