politikoi

Κι η Ελλάδα μια χαρά θα τα πάει. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Οι βρυκόλακες δεν πεθαίνουν. Το ελληνικό κράτος πλέον μετατρέπεται σε απέθαντο βρυκόλακα. Συντηρείται στον πανέμορφο καλοκαιρινό του τάφο. Ανάμεσα σε αρχαία, βυζαντινά και νεοελληνικά ερείπια που ηδονίζουν ηλιοβαρεμένους τουρίστες. "Wow, fu[...] lots of ruins to see here, pass me the sunscreen" («πω, πω, έχει γα[...] τα ερείπια να δεις εδώ, πέτα μου το αντηλιακό»), όπως έλεγε κάποιος τουρίστας στη γυναίκα του τις προάλλες στην Αρχαία Αγορά. Οι νέοι και οι άξιοι εκδιώχνονται από τη χώρα για να μη διαταραχτεί ο λήθαργος του μάγκα, μερακλή και καραμπουζουκλή κομματικού βρυκόλακα.

Έχουμε γεμίσει φωνές που επαναλαμβάνουν σχεδόν με αυθάδεια τα λίγα που ξέρουν, ασχέτως αν αυτά είναι ελλιπή, σε σημείο που αγγίζουν την παραπληροφόρηση. Από ρήσεις που αναπαράγονται λάθος, σε αβάσιμα επιχειρήματα, ανακριβείς στατιστικές και άγνοια για την άλλη όψη κάθε θέματος. Ίσως ισχύει τελικά πως «ο αμαθής είναι σαν το ντέφι: κάνει θόρυβο χάρη στην κενότητά του» (Ο. Μπέτλινγκ). Γιατί ενώ ο μορφωμένος διψάει για περαιτέρω γνώση, ο αμαθής προτιμάει να κηρύττει στους άλλους και να μην παραδέχεται τα λάθη του.