sentaye
Θα έχετε καταλάβει ότι γενικά αγαπώ την σοκολάτα. Σε ποιον δεν αρέσει, άλλωστε; Μερικές φορές, όμως, χρειάζομαι κάτι πιο απλό για να συνοδεύω τον καφέ ή το τσάι μου. Κάπως έτσι, δημιουργήθηκαν αυτά τα κουλουράκια αμυγδάλου.
Μια εκπληκτική εκδοχή για κοτόσουπα, με υφή ελαφρά κρεμώδη και πλούσια γεύση! Η ιδανική δυναμωτική σούπα για τον χειμώνα αλλά και για να την σερβίρεται σαν ορεκτικό στο γεύμα σας!
Όπως όλες οι σούπες βελουτέ, έτσι και αυτή μπορεί να σας ζεστάνει και να σας χορτάσει μία κρύα μέρα του χειμώνα. Επίσης, είναι ιδανική για πρώτο πιάτο, τώρα τις γιορτές.
Κοσκινίζουμε το αλεύρι και το προσθέτουμε σιγά-σιγά στο μείγμα που ετοιμάσαμε ζυμώνοντας με το χέρι.Ζυμώνουμε με γρήγορες κινήσεις μέχρι να έχουμε μία ελαστική ζύμη που δεν θα κολλάει στα χέρια, ένα γρήγορο ανακάτεμα είναι αρκετό, δεν ταλαιπωρούμε για πολλή ώρα την ζύμη.
Δεν είναι Χριστούγεννα αν δεν φας μελομακάρονα. Είναι παράδοση κάθε χρόνο να φτιάχνουμε στο σπίτι και επειδή φέτος δεν ήθελα με τίποτα να σπάσω αυτό το έθιμο, αλλά και την ευκαιρία να φάω μελομακάρονα, σκέφτηκα να κάνω μερικές δοκιμές ώστε να βρω μία εκδοχή που δεν θα έχει ζάχαρη ή αλεύρι. Το αποτέλεσμα μπορώ να πω ότι με δικαίωσε. Τα αλλιώτικα αυτά μελομακάρονα, έχουν ακριβώς την ίδια γεύση με τα παραδοσιακά. Η μόνη διαφορά τους είναι ότι είναι πιο μαλακά, οπότε αν σας αρέσουν τα μελομακάρονα που είναι πιο μπισκοτένια, η υφή αυτή δεν θα σας ικανοποιήσει.
Τις κόκκινες φακές τις φτιάχναμε πάντα στο σπίτι. Βλέπετε, υπήρχαν καταβολές από Αλεξάνδρεια όπου ήταν συνηθισμένο πιάτο. Ειδικά για τον χειμώνα είναι μία εύκολη σούπα που γίνεται βελουτέ και μπορεί να φτιαχτεί σε διαφορετικές παραλλαγές. Αυτή είναι η πιο απλή εκδοχή τους.
Να θυμηθώ λοιπόν στο παιδί μου να μην σερβίρω ένα γεμάτο πιάτο με φαγητό που αχνίζει -κανένα φαγητό δεν κάνει καλό καυτό-, το οποίο θα πρέπει σε κάθε κουταλιά να «φυσάω» δύο λεπτά και αυτή θα βρίσκει δικαιολογία να αρνείται να φάει, να θυμηθώ μέχρι να μάθει την νοστιμιά του κάθε φαγητού να της το σερβίρω όμορφο και περιποιημένο για να δελεάζεται, να δοκιμάσει πριν καν το απορρίψει από την εμφάνιση του, ελπίζω να πιάσει.
Τον τελευταίο καιρό έχω «πάθει» μια τάση να χρησιμοποιώ τα εσπεριδοειδή με την φλούδα και ολόκληρα, αφού πρώτα τα βράσω, όπου και όταν το έχω δοκιμάσει το αποτέλεσμα είναι φανταστικό, απαραίτητη προϋπόθεση να σου αρέσουν οι γλυκόπικρες γεύσεις και να ξέρεις από που έρχονται τα φρούτα σου και να μην είναι άγουρα.
Κάτω από την πλούσια κληματαριά, έδινα μάχη με τις σφήκες, πρωί και απόγευμα απολάμβανα την μαρμελάδα στο ζυμωτό ξινούτσικο ψωμί και μέχρι να τελειώσει το βάζο και ετσι «χτίζαμε» μια ιδιαίτερη σχέση, που πλέον μπορώ να επιβεβαιώσω οτι πρόκειται για μια «δυνατή», γευστική μνήμη στη βιβλιοθήκη του εγκεφάλου μου.
Ποιος δε γνωρίζει και δεν έχει δοκιμάσει τον μουσακά, το πιο γνωστό πιάτο της ελληνικής Κουζίνας! Ο μουσακάς δεν είναι αμιγώς ελλληνική συνταγή, αλλά τούρκικη, βέβαια μόνο το όνομα είναι ίδιο μιας και η τούρκικη συνταγή ουσιαστικά δεν έχει καμία σχέση με τον πλέον ελληνικό μουσακά!
