sentaye
Μερικές φορές δεν ξέρεις πως θα σου βγει μία συνταγή. Βγάζεις το φαγητό από τον φούρνο, περιμένεις να κρυώσεις και τη στιγμή που το κόβεις εύχεσαι να έχει πετύχει. Η χαρά δε, όταν το δοκιμάζεις και είναι όπως ακριβώς ήθελες ή και ακόμα καλύτερο, δεν περιγράφεται. Αυτό, ακριβώς έπαθα όταν δοκίμασα το μελόψωμο.
Η ζύμη φτιάχνεται με αλεύρι, βούτυρο, ελαιόλαδο, καφέ ζάχαρη, γάλα, μαγιά, ανθόνερο, αλάτι, πιπέρι και λίγη κανέλα ενώ η γέμιση περιέχει ισόποσες δόσεις φέτας, πατινιώτικης μυζήθρας και φρέσκου πατινιώτικου τυριού με πολλά ντόπια αυγά (αντιστοιχεί περίπου ενάμιση αυγό σε κάθε τυρόπιτα).
Το αβοκάντο σε συνδυασμό με αβγά είναι ένα από τα πιο πλήρη και υγιεινά γεύματα (για να μην ξεχάσω να πω και γευστικό). Εάν έχετε βαρεθεί να τα τρώτε βραστά ή τηγανιτά, αυτά τα ψητά αβοκάντο στον φούρνο με αβγά, θα είναι μία ευχάριστη προσθήκη στο πρωινό σας.
Το εικονιζόμενο τσουρέκι φτιάχτηκε από τον Δημήτρη στο «Patisserie Ξωνίκη» στη Μεγάλη Παναγιά ένα χωριό στην προ του Άθω περιοχή. Απόφοιτος σχολής αρτοποιίας και ζαχαροπλαστικής ξεδιπλώνει την τέχνη του στα σιροπιαστά γλυκά, στις πάστες, στις τούρτες, στα κεράσματα και στα κουλούρια. Βέβαια σπεσιαλιτέ του 36χρονου Δημήτρη είναι τα τσουρέκια και τα γαλακτομπούρεκα.
Βγάζουμε τη σφολιάτα τελευταία στιγμή από το ψυγείο. Λαδώνουμε ελαφρά ένα ταψί στις διαστάσεις της σφολιάτας. Φροντίζουμε όταν απλώσουμε τη σφολιάτα να προεξέχει στα πλαϊνά, ώστε να κρατηθεί μέσα η γέμιση. Απλώνουμε σε λεπτή στρώση την κρύα γέμιση. Πασπαλίζουμε με το κεφαλοτύρι. Καλύπτουμε με τη δεύτερη σφολιάτα. Τσιμπάμε με τα δάχτυλα τις άκρες ώστε να σφραγίσουμε την πίτα. Με κοφτερό μαχαίρι, χαράζουμε τη σφολιάτα ώστε να εξατμίζονται τα υγρά της πίτας στο ψήσιμο.
Πατσαβουρόπιτα, εχμ... πιστεύω αδικείται πολύ αυτή η λαχταριστή και υπέροχη πίτα με αυτό το όνομα, γι΄αυτό την «στόλισα» από τα δίπλα με την εμβληματική λέξη μπουγάτσα και για την ακρίβεια εύκολη μπουγάτσα!
Η γαλατόπιτα είναι η χαρακτηριστική πίτα της Θεσσαλίας και των παιδικών μας χρόνων! Ποιος δεν έχει φάει για πρωινό ή απογευματινό ένα «μπαμπάτσικο» κομμάτι γαλατόπιτας, το οποίο έβγαζε όλη την γλύκα και την αγάπη της φροντίδας, η γαλατόπιτα μύριζε και μυρίζει «μανούλα»!
Σε μία κατσαρόλα βάζουμε το ρύζι με το νερό να βράσει, βράζουμε μέχρι να σωθεί το νερό.Βάζουμε σε μία κατσαρόλα τα 700 ml. από το γάλα με την ζάχαρη, το ξύσμα, την βανίλια και το μέλι να πάρουν μία βράση. Προσθέτουμε στην κατσαρόλα με το γάλα, το βρασμένο ρύζι. Χαμηλώνουμε την φωτιά και βράζουμε για 15′ λεπτά, ανακατεύοντας τακτικά.
Πρόκειται για νηστίσιμους κουραμπιέδες λαδιού, ουσιαστικά δεν έχουν καμία σχέση με τους κλασικούς κουραμπιέδες, φτιάχνονται με ελάχιστα υλικά, δεν περιέχουν αμύγδαλο και είναι ελαφρά σιροπιασμένοι, παρόλαυτα η γευση τους μοιάζει μ΄αυτή του κουραμπιέ!
Είναι αυτό που λένε, μερικοί το προτιμούν καυτό. Στην πόλη Madras της Ινδίας από όπου και προέρχεται αυτή η παραλλαγή του κάρυ, το έχουν τερματίσει το ζήτημα. Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν είμαστε οι καυτερο-καπνισμένοι Ινδοί, οπότε take it easy με το τσίλι. Προσωπικά το παράκανα. Κοκκίνισα, πήρα βαθιές ανάσες, βούρκωσα. Αλλά τι να κάνουμε μπρος στο κάρυ τι είναι ένα δάκρυ.
