Στην πραγματικότητα, αποτελεί ένα άθλημα–συνεργασία, όπου ο σκύλος και ο άνθρωπος χτίζουν σχέση μέσα από κάθε ρίψη, κάθε άλμα και κάθε επιστροφή.
Πέρα από αυτά όμως, όπως ο Georgios Katsouras αθλητής και προπονητής στο Φρίσμπι με σκύλους επισημαίνει : Tο φρίσμπι είναι απλά ένα παιχνίδι που παίζουμε με το σκύλο μας.
Είτε στο πάρκο είτε στο στίβο, το παιχνίδι στο πυρήνα του παραμένει το ίδιο και η θέληση του σκύλου μας για παιχνίδι είναι αυτή που μας επιτρέπει να εξελιχθούμε ως ομάδα.
Το φρίσμπι είναι παιχνίδι συνεργασίας και όχι υπακοής. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού οι ρόλοι εναλλάσσονται. Κάποιες στιγμές την πρωτοβουλία την έχει ο σκύλος και κάποιες ο χειριστής.
Η επιτυχία της ομάδας έγκειται στην επιτυχή διαχείριση των ρόλων κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.
Όπως κανένας δεν ευχαριστιέται ένα παιχνίδι πχ σκάκι κατά τη διάρκεια του οποίου ένα παίκτης κινεί τα κομμάτια και των δύο παικτών έτσι και στο φρίσμπι πρέπει όχι μόνο να επιτρέψουμε αλλά να ενθαρρύνουμε τη συνεργασία μεταξύ σκύλου και παίκτη επί ίσοις όροις ώστε το παιχνίδι να είναι ευχάριστο και δημιουργικό για όλα τα μέλη της ομάδας.
Αν επιτύχουμε να αναπτύξουμε ένα υγιές παιχνίδι μεταξύ ανθρώπου και σκύλου τότε όλα τα υπόλοιπα είναι απλά θέμα γνώσης και δουλειάς.
