Όταν άφησα το γκολντεν ριτρίβερ μου, τον Μόντι, σε έναν φροντιστή κατοικιδίων, πίστευα ειλικρινά πως οι τέσσερις σελίδες με οδηγίες που του έδωσα, γραμμένες σε μια στήλη, ήταν απολύτως λογικές.
Υπάρχει κάτι πολύ αποκαλυπτικό στη διαδικασία του να γράφουμε οδηγίες φροντίδας για τα κατοικίδιά μας· μας δείχνει ξεκάθαρα πόσο αυτά τα πλάσματα κυβερνούν τη ζωή μας.
Κατά τη διάρκεια της μακράς ζωής του Μόντι, είχαμε ξοδέψει χιλιάδες ευρώ σε ιατρικούς λογαριασμούς εξαιτίας της εμμονής του να τρώει τα εσώρουχά μου.
Έτσι, ήταν φυσικό να χρειάζεται να είμαι εξαιρετικά σαφής στις οδηγίες που έδινα σε όποιον τον φρόντιζε.
Και, όπως φαίνεται, δεν είμαι η μόνη.
«Όταν ήμουν παιδί, οι γονείς μου με άφηναν στη μπέιμπι σίτερ και οι οδηγίες ήταν κάτι σαν: ‘Φρόντισε απλώς να μείνει ζωντανή’,» μου είπε η Φέι Φέι Φρίντμαν, γραφίστρια και φροντιστής σκύλων στο Μανχάταν.
«Αλλά οι ιδιοκτήτες σκύλων σήμερα; Οι οδηγίες τους είναι τόσο περίπλοκες όσο το εγχειρίδιο χρήσης ενός Tesla».
Σε κοινότητες στο Reddit και λογαριασμούς στο TikTok, οι φροντιστές κατοικιδίων συχνά μοιράζονται ιστορίες με υπερβολικά περίπλοκες οδηγίες φροντίδας για ζώα:
σκύλοι που πρέπει να ακούν Φρανκ Σινάτρα για να πάνε τουαλέτα ή γατάκια που επιτίθενται αν το φαγητό τους δεν είναι ζεσταμένο στο φούρνο μικροκυμάτων.
Ένα απόσπασμα γράφει: «Το αγόρι μου δεν θα σηκωθεί από το κρεβάτι αν δεν του πεις ‘Καλημέρα, κύριε Πρόεδρε’».
Ένα άλλο λέει: «Χρειάζεται τον λούτρινο πράσινο πίθηκό του για να κοιμηθεί. Μην τρομάξεις αν κρατήσει την ουρά του στο στόμα του για περισσότερο από ένα λεπτό. Ξέρει τι κάνει».
Και ένα τρίτο: «Μην πεις ‘Τζέικ Τζίλενχαλ’ θα αρχίσει να πανικοβάλλεται».
Η Κι Κας, φροντιστής κατοικιδίων στο Ορλάντο της Φλόριντα, είχε προειδοποιηθεί κάποτε να κρατάει τα μαχαίρια κλειδωμένα, γιατί η γάτα που φρόντιζε ίσως προσπαθούσε να τα πιάσει με το στόμα της και να την… μαχαιρώσει.
«Γέλασα,» μου είπε. «Μάντεψε τι έγινε».
Η Κας με διαβεβαίωσε αργότερα με email πως η γάτα άφησε το μαχαίρι πριν υπάρξει οποιοδήποτε ατύχημα.
Όσο παράλογες κι αν φαίνονται αυτές οι ιστορίες, υπάρχει απόλυτα λογική εξήγηση για το γιατί εμείς, οι ιδιοκτήτες ζώων, εξηγούμε και συχνά … υπερεξηγούμε τις οδηγίες φροντίδας.
Όπως μου είπε η Νάνσι Τζι, διευθύντρια του Κέντρου Ανθρώπου-Ζώου στο Πανεπιστήμιο Virginia Commonwealth, τα ζώα δεν μπορούν να κατανοήσουν πλήρως την έννοια του χρόνου. Έτσι, ακόμη και μια απλή βόλτα μας στο σούπερμαρκετ μπορεί να τους φαίνεται σαν εγκατάλειψη.
Για εκείνα, κάθε αποχωρισμός μοιάζει αιώνιος.
Όπως μου εξήγησε η Τζέιν Γκρίαρ, οικογενειακή θεραπεύτρια στο Νιου Τζέρσεϊ η οποία, παρεμπιπτόντως, διαχειρίζεται και έναν λογαριασμό στο Instagram για τον σκύλο της, ένα Κοτόν ντε Τουλέαρ που λέγεται Ράιλι, «μπορείς να εξηγήσεις σε ένα μικρό παιδί ότι φεύγεις και θα επιστρέψεις. Αλλά σε έναν σκύλο; Εκείνος δεν το ξέρει»
Και μάλλον γι’ αυτό, όπως παραδέχομαι κι εγώ η ίδια, οι ενοχές μας ως ιδιοκτήτες κατοικιδίων μας οδηγούν να αφήνουμε ατελείωτες λίστες «δραστηριοτήτων» για να αποσπάσουμε την προσοχή των ζώων μας όσο λείπουμε.
Αυτά μπορεί να είναι ένα μπλουζάκι που μυρίζει εμάς, ή η εντολή να παίζει αγαπημένη μουσική ή τηλεοπτικές εκπομπές σε επανάληψη.
Η Ρένι Γουέλερ, σχεδιάστρια κοσμημάτων στο Λος Άντζελες, μου είπε ότι η σκυλίτσα της, η Μπρέντα η Λογίστρια (όπως τη φωνάζει), έχει εθισμό στην οθόνη.
«Λέω στους φύλακες να της βάζουν πολλή τηλεόραση. Να μπαίνουν στο YouTube, να γράφουν dog videos και να την αφήνουν ώρες ολόκληρες να βλέπει βιντεο με σκίουρους,» μου είπε γελώντας.
Κι όμως, πίσω από αυτά τα αστεία κρύβεται μια πολύ αληθινή συναισθηματική σχέση. Σύμφωνα με μια έρευνα του Pew Research Center το 2023, το 51% των ιδιοκτητών κατοικιδίων δηλώνουν ότι τα ζώα τους είναι ισότιμα μέλη της οικογένειας (https://www.pewresearch.org/short-reads/2023/07/07/about-half-us-of-pet-owners-say-their-pets-are-as-much-a-part-of-their-family-as-a-human-member/ ).
Όπως μου είπε η Νάνσι Τζι, διευθύντρια του Κέντρου Ανθρώπου-Ζώου στο Πανεπιστήμιο Virginia Commonwealth, όταν οι άνθρωποι καλούνται να κατονομάσουν ποιον εμπιστεύονται περισσότερο, «πολλές φορές τα κατοικίδιά τους βρίσκονται πιο κοντά στον εσωτερικό τους κύκλο απ’ ό,τι οικογένεια ή φίλοι».
Η δρ. Γκρίαρ πρόσθεσε πως πολλοί ιδιοκτήτες νιώθουν ένα έντονο συναισθηματικό χρέος απέναντι στα ζώα τους. «Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πολύ δύσκολες,» είπε. «Το κατοικίδιό σου μπορεί να είναι το μοναδικό πλάσμα στη ζωή σου που δεν σε κρίνει. Θα σε αγαπά ακόμα κι αν δεν είσαι και ο καλύτερος άνθρωπος».
Ίσως γι’ αυτό ανεχόμαστε τις παραξενιές και τους φόβους τους, όσο παράλογοι κι αν φαίνονται.
Η Κάρολ Μίθερς, συγγραφέας του βιβλίου «Επαναξιολογώντας τη Διάσωση: Η Κυρία των Σκύλων και η Ιστορία των Ξεχασμένων Ανθρώπων και Ζώων της Αμερικής», μου είπε ότι συνήθιζε να αφήνει τρομακτικά λεπτομερείς οδηγίες για το ημίαιμο τσόου τσόου της, τον Κέισι. Μία από αυτές έγραφε:
«Αν δεις ή ακούσεις το αερόπλοιο της Goodyear, πιάσε γερά το λουρί και τρέξε στο σπίτι όσο πιο γρήγορα μπορείς». Ο Κέισι φοβόταν τα αερόπλοια θανάσιμα.
«Μια φορά αναγκάστηκα να ξαπλώσω κυριολεκτικά πάνω του για να τον εμποδίσω να τρέξει στον δρόμο με τα αυτοκίνητα,» μου είπε η Μίθερς.
Λογικό ή όχι, οι περίπλοκες οδηγίες φροντίδας είναι ξεκάθαρα μια αντανάκλαση της αγάπης μας, όπως μου τόνισε η δρ. Τζι.
Τους χρωστάμε. Τους λατρεύουμε. Ακόμα κι όταν είναι διαβολικοί.
Ίσως αυτό να εξηγεί μια από τις πιο… παράξενες οδηγίες που έχει δει ποτέ φροντιστής κατοικιδίων, την οποία αργότερα μοιράστηκε στο TikTok:
«Ο Τζάσπερ δεν είναι αξιόπιστος. Καλή τύχη».
Με πληροφορίες από nytimes.com
