Γι’ αυτό και όταν έρθει η στιγμή να τα αφήσουμε σε φροντιστές κατοικιδίων θέλουμε να έχουμε τον πλήρη έλεχγο του τι συμβαίνει ακόμα και αν δεν είμαστε εκεί.
Οι τετράποδοι φίλοι μας δυστυχώς δεν μιλούν, έτσι προσπαθούμε να γίνουμε εμείς η φώνη τους μέσω των οδηγιών που δίνουμε στους φροντιστές. Με αυτές τις οδηγίες όμως δεν αντικατοπτρίζουμε μονο τις δικές τους ανάγκες , αλλά είναι πολύ πιθανό να προβάλλουμε και δικές μας ανασφάλειες.
Οι οδηγίες μας λοιπόν λένε πολλά περισσότερα για τον χαρακτήρα μας απ’ όσα νομίζουμε.
Η Τζούντιθ Νιούμαν σε άρθρο της στην New York Times αναφέρει ότι, όταν άφησε το γκόλντεν ριτρίβερ της, τον Μόντι, σε έναν φροντιστή κατοικιδίων, ήταν πεπεισμένη πως οι τέσσερις σελίδες οδηγιών που του έδωσε γραμμένες μάλιστα σε στήλη ήταν απολύτως εύλογες.
Παρατηρεί ότι υπάρχει κάτι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό στη διαδικασία του να γράφουμε οδηγίες φροντίδας για τα κατοικίδιά μας· μας κάνει να συνειδητοποιούμε πόσο κυριαρχούν στην καθημερινότητά μας.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της μακράς ζωής του Μόντι, η ίδια είχε ξοδέψει χιλιάδες ευρώ σε ιατρικές δαπάνες, εξαιτίας της επίμονης συνήθειάς του να τρώει τα εσώρουχά της.
Γι’ αυτό, όπως εξηγεί, της φαινόταν απολύτως λογικό να είναι εξαιρετικά αναλυτική στις οδηγίες που έδινε σε όποιον αναλάμβανε τη φροντίδα του.
Και, όπως διαπιστώνει, δεν είναι η μόνη που νιώθει την ανάγκη για τέτοια λεπτομέρεια.
Σε κοινότητες στο Reddit και λογαριασμούς στο TikTok, οι φροντιστές κατοικιδίων συχνά μοιράζονται ιστορίες με υπερβολικά περίπλοκες οδηγίες φροντίδας για ζώα:
σκύλοι που πρέπει να ακούν Φρανκ Σινάτρα για να πάνε τουαλέτα ή γατάκια που επιτίθενται αν το φαγητό τους δεν είναι ζεσταμένο στο φούρνο μικροκυμάτων.
Ένα απόσπασμα γράφει: «Το αγόρι μου δεν θα σηκωθεί από το κρεβάτι αν δεν του πεις ‘Καλημέρα, κύριε Πρόεδρε’».
Ένα άλλο λέει: «Χρειάζεται τον λούτρινο πράσινο πίθηκό του για να κοιμηθεί. Μην τρομάξεις αν κρατήσει την ουρά του στο στόμα του για περισσότερο από ένα λεπτό. Ξέρει τι κάνει».
Και ένα τρίτο: «Μην πεις ‘Τζέικ Τζίλενχαλ’ θα αρχίσει να πανικοβάλλεται».
Όσο παράλογες κι αν φαίνονται αυτές οι ιστορίες, υπάρχει απόλυτα λογική εξήγηση για το γιατί εμείς, οι ιδιοκτήτες ζώων, εξηγούμε και συχνά … υπερεξηγούμε τις οδηγίες φροντίδας.
Στο άρθρο της New York Times η Νάνσι Τζι, διευθύντρια του Κέντρου Ανθρώπου-Ζώου στο Πανεπιστήμιο Virginia Commonwealth, τα ζώα δεν μπορούν να κατανοήσουν πλήρως την έννοια του χρόνου. Έτσι, ακόμη και μια απλή βόλτα μας στο σούπερμαρκετ μπορεί να τους φαίνεται σαν εγκατάλειψη.
Για εκείνα, κάθε αποχωρισμός μοιάζει αιώνιος.
Όπως εξήγησε στο ίδιο άρθρο η Τζέιν Γκρίαρ, οικογενειακή θεραπεύτρια στο Νιου Τζέρσεϊ η οποία, παρεμπιπτόντως, διαχειρίζεται και έναν λογαριασμό στο Instagram για τον σκύλο της, ένα Κοτόν ντε Τουλέαρ που λέγεται Ράιλι, «μπορείς να εξηγήσεις σε ένα μικρό παιδί ότι φεύγεις και θα επιστρέψεις. Αλλά σε έναν σκύλο; Εκείνος δεν το ξέρει».
Και μάλλον γι’ αυτό, όπως παραδέχεται η Τζούντιθ οι ενοχές μας ως ιδιοκτήτες κατοικιδίων μας οδηγούν να αφήνουμε ατελείωτες λίστες «δραστηριοτήτων» για να αποσπάσουμε την προσοχή των ζώων μας όσο λείπουμε.
Κι όμως, πίσω από αυτά τα αστεία κρύβεται μια πολύ αληθινή συναισθηματική σχέση. Σύμφωνα με μια έρευνα του Pew Research Center το 2023, το 51% των ιδιοκτητών κατοικιδίων δηλώνουν ότι τα ζώα τους είναι ισότιμα μέλη της οικογένειας.
Σε άρθρο του nocd αναφέρονται και κάποιοι άλλοι σημαντικοί παράγοντες που μας δημιουργούν άγχος για τα κατοικίδια μας.
Αυτοί είναι:
Αβεβαιότητα για την υγεία.
Συχνά αγχωνόμαστε αν τα κατοικίδιά μας είναι πραγματικά καλά, επειδή δεν μπορούν πάντα να μας δείξουν τι νιώθουν. Μικρές αλλαγές στη συμπεριφορά τους μπορεί να μας κάνουν να φοβηθούμε ότι υπάρχει κάτι σοβαρό, ενώ όταν αρρωσταίνουν νιώθουμε συχνά ενοχές.
Οικονομική επιβάρυνση.
Από τροφή και εφόδια μέχρι κτηνιάτρους και έκτακτα περιστατικά, η φροντίδα κατοικιδίων μπορεί να είναι ακριβή. Έρευνες δείχνουν ότι η πλειονότητα των ιδιοκτητών βιώνει οικονομικό άγχος.
Φόβος μήπως χαθούν.
Το ενδεχόμενο να αποδράσει ή να κλαπεί ένα κατοικίδιο προκαλεί έντονη ανησυχία, μια κατάσταση που δύσκολα ελέγχεται.
Δυσκολίες στην εκπαίδευση.
Η εκπαίδευση απαιτεί υπομονή και συνέπεια, και όταν δεν έχουμε τα αποτελέσματα που περιμένουμε, συχνά αισθανόμαστε άγχος ή απογοήτευση.
Συνύπαρξη με παιδιά ή άλλα ζώα.
Η εισαγωγή ενός κατοικιδίου σε μια οικογένεια με παιδιά ή αντίστροφα μπορεί να είναι αγχωτική, όπως και η γνωριμία νέων ζώων μεταξύ τους.
Φροντιστές κατοικιδίων και οργάνωση.
Τα ταξίδια και το φορτωμένο πρόγραμμα απαιτούν συχνά να βρούμε αξιόπιστο pet sitter, κάτι που μπορεί να είναι και ακριβό και δύσκολο.
Μικρότερη διάρκεια ζωής.
Ίσως η πιο βαριά σκέψη: τα κατοικίδιά μας ζουν λιγότερο από εμάς, και η προοπτική της απώλειας ή της απόφασης για ευθανασία προκαλεί βαθύ φόβο και θλίψη.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως οι οδηγίες μας μπορεί να φαίνονται παράλογες αλλά ειναι απόλυτα δικαιολογημένες κάθως θέλουμε το καλύτερο για τους τριχωτούς μας φίλους.
Ελπίζουμε αυτό να το καταλαβαίνουν και οι φροντιστές κατοικιδίων μας και να μην θέλουν να τρέξουν γρήγορα από το σπίτι μας με το που γυρίσουμε από τις διακοπές μας.
Με πληροφορίες από nytimes.com και treatmyocd.com
