Όταν δόθηκε στη δημοσιότητα το πρώτο τρέιλερ του «28 Years Later» -η ταινία προβάλλεται στους ελληνικούς κινηματογράφους από τις 19 Ιουνίου– των Ντάνι Μπόιλ και Άλεξ Γκάρλαντ, ήταν σαφές ότι την ατμόσφαιρα του δυστοπικού αυτού κόσμου ενέτεινε έτι περαιτέρω ένα απόκοσμο ποίημα που ακούγεται, το οποίο κλιμακώνεται προοδευτικά σε ρυθμό και ένταση.
Όπως αποκάλυψε ο σκηνοθέτης Ντάνι Μπόιλ πρόκειται για ένα ποίημα του Βρετανού συγγραφέα Ράντγιαρντ Κίπλινγκ (1865 – 1936) με τίτλο «Boots», που δημοσιεύθηκε το 1903. Σύμφωνα με την Kipling Society, τη λογοτεχνική εταιρεία που είναι αφιερωμένη στη μελέτη του έργου του ποιητή, ο Κίπλινγκ εμπνεύστηκε το «Boots» από την πορεία εκατοντάδων μιλίων που έκαναν τα βρετανικά στρατεύματα στη νότια Αφρική, κατά τον Δεύτερο Πόλεμο των Μπόερς, στις αρχές του περασμένου αιώνα.
Η ηχογράφηση που χρησιμοποιείται στην ταινία, με τη φωνή του ηθοποιού Τέιλορ Χολμς, είναι σχεδόν τόσο παλιά όσο και το ίδιο το ποίημα -έγινε το 1915. Πρόκειται για μια δραματική ανάγνωση που αρχίζει μιλιταριστικά καθώς οι πρώτοι στίχοι προσδιορίζουν το σκηνικό, όμως η φωνή αλλάζει εμφανώς τόνο μέχρι το τέλος:
«I have marched six weeks in hell and certify
It is not fire devils, dark, or anything,
But boots boots boots boots movin’ up and down again,
And there’s no discharge in the war!
Try try try try to think of something different
Oh my God keep me from going lunatic!»
Η ηχογράφηση είναι τόσο ιδιαίτερη, ώστε έχει χρησιμοποιηθεί μεταξύ άλλων, από τον αμερικανικό στρατό στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα SERE (Survival, Evasion, Resistance, Escape) για την προετοιμασία των ενόπλων δυνάμεων σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης -το οποίο εφαρμόστηκε αρχικά από τους Βρετανούς, κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Το ποίημα διαδραματίζει έναν πολύ μικρό, αν και προφητικό, ρόλο στην ταινία, καθώς ο μικρός Σπάικ ξεκινά με τον πατέρα του, σαν να πηγαίνουν στον πόλεμο, την πορεία από το μικρό νησί όπου ζει η κοινότητα τους, προς τη γεμάτη ζόμπι ενδοχώρα.
Όμως, πώς επιλέχτηκε μια ηχογράφηση 110 ετών ενός ποιήματος το οποίο χρονολογείται από την εποχή της ακμής της Βρετανικής Αυτοκρατορίας;
«Θέλαμε να υποδηλώσουμε την κουλτούρα την οποία το νησί μαθαίνει στα παιδιά του, κάτι πολύ οπισθοδρομικό, που στρέφει το βλέμμα πίσω, σε μια εποχή κατά την οποία η Αγγλία ήταν σπουδαία», εξηγεί ο Ντάνι Μπόιλ. «Συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με τον Σαίξπηρ. Στην ταινία ‘Ερρίκος ο Πέμπτος’ (σ.σ. με τον Λόρενς Ολίβιε, που γυρίστηκε κατά τη διάρκεια του Β′ Παγκοσμίου Πολέμου για να εμψυχώσει τους Βρετανούς την εποχή της εισβολής στη Νορμανδία) υπάρχει ένας πολύ διάσημος λόγος, η ομιλία της Ημέρας του Αγίου Κρίσπου, που αναφέρεται στους ευγενείς, ηρωικούς Άγγλους οι οποίοι νικούν τους Γάλλους με τα τόξα και τα βέλη τους. Αναζητούσαμε ένα τραγούδι, έναν ύμνο -μια ομιλία, στην πραγματικότητα. Σκεφτήκαμε κάποια στιγμή να χρησιμοποιήσουμε τον λόγο του Crispin’s Day, αλλά μας φάνηκε υπερβολικό. Και τότε είδαμε το πρώτο τρέιλερ που μας έστειλε η Sony -ο Άλεξ και εγώ το θυμόμαστε έντονα- στο οποίο υπήρχε αυτή η [ηχογράφηση]. Ήταν εκπληκτική η δύναμή της».

Πώς περιλήφθηκε η ηχογράφηση σε εκείνο πρώτο τρέιλερ; Την πρόταση έκανε η Μέγκαν Μπάρμπαρ, τότε διευθύντρια μουσικής στο πρακτορείο Buddha Jones, αφού ενημερώθηκε για το σενάριο της ταινίας. Η Μπάρμπαρ, η οποία γνώριζε την ηχογράφηση από κάποιον που είχε λάβει μέρος στο πρόγραμμα SERE, την έστειλε στον μοντέρ του τρέιλερ. Τελικά, προτάθηκαν τρία teaser τρέιλερ, και αυτό που περιείχε το “Boots” ήταν ξεκάθαρα το κατάλληλο».
Ήταν τόσο εντυπωσιακό ώστε ο Ντάνι Μπόιλ έσπευσε να το ενσωματώσει στην ταινία. «Έμοιαζε να δίνει νόημα σε πολλά από αυτά που προσπαθούσαμε να προσεγγίσουμε».
Όπως σημειώνει ο Βρετανός σκηνοθέτης, τα λόγια του Κίπλινγκ και η φωνή του Χολμς, αντηχούν μέσα στον χρόνο σε ένα πλαίσιο που κανένας από τους δύο δεν θα μπορούσε να φανταστεί και αποκτούν σήμερα, με κάποιο τρόπο, μια νέα δύναμη.
Με πληροφορίες από Variety