Κίεβο, Τρίτη 15 Φεβρουαρίου.
Λίγες ώρες μετά από το δραματικό διάγγελμα του Ουκρανού Προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι, το Κίεβο ξυπνάει μουδιασμένο. Ζει κάτι σαν την ”ημέρα της σημαίας”.
Στα κτίρια της πλατείας Μεϊντάν οι ουκρανικές σημαίες κυματίζουν, όπως και στο προεδρικό ”Παλάτι”, ένα τετράγωνο απόσταση από το ξενοδοχείο “Ukraine” όπου έχουν εγκατασταθεί εκατοντάδες δημοσιογράφοι και τηλεοπτικά συνεργεία από διαφορετικές χώρες του κόσμου.
Ο Ζελένσκι στο διάγγελμά του έκανε δύο πράγματα:
- Ανακοίνωσε ότι έχει την πληροφορία (δεν είπε από που ή από ποιούς) ότι η χώρα θα δεχθεί ρωσική επίθεση στις 16 Φεβρουαρίου. Δηλαδή αύριο.
- Ζήτησε από τους Ουκρανούς να υψώσουν αύριο Τετάρτη την δίχρωμη, γαλανοκίτρινη σημαία της χώρας σε πόλεις και χωριά. Την χαρακτήρισε ”ημέρα ενότητας” και ζήτησε από όλους να ψάλλουν τον εθνικό τους ύμνο. Αυτά ειπώθηκαν την ίδια ώρα που στην αμερικανική πρεσβεία στο Κίεβο, οι περαστικοί παρατηρούσαν ξαφνιασμένοι ότι όχι μόνο το κτίριο άδειασε (ανακοινώθηκε επίσημα η ”μετακόμιση” του εναπομείναντος διπλωματικού προσωπικού στα δυτικά της χώρας, στην πόλη Λβιβ) αλλά και η αμερικανική σημαία έπαψε να κυματίζει.
Οι ολιγάρχες έφυγαν πρώτοι από την Ουκρανία
Ακούγεται σαν ύστατη απόπειρα ενός Προέδρου να εμψυχώσει ένα λαό πριν από τα δύσκολα. Προφανώς ο Ζελένσκι γνωρίζει, ότι ο ψυχολογικός παράγων παίζει τον ρόλο του, έστω και αν δεν εξασφαλίζει μία νίκη απέναντι σε ένα πανίσχυρο αντίπαλο. Ωστόσο, για την Ουκρανία το παιχνίδι ίσως κριθεί σε μεγάλο ποσοστό όχι στο πεδίο της μάχης, αλλά και στις οθόνες τηλεοράσεων και υπολογιστών σε όλο τον κόσμο.
Εάν δεχθεί η χώρα μία ρωσική επίθεση, η εισβολή ίσως περιοριστεί ή έστω συγκρατηθεί σε κάποιο βαθμό εάν η παγκόσμια κοινή γνώμη στραφεί μονομιάς εναντίον αυτού που θα κηρύξει πόλεμο σε μία ευρωπαϊκή χώρα στις αρχές του 21ου αιώνα.
Η προσπάθεια του Ζελένσκι να εμψυχώσει και να συγκινήσει κατά ένα τρόπο, συνδέεται όμως και με την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας του, που κατά ορισμένους αναλυτές κινδυνεύει να εξελιχθεί σε αυτό που αποκαλούν οι σύγχρονοι ιστορικοί failed state (κράτος αποτυχία).
Τους τελευταίους μήνες, ειδικά από τις αρχές του 2022, δημοσιεύονται σταθερά πληροφορίες για Ουκρανούς ολιγάρχες όπως ο Αχμέτοφ ή ο Ιγκόρ Αμπράμοβιτς (δεν είναι ο Ρώσος Ιβάν, αλλά είναι κι αυτός πάμπλουτος), που παίρνουν ιδιωτικά αεροπλάνα και μετακομίζουν σε Ζυρίχη, Βιέννη κλπ.
Οι πλούσιοι ή έστω εύποροι Ουκρανοί φαίνεται ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό έχουν ακολουθήσει το παράδειγμα των ολιγαρχών.
Ολόκληρες γειτονιές έχουν σχεδόν αδειάσει, ενώ στην πόλη Λβιβ κοντά στα πολωνικά σύνορα έχουν εκτοξευθεί οι τιμές των ενοικίων.
Αυτά ίσως ακούγονται υπερβολικά. Δεν είναι.
Ένας πρώην κωμικός σε δραματικές ώρες
Λίγες ώρες πριν από το διάγγελμά του, ο Ζελένσκι ενώπιον του και σε κοινές δηλώσεις με τον Γερμανό Καγκελάριο που υποδέχθηκε εδώ στο Κίεβομ, ο Ουκρανός Πρόεδρος είπε επί λέξει: ”Πολίτης της χώρας δεν είναι αυτός που διαθέτει ουκρανικό διαβατήριο. Είναι αυτός που αυτή την ώρα βρίσκεται εδώ.
Ο Ζελένσκι είχε και μία κουβέντα για τους μεγάλους επιχειρηματίες της χώρας του, στους οποίους απευθύνθηκε συγκεκριμένα: ”Ήταν συμμέτοχοι στις ιδιωτικοποιήσεις και το κράτος τους εμπιστεύθηκε. Νομίζω ότι τους έδωσε μία ευκαιρία. Όμως τα χαλασμένα μήλα πέφτουν...ενώ οι Ουκρανοί θα μείνουν εδώ”.
Ανεξάρτητα από την έκβαση του διπλωματικού θρίλερ, που συνεχίζεται σήμερα με τον Γερμανό Καγκελάριο να ταξιδεύει στη Μόσχα 24 ώρες μετά το Κίεβο για να δει τον Βλαντιμίρ Πούτιν και να επιχειρήσει να τον εμπλέξει σε ουσιαστικό διάλογο, για την Ουκρανία το διακύβευμα είναι διπλό: Αν και πως θα βγει μετά από μία πιθανή ρωσική επίθεση - τραυματισμένη βαριά, ή κατακερματισμένη - αλλά και πως θα ανακτήσει συνοχή και εθνική αυτοπεποίθηση ένας λαός που ακούει τον Πρόεδρό του (ένα πρώην κωμικό ηθοποιό στο επάγγελμα) να διαχωρίζει κατηγορίες πολιτών, παραμονές μίας μάχης εθνικής επιβίωσης.
Και όχι ότι έχει άδικο...