Η Ίζι θέλει οπωσδήποτε να παραμείνει στην Κέρκυρα, αλλά ο μπαμπάς της έχει αποφασίσει να επιστρέψουν στο Λονδίνο. Για να αλλάξει γνώμη, η Ίζι και ο κολλητός της, ο Έντι, βάζουν σε εφαρμογή ένα σχέδιο.
Παράλληλα, η αρχή της εφηβείας φέρνει μια σειρά από παρεξηγήσεις αλλά και μερικές σημαντικές «πρώτες φορές»: την πρώτη κοπάνα, το πρώτο φιλί, την πρώτη φορά που λες την αλήθεια στον εαυτό σου.
Στο μεταξύ, στην Αθήνα του 19ου αιώνα, η Ίζι συναντά την Αριάνα, η οποία αγωνίζεται να βρει τη θέση της στον κόσμο. Θα νιώσει επιτέλους ότι ανήκει κάπου; Και τι θα συμβεί όταν ο μεγάλος της έρωτας της κάνει μια σπουδαία πρόταση;
Το μυθιστόρημά της «Το νησί της βροχής – Ένα μυστικό ημερολόγιο» απέσπασε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα βιβλίου για παιδιά ή νέους του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ – Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου 2023. Τώρα, η συγγραφέας Δανάη Δραγωνέα επιστρέφει με «Το Νησί που Ταξιδεύει στον Χρόνο» (εκδόσεις Διόπτρα), ένα βιβλίο, που απευθύνεται σε παιδιά από 12 ετών και -με αφορμή την εφηβεία- μιλάει για το θάρρος να ακολουθείς τα όνειρά σου, να βρίσκεις τη δική σου φωνή και να διεκδικείς τη θέση σου στον κόσμο. Σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεσαι.
-Κυρία Δραγωνέα, ποια είναι η περιπέτεια της Ίζι, του Έντι και της Αριάνας στο «Νησί που Ταξιδεύει στον Χρόνο»; Και τί συμβαίνει με εκείνο το παλιό ημερολόγιο που βρέθηκε στη σοφίτα;
Η περιπέτεια της Ίζι και του Έντι στο Νησί που Ταξιδεύει στον Χρόνο ξεκινά με ένα μεγάλο σχέδιο: να κρατήσουν τον μπαμπά της Ίζι στην Κέρκυρα. Για να το πετύχουν, προσπαθούν να κάνουν τους γονείς τους να ερωτευθούν -μόνο που αυτά τα πράγματα ποτέ δεν είναι τόσο εύκολα.
Πού και πού, όταν είμαστε τυχεροί, συναντιόμαστε με μερικούς «τέλειους ξένους» με τους οποίους νιώθουμε μια ανεξήγητη συγγένεια και αυτό είναι κάτι που το θυμάται κανείς για πάντα.
Παράλληλα, η Ίζι ανακαλύπτει μια σειρά από επιστολές της Αριάνα, του κοριτσιού που έζησε πριν από 100 χρόνια. Η Αριάνα, μετά από πολύ αγώνα, έχει κατορθώσει να περάσει στο Πανεπιστήμιο και να γίνει η πρώτη γυναίκα που φοιτά στη Νομική Σχολή Αθηνών.
Μέσα από την ιστορία της, η Ίζι και ο Έντι μαθαίνουν πώς ήταν η ζωή για τις γυναίκες στην Αθήνα της Μπελ Επόκ και οι επιστολές γίνονται η σύνδεση ανάμεσα στις δυο ιστορίες.
-Είναι το δεύτερο βιβλίο σας μία συνέχεια του πρώτου;
Ναι -αλλά όχι με τον κλασικό τρόπο. Δεν χρειάζεται να έχει διαβάσει κανείς, απαραίτητα, το πρώτο για να μπει στο δεύτερο, θα τον οδηγήσει η Ίζι. Ξέρει πού πηγαίνει.
Το δεύτερο βιβλίο είναι το επόμενο βήμα στην ίδια διαδρομή: την αναζήτηση της ταυτότητας, της φωνής και της θέσης μας στον κόσμο.
-Η ιστορία αρχίζει (στη δεύτερη κιόλας πρόταση) με τη φράση – κλειδί της εφηβείας: «Ένιωθα ότι κανείς δεν με καταλάβαινε». Ενώ λίγο μετά, όταν η Ίζι σχολιάζει την πρώτη μέρα στο γυμνάσιο, λέει ότι «στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία: Ο Έντι κι εγώ καταφέραμε να περάσουμε απαρατήρητοι». Γιατί ξεχνάμε οι ενήλικες τόσο γρήγορα τη δική μας εφηβεία;
Ίσως γιατί η εφηβεία είναι μια περίοδος γεμάτη ένταση και αβεβαιότητα, και όταν την ξεπερνάμε, προτιμάμε να την αφήσουμε πίσω. Όμως, αυτή η περίοδος διαμορφώνει ποιοι είμαστε, και αξίζει να την θυμόμαστε και να την κατανοούμε. Με ενδιαφέρει πολύ αυτό το ταξίδι στο παράξενο εκείνο «ανάμεσα» όπου όλα μοιάζουν πιθανά και ανοιχτά, αλλά ταυτόχρονα τρομακτικά και απαγορευμένα.
Ένα 12χρονο κορίτσι μού είπε: «Δεν ήξερα ότι κάποιος μπορεί να γράψει τόσο αστεία για το πώς είναι να νιώθεις μόνη». Αυτό το σχόλιο με έκανε να χαμογελάσω.
-Ποιο ήταν το αγαπημένο βιβλίο σας ως παιδί και ποιο σας επηρέασε βαθιά ως έφηβη;
Αυτή τη στιγμή μου έρχεται στο μυαλό ο μαγικός και κάπως τρομακτικός κόσμος του Άμπαρατ, του Κλάιβ Μπάρκερ. Μου άρεσε να χάνομαι μαζί με την Κάντι Κουάκενμπους στο αρχιπέλαγος του Άμπαρατ, όπου κάθε νησί είναι και μια ώρα της ημέρας και ποτέ δεν ξέρεις τι πρόκειται να σου συμβεί.
-Τα παιδιά και οι έφηβοι είναι το πιο δύσκολο κοινό. Εάν συνυπολογίσει όμως κανείς τα social media και ειδικά το TikTok, συν τις πλατφόρμες streaming ο αγώνας του συγγραφέα μοιάζει πλέον με αναμέτρηση Δαυίδ και Γολιάθ.
Ο Γολιάθ έχει περισσότερη δύναμη, ναι. Αλλά ο Δαυίδ έχει κάτι ακόμα πιο σημαντικό: ιστορίες που σε κάνουν να νιώθεις. Παραμένω πεισματικά αισιόδοξη. Στα εργαστήρια δημιουργικής γραφής που πραγματοποιώ, διαβάζουμε, συζητάμε και γράφουμε όλοι μαζί, αναζητώντας εκείνες τις ιστορίες που θα μας εμπνεύσουν. Μέσα από αυτές αντιλαμβανόμαστε πώς λειτουργεί ο κόσμος και ποια είναι η θέση μας σε αυτόν. Πού και πού, όταν είμαστε τυχεροί, συναντιόμαστε με μερικούς «τέλειους ξένους» με τους οποίους νιώθουμε μια ανεξήγητη συγγένεια και αυτό είναι κάτι που το θυμάται κανείς για πάντα.
-Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον σχόλιο που έχετε ακούσει από αναγνώστη σας;
Ένα 12χρονο κορίτσι μού είπε: «Δεν ήξερα ότι κάποιος μπορεί να γράψει τόσο αστεία για το πώς είναι να νιώθεις μόνη». Αυτό το σχόλιο με έκανε να χαμογελάσω.
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για την οργάνωση Κάθε Μία Ιστορία;
Από την ανάγκη να ακουστούν ιστορίες γυναικών που δεν έχουν συχνά τη δυνατότητα να μοιραστούν κάποια ιστορία τους. Θέλαμε να φέρουμε στο φως τις καθημερινές εκείνες ιστορίες που θεωρούνται ασήμαντες και δεδομένες και να δημιουργήσουμε έναν ασφαλή χώρο όπου η αφήγηση γίνεται πράξη αντίστασης και αλληλεγγύης. Γιατί οι ιστορίες δεν είναι απλώς λέξεις· είναι μνήμη, γνώση και τρόπος να διεκδικήσουμε τον κόσμο αλλιώς.
-Πώς αισθάνεστε για το γεγονός ότι οι γυναίκες ακόμη παλεύουμε για τα αυτονόητα;
Κουρασμένη. Οργισμένη. Αλλά και απίστευτα περήφανη για τις φωνές που δεν σωπαίνουν. Για κάθε βήμα που γίνεται, στηριζόμαστε σε εκείνες που πάλεψαν πριν από εμάς.
-Ποια είναι η άποψη σας για την AI όσον αφορά το μέλλον της λογοτεχνίας; Είμαστε οι ιστορίες μας, όμως για πόσο καιρό θα μπορούμε να το λέμε αυτό;
Θέλω να πιστεύω πως βρισκόμαστε ακόμα σε ένα μεταβατικό στάδιο. Δεν έχουμε βρει ακόμη το σωστό πλαίσιο: ένα πλαίσιο που θα επιτρέπει στην τεχνητή νοημοσύνη να λειτουργεί υποστηρικτικά -να διευκολύνει τη δουλειά, όχι να την αντικαθιστά· να εμπνέει, όχι να παραβιάζει. Η δημιουργία είναι προσωπική υπόθεση. Και όσο κι αν αλλάζουν τα εργαλεία, το συναίσθημα πίσω από τις ιστορίες παραμένει κάτι που δεν μπορεί να «κατασκευαστεί». Τουλάχιστον έτσι ελπίζω.
-Είναι νωρίς να ρωτήσω εάν υπάρχει νέο βιβλίο στον ορίζοντα;
Η Ίζι έχει ακόμα πολλά να ανακαλύψει, ο Έντι σίγουρα θα είναι δίπλα της- πάντα με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο- και η Αριάνα… ποιος ξέρει; Θα συνεχίσει να κυνηγά το όνειρό της ή θα αφήσει την καρδιά της να την οδηγήσει πίσω στον μεγάλο της έρωτα; Ανυπομονώ να δω πού θα με πάνε αυτή τη φορά.
Λίγα λόγια τη συγγραφέα
Η Δανάη Δραγωνέα είναι βραβευμένη συγγραφέας, δημοσιογράφος και συνιδρύτρια της οργάνωσης Κάθε Μία Ιστορία, η οποία είναι αφιερωμένη στο γυναικείο storytelling και στην ενίσχυση της ορατότητας των γυναικών. Το μυθιστόρημά της Το νησί της βροχής – Ένα μυστικό ημερολόγιο απέσπασε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα βιβλίου για παιδιά ή νέους του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ – Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου 2023, καθώς και το βραβείο εφηβικού μυθιστορήματος των Public Book Awards 2023, ενώ το podcast της οργάνωσης Κάθε Μία Ιστορία «Όσο αντέξει, θα είμαι δίπλα!» έλαβε ειδική μνεία στο 64ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Related…
Έχει δώσει ομιλίες με θέμα τη γυναικεία ταυτότητα και τα στερεότυπα φύλου και από τον Σεπτέμβριο του 2024 είναι πρέσβειρα του διεθνούς φεστιβάλ λογοτεχνίας Corfu Literary Festival.
