«Η αξύριστη γυναικεία μασχάλη ως νέο «πρότυπο» ομορφιάς που προσπαθούν να μας επιβάλλουν». Αυτός είναι ο μάλλον ασυνήθιστος τίτλος που επέλεξε για μία ανάρτηση - εξομολόγηση η Αφροδίτη Λατινοπούλου.
Ασυνήθιστη γιατί η κυρία Λατινοπούλου συμβαίνει να είναι δημόσιο πρόσωπο, καθώς υπήρξε υποψήφια βουλευτής της ΝΔ στην Α′ Θεσσαλονίκης και δηλώνει πολιτευτής στην προσωπική ιστοσελίδα της, διατηρώντας προφανώς τη φιλοδοξία να εκλεγεί στο ελληνικό κοινοβούλιο στις επόμενες (;) εκλογές.
Η ίδια συνδέει το ζήτημα της μασχάλης με την «κοσμοθεωρία μας, την κοινωνία μας και γενικότερα όλα όσα έχουμε μάθει». Ωστόσο, δεν αποκαλύπτει ποιά ακριβώς είναι η συγκεκριμένη κοσμοθεωρία και καταλήγει απλώς αποδοκιμάζοντας όσες γυναίκες φωτογραφίζονται ή «αναδεικνύουν» όπως λέει, τρίχες σε μασχάλες και πόδια, ραγάδες ή πανάδες, τρίχες σε μουστάκια κλπ.
Δεν το θέτει ως ζήτημα αισθητικής, αλλά δηλώνει πως αισθάνεται η ίδια ντροπή(!) ως γυναίκα. Διαπιστώνει δε ότι υπάρχει μία «νοσηρή μειοψηφία» που θέλει να αλλάξει τα πρότυπα ομορφιάς, αλλά δεν θα τα καταφέρει να μας οδηγήσει πίσω στην «εποχή των σπηλαίων».
Το ενδιαφέρον είναι, εν προκειμένω, ότι η κυρία Λατινοπούλου μιλά για «κοσμοθεωρία» και δεν βλέπει ως πρόβλημα γούστου ή έστω αισθητικής την αξύριστη μασχάλη. Αυτό θα ήταν δόκιμο και θα χωρούσε ενδεχομένως μία ελαφριά συζήτηση, όπου πολλοί άνδρες και γυναίκες θα συμφωνούσαν ίσως μαζί της.
Ωστόσο, η παρέμβασή της και η επίκληση μίας (άγνωστης προφανώς) κοσμοθεωρίας, μάλλον θέτει ερωτήματα για την ικανότητά της να διακρίνει τη διαφορά. Υπό άλλες συνθήκες θα ήταν κουτσομπολιό. Αν σκεφτεί κανείς, όμως, ότι αυτή η «ανάλυση» προέρχεται από ένα νέο άνθρωπο, που δηλώνει πολιτευτής και υπήρξε ήδη υποψήφια βουλευτής σε αρκετά νεαρή ηλικία, μάλλον θέτει ζητήματα ως προς τα κριτήρια επιλογής των υποψηφίων βουλευτών εν γένει.
Δηλαδή, καλοί οι followers, καλές και οι Light πολιτικές αναλύσεις περί μασχάλης και τριχωτών ποδιών, όμως η ουσία είναι ότι ίσως έφτασε η στιγμή να προβληματιστούμε άπαντες (με πρώτες τις κομματικές ηγεσίες).
Η πολιτική είναι επάγγελμα - όχι λειτούργημα στον σύγχρονο κόσμο.
Είναι απαιτητικό και προϋποθέτει γνώση, σύγχρονη σκέψη και ανοιχτό μυαλό. Επίσης ενσυναίσθηση, δημοκρατική συνείδηση και ανεκτικότητα στο διαφορετικό. Αυτά για αρχή, εν έτει 2021.