Η πανδημία του κορονοϊού απειλεί να βάλει τέλος στις χειραψίες

Τον 17ο αιώνα στην Αγγλία, θεωρούσαν ότι ως πράξη είναι πιο ισότιμη από τις υποκλίσεις.
Prostock-Studio via Getty Images

Η πανδημία του κορονοϊού έχει επηρεάσει καίρια τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Μπορεί οι συνθήκες καραντίνας να χαλαρώνουν σταδιακά, όμως, απλές, καθημερινές συνήθειες εξακολουθούν να αποφεύγονται συστηματικά, μετά από συστάσεις των ειδικών.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το άγγιγμα. Σήμερα, οι άνθρωποι δίνουν αγώνα για να μπορέσουν να αγνοήσουν μία «κοινωνική σύμβαση», χιλιάδων ετών.

Μια χειραψία, μπορεί να μοιάζει ταπεινή και συνηθισμένη ως κίνηση, αλλά συμβολίζει πολλά. Μπορεί να είναι ένας ισχυρός χαιρετισμός ανάμεσα σε συγγενείς ή φίλους. Μπορεί να είναι ένας απλός χαιρετισμός δύο ξένων που ίσως δεν συναντηθούν ποτέ ξανά. Ή μπορεί να είναι μέχρι η επισφράγιση μιας σημαντικής συμφωνίας εκατομμυρίων ευρώ.

Υπάρχουν διάφορες απόψεις σχετικά με τις «ρίζες» της χειραψίας. Μια εκδοχή είναι ότι εμφανίστηκε ως χαιρετισμός στην αρχαία Ελλάδα. Συμβόλιζε την ειρήνη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους καθώς κατά τον χαιρετισμό ο ένας μπορούσε να αντιληφθεί ότι ο άλλος ήταν άοπλος.

Υπάρχει επίσης η εκδοχή που λέει ότι η χειραψία ξεκίνησε ως παράδοση χαιρετισμού στη Μεσαιωνική Ευρώπη. Ιππότες έσφιγγαν και κουνούσαν δυνατά ο ένας τα χέρια του άλλου για να σιγουρευτούν ότι δεν κρύβει κάποιο όπλο στην πανοπλία του.

Οι Κουάκεροι (ή αλλιώς Χριστιανοί Φίλοι) - τα μέλη μιας Χριστιανικής Εκκλησίας που φέρει την ονομασία Θρησκευτική Κοινωνία των Φίλων και ιδρύθηκε τον 17ο αιώνα στην Αγγλία, από τον περιπλανώμενο ιεροκήρυκα Τζορτζ Φοξ, έκαναν ευρέως γνωστή τη χειραψία στη Μεγάλη Βρετανία. Θεωρούσαν ότι ως πράξη είναι πιο ισότιμη από τις υποκλίσεις.

Η χειραψία είναι κυριολεκτικά «μία χειρονομία ανθρώπινης σύνδεσης» και ένα σύμβολο του πώς οι άνθρωποι εξελίχθηκαν σε βαθιά κοινωνικά όντα, εξηγεί η Κριστίν Λεγκάρ, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν των ΗΠΑ.

Φυσικά, δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν ότι με μια ιστορία χιλιάδων χρόνων, η χειραψία είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στο DNA μας που δύσκολα θα μπορέσει να πάψει να υφίσταται.

«Το γεγονός», σχολιάζει η Κριστίν Λεγκάρ, ότι αυτή την περίοδο «το χτύπημα του αγκώνα είναι η εναλλακτική λύση, δείχνει πόσο σημαντική είναι η αφή. Δεν θέλαμε να χάσουμε αυτήν τη φυσική σύνδεση».

Βεβαίως, υπάρχουν πολλές μορφές χαιρετισμού δίχως τη συμμετοχή της αφής.

Για παράδειγμα, ο παραδοσιακός χαιρετισμός «Νάμαστε» των Ινδουιστών. Πραγματοποιείται με τις παλάμες των δύο χεριών ενωμένες με τα δάχτυλα να δείχνουν στον ουρανό και με το σώμα σε ελαφριά υπόκλιση.

Στη Σαμόα, έχει επικρατήσει το άνοιγμα των βλεφάρων και ένα πλατύ χαμόγελο προς το άτομο που χαιρετάμε.

Σε μουσουλμανικές χώρες, το χέρι τοποθετείται πάνω από την καρδιά δείχνοντας σεβασμό στον άνθρωπο που χαιρετούμε.

Η επαφή δεν υπήρξε πάντα τόσο σημαντική για τους ανθρώπους. Ενδεικτικό είναι πως στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, αρκετοί ψυχολόγοι επέμεναν ότι, οι πράξεις στοργής στα παιδιά δεν εξυπηρετούσαν κάποιον ουσιαστικό σκοπό. Αντίθετα, προειδοποιούσαν ότι εγκυμονούν κινδύνους μολύνσεων και διάδοσης ασθενειών.

Από την άλλη, η επιστήμονας συμπεριφοράς Βαλ Κέρτις, στο βιβλίο της «Μην κοιτάς, μην αγγίζεις» υπογραμμίζει ότι ένας από τους κύριους λόγους που οι χειραψίες και τα φιλιά στα μάγουλα επικρατούν ως χαιρετισμοί, είναι επειδή σηματοδοτούν την εμπιστοσύνη ανάμεσα στα δύο άτομα που χαιρετιούνται.

Ποιο θα είναι, όμως, το μέλλον της χειραψίας όταν αφήσουμε πίσω μας την πανδημία του κορονοϊού;

«Για να είμαι ειλικρινής, εκτιμώ ότι δεν θα δώσουμε τα χέρια ποτέ ξανά» αναφέρει ο Δρ. ’Αντονι Φαούτσι, μέλος της ομάδας κρούσης κατά του κορονοϊού του Λευκού Οίκου.

«Όχι μόνο θα λειτουργούσε προληπτικά για τον κορονοϊό, αλλά πιθανότατα θα μείωνε σημαντικά και τα περιστατικά γρίπης στις ΗΠΑ» πρόσθεσε ο ίδιος.

Στον αντίποδα, ο Έλκε Ουέμπερ, καθηγητής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο Πρίνστον, που ειδικεύεται στον τρόπο που οι άνθρωποι παίρνουν ρίσκα, τονίζει πως, «οι συνήθειες δύσκολα αλλάζουν».

«Από την άλλη, οι κοινωνικές συμβάσεις, οι συνήθειές μας αλλάζουν όταν το κοινωνικό, οικονομικό ή στην προκειμένη περίπτωση, το πλαίσιο υγείας μεταβληθεί σημαντικά» συμπληρώνει.

Εξάλλου, υπάρχουν ήδη αρκετοί εναλλακτικοί χαιρετισμοί αντί της χειραψίας. Το άγγιγμα αγκώνων για παράδειγμα έχει ήδη διαδοθεί σε όλο τον κόσμο. Ακόμη, μπορούμε να χαιρετήσουμε κουνώντας το χέρι μας ή απλά να χαμογελάσουμε σε κάποιον.

Η καθηγήτρια Κριστίν Λεγκάρ επισημαίνει ότι οι άνθρωποι έχουν περισσότερο ανάγκη από επαφή, από ανθρώπινο άγγιγμα, στα δύσκολα.

«Σκεφτείτε τους τρόπους που αντιδρούμε όταν οι άνθρωποι θρηνούν κάποιο θάνατο ή κάτι άσχημο που τους συνέβη. Τους αγκαλιάζουμε. Ή στεκόμαστε δίπλα τους και τους αγγίζουμε στον ώμο».

Η χειραψία, όσο και αν περιορίζεται στις μέρες μας, θα συνεχίσει να υπάρχει. Η αποφυγή ασθενειών είναι κρίσιμη για τον άνθρωπο. Αλλά εξίσου σημαντικό είναι η διαβίωσή μας να είναι ολοκληρωμένη και πλήρης, εξηγεί ο καθηγητής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Τέξας, ’Αρθουρ Μάρκμαν.

«Ίσως αρχίσουμε να εστιάζουμε πολύ περισσότερο σε διαδικασίες ρουτίνας όπως ο καθαρισμός χεριών και η χρήση αντισηπτικών τζελ αλλά και ο περιορισμός των επαφών στο πρόσωπο, παρά να κόψουμε οριστικά τις χειραψίες» τονίζει ο Μάρκμαν.

Πηγή: BBC

Δημοφιλή