Από τη Νάουσα της Πάρου, στο νησί Καμίνο της Φλόριντα κι από τη ζούγκλα του Αμαζονίου, στο απομακρυσμένο νησί της Ισλανδίας, αλλά και στο αποκλεισμένο Λονδίνο μιας θανατηφόρας πανδημίας, οι ιστορίες που σας προτείνουμε θα σας καθηλώσουν - κάτω από την ομπρέλα, με καπέλο και αντηλιακό.
Κατά την πολύ ταπεινή γνώμη μου, η Αν Πάτσετ αξίζει ένα Νόμπελ Λογοτεχνίας. Την ανακάλυψα το περασμένο καλοκαίρι κι έκτοτε έχω διαβάσει και τα οκτώ μυθιστορήματά της, το ένα μετά το άλλο. Δεν έχω ξανασυναντήσει συγγραφέα που να συνδυάζει έναν τόσο στέρεο και καθαρό τρόπο γραφής, με εντυπωσιακή, θεματική ευρύτητα, καλοστημένη πλοκή κι ένα πολύ ιδιαίτερο χιούμορ, που εμφανίζεται ακόμα και στις πιο σκοτεινές καταστάσεις.
Ο Ποταμός των Θαυμάτων είναι, για μένα, το καλύτερο μυθιστόρημά της - κι ένα από τα λίγα που έχουν μεταφραστεί στα Ελληνικά. Η Πάτσετ παίρνει την ερευνητή φαρμακολόγο πρωταγωνίστριά της από την χιονισμένη Μινεσότα και την στέλνει στα βάθη του Αμαζονίου, εκεί που οι γυναίκες μίας μικρής και άγνωστης φυλής, γεννούν παιδιά μέχρι να πεθάνουν από γεράματα.
Η Μαρίνα Σινγκ δεν είναι καθόλου ο τύπος που θα μπορούσε να αποκεφαλίσει ένα τερατώδες ανακόντα ή να γοητεύσει μία φυλή κανιβάλων, αλλά είναι αποφασισμένη να λύσει το μυστήριο του θανάτου του μέντορά της και να διασφαλίσει το μαγικό φάρμακο της γυναικείας γονιμότητας, για το οποίο δουλεύει επί δεκαετίες η θρυλική Δρ. Ανίκ Σβένσον.
Πίσω από τις περιπέτειες της Μαρίνας στη ζούγκλα της Βραζιλίας, η Πάτσετ στήνει με αριστουργηματικό τρόπο τον σκελετό του κεντρικού μηνύματός της: Η Φύση δεν είναι ανόητη. Κι όταν οι άνθρωποι προσπαθούμε να κινηθούμε παρά φύσιν, καταστρέφουμε όλα όσα μας κρατούν ζωντανούς.
Ο Σκωτσέζος συγγραφέας έγραψε αυτό το μυθιστόρημα το 2005, με αφορμή την επιδημία του SARS που είχε ξεσπάσει το 2003. Ηθελε να στήσει μία αστυνομική ιστορία σε σκηνικό γενικής καραντίνας λόγω πανδημίας κι έτσι απέκλεισε το Λονδίνο και το βύθισε στον εφιάλτη. Οταν όμως παρουσίασε το βιβλίο στους εκδότες του, το απέρριψαν ως μη ρεαλιστικό και παράλογο.
Το μυθιστόρημα έμεινε κλεισμένο στα συρτάρια του Μέι μέχρι τις αρχές του 2020. Εν μέσω κορονοϊού, δεν ήταν πια ούτε παράλογο, ούτε μη ρεαλιστικό κι έτσι εκδόθηκε στις ΗΠΑ τον περασμένο Απρίλιο.
Τα δρακόντεια μέτρα που περιγράφει ο Μέι, απέχουν πολύ από την πραγματικότητα της τρέχουσας πανδημίας μας, αλλά η δική του σκοτώνει το 25% του πληθυσμού του Λονδίνου, μεταξύ των οποίων και ο μικρός γιός του πρωταγωνιστή.
Το Lockdown είναι ένα πολύ σκοτεινό, αστυνομικό μυθιστόρημα, που μπορεί να μας βοηθήσει να δούμε την τρέχουσα πραγματικότητα με πιό φωτεινή ματιά.
Η Αμερικανίδα Celeste Ng εξελίσσεται σε μία από τις καλύτερες συγγραφείς της γενιάς της. Αυτό είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της κι είναι ακόμα καλύτερο από το εξαιρετικό πρωτόλειό της, Οσα δεν σου Είπα Ποτέ.
Σε ένα ήρεμο και φαινομενικά προοδευτικό προάστιο του Κλίβελαντ, όπου το σκηνικό και οι ζωές των κατοίκων είναι σχεδιασμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, ο καταλύτης έχει τη μορφή μιας ανατρεπτικής καλλιτέχνιδας, που καταφθάνει στο Σέικερ Χάιτς με την έφηβη κόρη της.
Απέναντί της θα βρεθεί η ιδανική κάτοικος του προαστίου, η τέλεια ξανθιά με την τέλεια οικογένεια και την απολύτως τέλεια ζωή, που θα χαθεί στις φλόγες, γκρεμίζοντας την συλλογική ψευδαίσθηση ότι όλα είναι καλά και τίποτα δεν μπορεί να απειλήσει την ευτυχία όταν υπάρχει σεβασμός στους κανόνες.
Στο μυθιστόρημα βασίστηκε και η ομώνυμη σειρά του Hulu, με πρωταγωνίστρια την Ριζ Γουέδερσπουν, η οποία συμμετέχει και στην παραγωγή.
Το Ψαροκόκκαλο, Νικόλας Π. Βεντουρής (Εντύποις)
Ενα αστυνομικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στην πολυαγαπημένη Νάουσα της Πάρου, δεν θα μπορούσε να λείπει από την λίστα μου. Πόσο μάλλον όταν υπογράφεται από τον Νικόλα Βεντουρή, που γεννήθηκε στη Νάουσα και ζει μόνιμα στον Αμπελά της Πάρου.
Μου το έκαναν δώρο στα περσινά γενέθλιά μου - τα οποία γιόρτασα στη Νάουσα, όπως σχεδόν κάθε χρόνο - και παρ′ όλο που αποφεύγω τις αστυνομικές ιστορίες Ελλήνων συγγραφέων, το Ψαροκόκκαλο το διάβασα πολύ ευχάριστα. Η πλοκή του είναι ενδιαφέρουσα, οι χαρακτήρες του αληθινοί, ο δολοφόνος του δεν φαίνεται από τις πρώτες σελίδες και η Νάουσα ζωντανεύει όπως της αξίζει.
Ο Βεντουρής γράφει στρωτά, χωρίς πολυλογίες και περιττά στολίδια κι αυτό που μου άρεσε περισσότερο, είναι το γεγονός ότι η αστυνομική ιστορία είναι η αφορμή για να παρουσιάσει το τεράστιο πρόβλημα της παράνομης αλιείας στις Κυκλάδες. Εμαθα πράγματα που με έκαναν να το σκεφτώ πολύ καλά πριν ξαναπαραγγείλω φρέσκο ψάρι στα νησιά - και σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Από τη Νάουσα της Πάρου, μεταφερόμαστε στο γραφικό νησί Καμίνο της Φλόριντα, με την υπογραφή του Αμερικανού βασιλιά των δικαστικών θρίλερ, που αυτή την φορά κάνει μία ενδιαφέρουσα εξαίρεση από τη συνήθη θεματολογία του.
Μία νεαρή συγγραφέας που έχει στερέψει από έμπνευση, στρατολογείται από μία μυστηριώδη ομάδα για να ανακαλύψει πέντε ανεκτίμητα χειρόγραφα του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ, που εκλάπησαν από την βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Πρίνστον.
Αντί για τα δικηγορικά γραφεία και τις δικαστικές αίθουσες που συχνάζουν οι ήρωες των περισσότερων βιβλίων του, οι πρωταγωνιστές αυτού του μυθιστορήματος ζουν σε ένα παραθαλάσσιο θέρετρο, όπου κυριαρχεί ο πομπώδης ιδιοκτήτης του μοναδικού βιβλιοπωλείου, που έχει ιδιαίτερη αδυναμία στις ωραίες γυναίκες και φοράει κάθε μέρα ένα βαμβακερό κοστούμι seersucker διαφορετικού χρώματος.
Ο Γκρίσαμ είπε ότι σκέφτηκε την ιστορία μαζί με την γυναίκα του, κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού με αυτοκίνητο στην Φλόριντα και το βιβλίο έχει όλα τα στοιχεία μίας ευχάριστης και χαλαρωτικής καλοκαιρινής εκδρομής.
Οταν γνωρίζονται σ′ έναν αγώνα τένις, σε μία μικρή πόλη του Βρετανικού Σάρει, ο Πολ είναι 19 χρονών και η Σούζαν 48. Εκείνος είναι φοιτητής κι εκείνη είναι παντρεμένη και μητέρα δύο περίπου συνομήλικών του κοριτσιών.
Είναι οι αρχές της δεκαετίας του ’60 και η σχέση τους είναι εντελώς ανάρμοστη για τα ηθικά δεδομένα της εποχής. Παρ΄όλα αυτά, ο έρωτάς τους ανθίζει ανενόχλητος και μέχρι τη μέση του βιβλίου φωτίζει τα πάντα γύρω τους.
Το ζευγάρι καταφέρνει να ζήσει μαζί για χρόνια, αλλά η ιστορία δεν έχει ευτυχισμένο τέλος. Ο Μπαρνς αφήνει το σκοτάδι να πνίξει την αγάπη τους και το κάνει με τον αριστοτεχνικά κομψό και ευγενικό τρόπο της γραφής του, που τον έχει αναδείξει σ′ έναν από τους κορυφαίους Βρετανούς συγγραφείς της εποχής μας.
Ο νέος αστέρας του Σκανδιναβικού Noir είναι Ισλανδός και τα μυθιστορήματά του διαδραματίζονται στα μεγαλοπρεπή, παγωμένα τοπία της χώρας του.
Μετά την επιτυχία του πρώτου βιβλίου με πρωταγωνίστρια την επιθεωρητή Χούλντα Χερμανσντότιρ - Το Σκοτάδι - ο Γιόνασον γυρίζει πίσω στον χρόνο και μας παρουσιάζει μία νεώτερη εκδοχή της πρωταγωνίστριάς του.
Το φθινόπωρο του 1997, τέσσερις φίλοι ταξιδεύουν στο Ετλιδαέι, ένα απομακρυσμένο νησί στ’ ανοιχτά των νότιων ακτών της Ισλανδίας, για να περάσουν το σαββατοκύριακο σε ένα παλιό κυνηγετικό καταφύγιο. Διαλέγουν αυτό το τελείως αποκομμένο από τον κόσμο μέρος για να επανασυνδεθούν, αλλά ένας από την παρέα δεν θα γυρίσει ζωντανός.
Εκτός από την καθηλωτική πλοκή και τους πολύ ενδιαφέροντες χαρακτήρες, με επικεφαλής την ιδιαίτερη Χούλντα, το Νησί είναι γεμάτο κρύο και πάγους και όλα όσα χρειάζεται ένα μυαλό για να δροσιστεί τον Αύγουστο.