Το σενάριο ενός αστεροειδούς με βακτήρια που ξεκινά από μια γωνιά του γαλαξία και φτάνει στην άλλη άκρη του σύμπαντος σε ένα μεγάλο ταξίδι, όπου «αιχμαλωτίζεται» από ένα μακρινό ηλιακό σύστημα, φέρνοντας ζωή σε νέους κόσμους, μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαντάζει περισσότερο επιστημονική φαντασία- ωστόσο, σύμφωνα με νέα έρευνα πάνω στην αποκαλούμενη θεωρία της Πανσπερμίας, ίσως να συμβαίνει πιο συχνά από ό,τι πιστεύεται
Επικεφαλής συντάκτης είναι ο Άινταν Γκίνσμπουργκ, μεταδιδακτορικός στο Institute for Theory and Computation του Χάρβαρντ, μαζί με τους Μανάσβι Λίνγκαμ και Έιμπραχαμ «Άβι» Λεμπ. Η έρευνα πραγματοποιεί τον πιο εκτενή υπολογισμό που έχει γίνει ποτέ πάνω στο ενδεχόμενο αυτής της διαδικασίας, της Πανσπερμίας, στον Γαλαξία μας.
Αυτό που διαπίστωσαν, σύμφωνα με τον Γκίνσμπουργκ, προκάλεσε έκπληξη: Οι υπολογισμοί έδειξαν πως ίσως να υπάρχουν μέχρι και 10 τρισεκατομμύρια αντικείμενα μεγέθους αστεροειδών που να μεταφέρουν ζωή. Επίσης, η έρευνα έδειξε ότι ίσως να υπάρχουν 100 εκατομμύρια αντικείμενα μεγέθους αντίστοιχου του Εγκέλαδου, δορυφόρου του Κρόνου, διαμέτρου περίπου 500 χλμ, και μέχρι και 1.000 αντικείμενα μεγέθους Γης που επίσης μεταφέρουν ζωή ή προ-βιοτικά υλικά.
«Δεν είμαστε οι πρώτοι που το συζητάμε αυτό, αλλά είμαστε οι πρώτοι που το εξετάζουμε στα αλήθεια σε τόσο μεγάλο βάθος» είπε ο Γκίνσμπουργκ. «Άλλοι ερευνητές ανέφεραν την πιθανότητα γαλαξιακής πανσπερμίας, αλλά όταν κάναμε τους υπολογισμούς είδαμε αυτές τις πολύ μεγάλες τιμές. Αυτό υποδεικνύει πως δεν είναι απλά δυνατό, μα πιθανό».
Επίσης, αν και εκ πρώτης όψεως φαίνεται δύσκολο η ζωή- ακόμα και υπό τη μορφή του μικρότερου βακτηρίου- θα μπορούσε να επιβιώσει στις αντίξοες συνθήκες του διαστήματος, ο Γκίνσμπουργκ είπε πως μελέτες έχουν δείξει ακριβώς το αντίθετο.
«Η μεγαλύτερη ανησυχία που είχαν οι άνθρωποι για πολύ καιρό ως προς αυτή την ιδέα ήταν πως η υπεριώδης ακτινοβολία απλά θα κατέστρεφε τη ζωή», σημείωσε. «Ωστόσο προκύπτει πως, εάν είσαι προστατευμένος, ακόμα και για λίγες ίντσες, από βράχο ή πάγο, αυτή η προστασία επαρκεί. Υπάρχουν ακόμα πιο πολύπλοκες μορφές ζωής, σαν τα βραδύπορα (tardigrades- γνωστά και ως «αρκούδες του νερού») που μπορούν να επιζούν στο διάστημα- απλά πέφτουν σε νάρκη. Οπότε ξέρουμε πως τα μικρόβια σε έναν πλανήτη μπορούν να επιβιώσουν της εκτόξευσης στο Διάστημα, μπορούν να επιβιώσουν στο Διάστημα και, θεωρητικά, να επιβιώσουν της επανεισόδου για να “μεταφυτευτούν” από έναν πλανήτη σε έναν άλλο».
Για να κατανοήσουν καλύτερα πώς συμβαίνει αυτό, οι Γκίνσμπουργκ, Λίνγκαμ και Λεμπ άρχισαν εξετάζοντας το κέντρο του γαλαξία.
«Το ηλιακό μας σύστημα είναι αρκετά σταθερό, μα υπάρχουν άλλα μέρη- ειδικά στο κέντρο του Γαλαξία- όπου τα πράγματα είναι πιο δυναμικά, και αντικείμενα εκτοξεύονται έξω συνέχεια» είπε ο Γκίνσμπουργκ. «Πλανήτες, πλανητίσκοι, κομήτες, φεγγάρια, αστεροειδείς- όλα θα πρέπει να υπάρχουν σε μεγάλες ποσότητες στο κέντρο του γαλαξία, οπότε το κέντρο του γαλαξία μπορεί να...σπείρει αυτά τα αντικείμενα στον υπόλοιπο γαλαξία».
Η διαδικασία αυτή, σύμφωνα με τον Γκίνσμπουργκ, ωθείται από το βαρυτικό «φαινόμενο της σφεντόνας» που προκύπτει από την γιγαντιαία μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία. «Με μια μαύρη τρύπα μπορείς εύκολα να επιταχύνεις πράγματα οπουδήποτε, από 1.000 σε πάνω από 10.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο» είπε. «Είναι μια επαρκώς γρήγορη ταχύτητα για να ταξιδέψει κανείς στον γαλαξία, αλλά υπάρχει ακόμα πιθανότητα ένα τέτοιο αντικείμενο να αιχμαλωτιστεί από ένα ηλιακό σύστημα πιο κοντά στην άκρη του Γαλαξία, οπότε είναι δυνατή η μεταφορά ζωής σε μεγάλες αποστάσεις σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα».
Ο υπολογισμός των πιθανοτήτων να συμβεί κάτι τέτοιο δεν ήταν εύκολος, είπε ο Γκίνσμπουργκ. «Λάβαμε υπόψιν τον αριθμό των άστρων από τα οποία θα περνούσε ένα αντικείμενο, την ταχύτητά του, το πόσο μπορεί να επιβιώσει η ζωή, το μέγεθος του αντικειμένου» όπως είπε. «Δεν είναι απλά ένα πείραμα σκέψης, είναι απίστευτα λεπτομερές μαθηματικά- βάλαμε μαζί τα μαθηματικά, τη φυσική και τη βιολογία και συνθέσαμε μια καθαρή εικόνα ως προς το πώς θα μπορούσε να δουλέψει αυτό».