Για τους χιλιάδες θανάτους εργατών, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το Qatargate που έπληξε την αξιοπιστία της ΕΕ, την εμβληματική εμφάνιση της Ιαπωνίας, την είσοδο του Μαρόκου στην ελίτ του παγκόσμιου ποδοσφαίρου και φυσικά για το κόστος του.
Περισσότερα από 300 δισ. δολάρια κόστισε η διοργάνωση του παγκόσμιου κυπέλλου ποδοσφαίρου σε μια χώρα που οι περισσότεροι, δεν ήξεραν καν που βρίσκεται στο χάρτη, όταν το 2010 η FIFA επέλεξε ένα μικρό αραβικό κρατίδιο, για να φιλοξενήσει την παγκόσμια γιορτή του ποδοσφαίρου.
Δώδεκα χρόνια μετά, η διοργάνωση αυτή θεωρείται από τις πιο ακριβές στην ιστορία των Μουντιάλ με έναν τελικό μεταξύ Αργεντινής και Γαλλίας που θα παρακολουθήσει όλος ο πλανήτης.
Σύμφωνα με το Bloomberg, το μεγάλο ερώτημα που προκύπτει από όλο αυτό είναι εάν «η υπερβολή αυτή άξιζε τον κόπο, ακόμα και για ένα κράτος με φαινομενικά απύθμενο πλούτο».
Οι διοργανωτές -ιδιαίτερα η FIFA- θεωρούν οτι η διοργάνωση είναι απόλυτα επιτυχημένη.
Η τηλεθέαση έχει σπάσει ρεκόρ, οι 700.000 φίλαθλοι που έφτασαν στην Ντόχα έχουν παρακολουθήσει καλό ποδόσφαιρο και το όνομα του Κατάρ αντήχησε στα πέρατα της γης.
Όταν όμως την Κυριακή το βράδυ, μετά τον τελικό στο εμβληματικό στάδιο της Ντόχα, τα φώτα σβήσουν, η πραγματικότητα θα είναι εντελώς διαφορετική.
Κτηματομεσιτική φούσκα
Η πόλη θα αδειάσει και οι κτηματομεσίτες ανησυχούν ήδη ότι εκατοντάδες από τα διαμερίσματα που κατασκευάστηκαν θα μείνουν απούλητα, τα ξενοδοχεία δεν θα μπορέσουν ποτέ ξανά να φιλοξενήσουν τόσους πελάτες και θα μείνουν άδεια και φυσικά τα στάδια δεν θα χρησιμοποιηθούν ποτέ ξανά.
Το μεγάλο κόστος όμως, θα είναι η σχέση του Κατάρ με τον υπόλοιπο κόσμο.
Παρότι εξάγει σχεδόν το ένα τέταρτο του LNG προς την Ευρώπη, σε μια δύσκολη περίοδο, το Qatargate είναι μια πολύ μεγάλη πληγή στα πλευρά της ΕΕ και δεν θα μείνει χωρίς συνέπειες.
Ενώ και ο υπόλοιπος κόσμος θα ξαναδεί με άλλο μάτι τα δικαιώματα, γυναικών, μεταναστών, εργατών και της ΛΑΟΤΚΙ κοινότητας.
Ωστόσο, υπάρχουν κι αυτοί που πιστεύουν ότι το Κατάρ θα βγει κερδισμένο. Η Χριστίνα Φιλίππου, καθηγήτρια στα οικονομικά του αθλητισμού στο Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ υποστήριξε στο Bloomberg, ότι «θα υπάρξουν κάποια μακροπρόθεσμα οφέλη για την οικονομία του Κατάρ. Η αρχική ιδέα ήταν να γίνει παγκοσμίως γνωστό και η πανάκριβη διαφημιστική καμπάνια γύρω από αυτό, θα έλεγα ότι ήταν επιτυχημένη».
Άλλωστε ο απώτερος στόχος του εμιράτου ήταν να εκσυγχρονίσει την εικόνα του και να μετατρέψει το μικρό κράτος σε μια μεγάλη τουριστική και επιχειρηματική βιομηχανία παρόμοια με το Ντουμπάι.
Κατάρ όπως Αθήνα
Όμως το τεράστιο οικονομικό κόστος αναμένεται να προκαλέσει αντιδράσεις το επόμενο διάστημα, όπως προκάλεσε το κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης το 1992, της Αθήνας το 2004 και το Euro στην Πορτογαλία την ίδια χρονιά.
Το Κατάρ δεν αναμένεται να αποτελέσει εξαίρεση. Άλλωστε, πριν ακόμη τελειώσει το Παγκόσμιο Κύπελλο, τα άδεια κτίρια και οι πανάκριβες υποδομές από επιχειρήσεις που σπατάλησαν εκατ. δολάρια και δεν κατάφεραν να έχουν το κέρδος ανέμεναν, έχει αρχίσει ήδη να βαραίνει.
Αντί για τα 1,2 εκατ. φιλάθλους μόνο 765.000 επέλεξαν να επισκεφθούν τη χώρα που αρχικά δεν φαίνεται να κερδίζει το στοίχημα από τα ΗΑΕ.
Η ποδοσφαιρική ομάδα της Ρεάλ Μαδρίτης ανακοίνωσε οτι θα ανοίξει ένα επώνυμο θεματικό πάρκο το επόμενο έτος, στο Ντουμπάι αντί για την Ντόχα.
Χωρίς ένα ανταγωνιστικό τοπικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, πολλά από τα στάδια θα διαλυθούν ή θα μετατραπούν σε εκθεσιακά κέντρα, χώρους συναυλιών και επιδείξεων μόδας ενώ 170.000 θέσεις από μικρότερα γήπεδα θα δοθούν σε αναπτυσσόμενες χώρες.
Τα άλλα έξι στάδια θα μετατραπούν σε ξενοδοχεία, εμπορικά κέντρα και γήπεδα για μικρότερες ομάδες. Πόσα όμως θα καταφέρουν αν έχουν κέρδος σε μια απίστευτα υπερφορτωμένη αγορά ακινήτων;
(με πληροφορίες από Bloomberg, Bussines Standard)