Συνήθως οι κληρονόμοι είναι πάντα γνωστοί. Στις μέρες μας όμως παραδόξως παρατηρείται μια περίεργη ανταλλαγή μιά εναλλαγή θα έλεγα γνωστών και αγνώστων σχετικά με το « Κληροδότημα» το οποίο εν συνεχεία καθίσταται και το ίδιο ολοένα και πιό ασαφές, αναλόγως των θεωρήσεων, αλλάζοντας διαρκώς σημασία, κύρος και ομοιογένεια ενώ στην πραγματικότητα παραμένει πάντα ίδιο και αναλλοίωτο μέσα στο χρόνο.
Πώς είναι δηλαδή το άφτιαχτο, το αβέβαιο συναίσθημα, αυτή η ακαριαία μέθη της Ιστορίας μπροστά σε ένα πολιτισμικό αριστούργημα αιώνων, όπως ο Παρθενώνας ή οι Πυραμίδες, σε μία αξεπέραστη ανθρώπινη δημιουργία, σε μια μεγάλη επιστημονική ανακάλυψη που άλλαξε το βλέμμα ενός έτσι κι αλλιώς εξελισσόμενου κόσμου.
Κατ´ αρχήν η δημιουργία μεγάλων έργων που έμειναν ως Μνημεία και αξεπέραστα έργα τέχνης είναι Κληροδοτήματα για όλη την ανθρωπότητα. Για να έχει κανείς ένα μέτρο θα πρέπει να σκεφτεί αυτό που είπε ο Αριστοτέλης «ότι χώρος είναι το μέτρο της κίνησης» και να αποσαφηνίσει στο μυαλό του το τι σημαίνουν οι καταστροφές που παρακολουθούμε σήμερα να συντελούνται, ταυτόχρονα, με μια αλλαγή που διαισθανόμαστε, αλλά δεν ξέρουμε ακόμα που μπορεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα.
Άρα ο Κληρονόμος δεν είναι ποτέ ένας, ποτέ συγκεκριμένος, πρέπει όμως να είναι επαρκής. Ένας είναι αυτός που αφήνει το κληροδότημα για να λειτουργήσει και ως ένα τοπίο μνήμης, όπως ο βωμός «τω αγνώστω θεώ» των αρχαίων Ελλήνων, που θα υπάρχει όσο και το άγνωστο και που άλλωστε δεν έχει σημασία αν βρίσκεται εντός η εκτός Ελληνικού εδάφους.
Στην Πολιτική οι ηγέτες συχνά, να μην πω πάντα, αναφέρονται στην Ιστορία, με μία ενδόμυχη κληρονομική τάση, πολλές φορές χωρίς εχέγγυα γνώσης. Φυσικά υπάρχει μια σαφής διάκριση μεταξύ θέλησης, προσδοκίας και πραγματικότητας και κανείς δεν μπορεί να δρέψει ότι δεν είναι δικό του χωρίς να αποκαλυφθεί.
Ως συστατικό της προσωπικότητας ενός αρχηγού μπορεί να είναι ή «η γοητεία του Ηγεμόνα» αλλά για να σφραγίσει κανείς μια εποχή χρειάζεται παιδεία, αρχές, εντιμότητα, δικές του καινοτόμες θέσεις, διορατικότητα και ευστροφία, σε αυτό το σκοτεινό παιχνίδι των Κυριαρχιών. Αυτή η παγκόσμια τάση, για μία ελεύθερη Αγορά καθώς σήμερα η Ελευθερία συνδέεται άμεσα με τη λέξη Αγορά, η επινόηση της εκποίησης των βωμών για να χαθούν τα Εθνικά ίχνη, είναι υπό αμφισβήτηση.
Πάντως αυτό που διαφαίνεται ως καλύτερο είναι να υπάρξει η επιστημονική εξέλιξη του κόσμου ταυτόχρονα όμως με το σεβασμό και κυρίως την συναίσθηση της ομορφιάς και της μοναδικότητας των ανθρώπινων συναισθημάτων.