Ο Μεχράν Καρίμι Νασέρι, ο Ιρανός άντρας που ενέπνευσε τη θρυλική ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ, The Termninal, έφυγε από τη ζωή το Σάββατο 12 Νοεμβρίου στο αεροδρόμιο, που αποκαλούσε «σπίτι του». Σύμφωνα με ρεπορτάζ του NBC, ο Νασερι πέθανε από καρδιακή προσβολή στον τερματικό σταθμό 2F.
Ο Νασέρι ήταν επίσης γνωστός και ως Σερ Αλφρεντ Μεχράν, έζησε στον τερματικό σταθμό 1 του αεροδρομίου Σαρλ Ντε Γκωλ στο Παρίσι για 18 χρόνια, πριν φύγει από εκεί το 2006. Σύμφωνα με πληροφορίες είχε εγκατασταθεί ξανά εκεί μερικές εβδομάδες πριν πεθάνει.
Πέρασε μερικά χρόνια στο Βέλγιο, αφού είχε απελαθεί από το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ολλανδία και τη Γερμανία επειδή δεν είχε τα σωστά έγγραφα παραμονής. Στη συνέχεια, πήγε στη Γαλλία, όπου έκανε σπίτι του τον τερματικό σταθμό 2F του αεροδρομίου Σαρλ ντε Γκωλ, αρχικά σε νομικό κενό και αργότερα από προφανή επιλογή.
Η αστυνομία και μια ιατρική ομάδα τον περιθάλψαν αλλά δεν κατάφεραν να τον σώσουν, είπ αξιωματούχος του αεροδρομίου.
«Τελικά, θα φύγω από το αεροδρόμιο», είπε στο Associated Press πίσω στο 1999, καπνίζοντας μια πίπα στον πάγκο του. Φαινόταν αδύναμος με μακριά λεπτά μαλλιά, βαθουλωμένα μάτια και κούφια μάγουλα. «Αλλά εξακολουθώ να περιμένω για διαβατήριο ή βίζα διέλευσης».
Ο Nασέρι γεννήθηκε το 1945 στο Soleiman, ένα τμήμα του Ιράν που βρισκόταν τότε υπό βρετανική δικαιοδοσία, από πατέρα Ιρανό και μητέρα Βρετανίδα. Έφυγε από το Ιράν για να σπουδάσει στην Αγγλία το 1974. Όταν επέστρεψε, όπως είπε, φυλακίστηκε επειδή διαμαρτυρόταν κατά του σάχη και τον απέλασαν χωρίς διαβατήριο.
Έκανε αίτηση για πολιτικό άσυλο σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στο Βέλγιο του έδωσε τα διαπιστευτήρια του πρόσφυγα, αλλά είπε ότι ο χαρτοφύλακάς του, που περιείχε το πιστοποιητικό πρόσφυγα κλάπηκε σε σιδηροδρομικό σταθμό του Παρισιού.
Η γαλλική αστυνομία τον συνέλαβε αργότερα, αλλά δεν μπόρεσε να τον απελάσει πουθενά επειδή δεν είχε επίσημα έγγραφα. Κατέληξε στο αεροδρόμιο του Παρισιού Σαρλ Ντε Γκωλ τον Αύγουστο του 1988 και έμεινε.
Η μακροχόνια γραφειοκρατική διαδικασία και ολοένα και πιο αυστηροί ευρωπαϊκοί νόμοι για τη μετανάστευση τον κράτησαν σε «ουδέτερη ζώνη» για χρόνια. Όταν τελικά έλαβε τα χαρτιά του πρόσφυγα περιέγραψε την αμηχανία και την ανασφάλειά του για την έξοδο από το αεροδρόμιο.
Σύμφωνα με πληροφορίες, αρνήθηκε να τα υπογράψει και κατέληξε να μείνει εκεί αρκετά ακόμη χρόνια μέχρι που νοσηλεύτηκε το 2006 και αργότερα έζησε σε ένα καταφύγιο στο Παρίσι.