Ο άνθρωπος που πιστεύει ότι είναι “επαρκής καθ’εαυτόν”, ειδικότερα στο πλαίσιο της οδηγικής συμπεριφοράς είναι άνθρωπος εγωιστής και στείρος. Τα αποκαρδιωτικά στατιστικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ επιβεβαιώνουν την ασυνειδησία των Ελλήνων οδηγών και προκαλούν αποστροφή.
Η οδήγηση αποτελεί μία από τις πιο επικίνδυνες καθημερινές μας δραστηριότητες για αυτό και η τήρηση των κανόνων της οδικής κυκλοφορίας αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ασφαλή μας μετακίνηση. Στον αντίποδα όμως βλέπουμε τους δρόμους της πόλης μας να γίνονται “νεκροταφεία” ανθρώπων και εμείς να μένουμε άπραγοι μπροστά σε αυτά τα φρικαλέα θεάματα.
Τα πιο πολλά τροχαία ατυχήματα σε ποσοστό 87% συμβαίνουν σε κατοικημένες περιοχές με ταχύτητες κοντά στα 50 χλμ/ώρα. Σύμφωνα μάλιστα με τα στατιστικά στοιχεία, το 60 με 70% των θυμάτων από τροχαία ατυχήματα, είναι ηλικίας 15- 29 ετών.
Η πρόσφατη δημοσίευση της ΕΛΣΤΑΤ για το 2016 ανέδειξε 11.318 σοβαρά τροχαία, που προκάλεσαν τον θάνατο ή τον τραυματισμό κάποιου ανθρώπου - κατά μέσο όρο 31 την ημέρα. Συνολικά έχασαν τη ζωή τους 824 άτομα και τραυματίστηκαν σοβαρά 879 ενώ οι ελαφρά τραυματισμένοι άγγιξαν τις 12.946. Στο 66,5% των θανατηφόρων δυστυχημάτων νεκροί κατέληξαν οι οδηγοί των οχημάτων ενώ σε ποσοστό 15,4% τη ζωή τους έχασαν συνοδηγοί και επιβάτες στα πίσω καθίσματα. Υψηλός ήταν και ο φόρος αίματος των πεζών που είναι τα θύματα στο 15,4% των θανατηφόρων δυστυχημάτων.
Αναρωτηθήκατε ποτέ σας τι και ποιος φταίει; Μήπως φταίει το κράτος ή μήπως οι δρόμοι. Είναι καθαρά μυωπικό για εμάς να θεωρούμε μόνο αυτά ως κύριες αιτίες και να μην παραδεχόμαστε πως στην ουσία εμείς οι ίδιοι αποτελούμε την πηγή του προβλήματος.
Κύρια αιτία των δυστυχημάτων είναι η έλλειψη παιδείας, ανθρωπισμού και πολιτισμού. Αρνούμαστε να συμμορφωθούμε στους κανόνες του ευνομούμενου κράτους μας και δεν σεβόμαστε την αξία της ανθρώπινης ζωής δίχως να αναλογιζόμαστε τον πόνο των ανθρώπων όταν θα χάσουν ένα αγαπημένο τους πρόσωπο. Τους γονείς, τα παιδιά και τους συζυγούς που μας είδαν το πρωί να μπαίνουμε στο αυτοκίνητο μας και να μην ξαναβγαίνουμε ποτέ από εκεί μέσα. Την σημαντική αυτή αιτία, επίσης, συμπληρώνει και ο οδηγικός αναλφαβητισμός που μόνο η Κυκλοφοριακή Αγωγή θα μπορούσε να αναστρέψει.
Στα 50χμλ/ώρα μέσα στην πόλη χάνονται αθώες ζωές. Δεν έχουμε αντιληφθεί πως να κρίνουμε την ταχύτητα αντικειμενικά, αναφορικά με το αν είναι ελάχιστη ή υψηλή ώστε να προκαλέσει ένα δυστύχημα. Η ελευθερία που σου δίνει η ταχύτητα αποτελεί και αιτία ψευδής αίσθησης αυτοπεποίθησης και μείωσης του ελέγχου.
Συνακόλουθα, η ατιμωρησία μας δίνει την αίσθηση της απόλυτης κυριαρχίας στην άσφαλτο λες και συναγωνιζόμαστε τους Μαχητές των Δρόμων. Ζητάμε την άμεση αστυνόμευση με επιβολή προστίμων και αφαίρεση των αδειών κυκλοφορίας για παραδειγματισμό. Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να μιμούμαστε για αυτό σαφέστατα η παρέμβαση κράτους – αστυνομίας μπορεί να δώσει τα κατάλληλα κίνητρα αποφυγής δυστυχημάτων αν όχι να τα εξαλείψει.
Τέλος, η κάκιστη κατάσταση των δρόμων. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, το κόστος των τροχαίων δυστυχημάτων υπολογίζεται σε 2% του ΑΕΠ. Γιατί αυτά τα ποσά και οποιαδήποτε έξοδα νοσοκομείων, ασφαλιστικών ταμείων και αναπηρικών συντάξεων να μην μπορούσαν να διατεθούν απλά στην βελτίωση των δρόμων παρά στην καταδίκη των θυμάτων;
Μιλάμε για έγκλημα, για άγνοια. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ) δήλωσε πως σε ετήσια βάση 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώνονται παγκοσμίως και 50 εκατομμύρια τραυματίζονται. Το 2020 ο αριθμός αυτός θα ανέλθει σε 2,4 εκατομμύρια.
Η οδήγηση συνιστά ένα ευρύτερο σύνολο πολυπαραγοντικών ικανοτήτων. Άραγε πόσοι γνωρίζουν την πυραμίδα προτεραιότητας και ποια είναι τα δεδομένα για σύνθεση ώστε να περάσουν με ασφάλεια έναν δρόμο;