Παρακλάδι του «δέντρου της ζωής», το οποίο αποτελείται από μικρόβια «θηρευτές», που κατατρώνε τα θηράματά τους ανακάλυψαν επιστήμονες.
Οι μικροβιακοί αυτοί θηρευτές ανήκουν σε δύο κατηγορίες, η μία εκ των οποίων έχει βαφτιστεί «nibblerids» (nibble: ροκανίζω) επειδή ροκανίζουν τα θηράματά τους χρησιμοποιώντας δομές σαν δόντια. Η άλλη ομάδα, οι «nebulids» τρώνε το θήραμα ολόκληρο. Και οι δύο αποτελούν ένα αρχαίο παρακλάδι του «δέντρου της ζωής» ονόματι «Provora», σύμφωνα με επιστημονικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Nature.
Όπως τα λιοντάρια, τα τσιτάχ και άλλοι γνωστοί θηρευτές, τα μικρόβια αυτά δεν υπάρχουν σε μεγάλους αριθμούς, μα είναι σημαντικά για το οικοσύστημα, είπε ο Dr. Πάτρικ Κίλινγκ senior author της έρευνας και καθηγητής στο Τμήμα Βοτανολογίας του University of British Columbia. «Φανταστείτε να ήσασταν εξωγήινος και να παίρνατε δείγμα από το Σερενγκέτι (Τανζανία): Θα παίρνατε πολλά φυτά και ίσως μια γαζέλα, μα όχι λιοντάρια. Ωστόσο τα λιοντάρια έχουν σημασία, ακόμα και αν είναι σπάνια. Αυτά είναι τα λιοντάρια του μικροβιακού κόσμου».
Χρησιμοποιώντας δείγματα νερού από υδάτινα οικοσυστήματα ανά τον κόσμο, μεταξύ των οποίων οι κοραλλιογενείς ύφαλοι του Κουρασάο, ιζήματα από τη Μαύρη και την Ερυθρά Θάλασσα και νερό από τον βορειοανατολικό Ειρηνικό και τον Αρκτικό Ωκεανό, οι ερευνητές ανακάλυψαν νέα μικρόβια. «Πρόσεξα ότι σε κάποια δείγματα νερού υπήρχαν μικροσκοπικοί οργανισμοί με δύο ουρές, οι οποίοι περιστρέφονταν σπασμωδικά επί τόπου ή κολυμπούσαν πολύ γρήγορα. Ως εκ τούτου άρχισε το κυνήγι μου για αυτά τα μικρόβια» είπε ο Dr. Ντένις Τιχονένκοφ, πρώτος συντάκτης της έρευνας και ερευνητής στη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών.
Ο Τιχονένκοφ πρόσεξε πως στα δείγματα όπου ήταν παρόντα αυτά τα μικρόβια, εξαφανίζονταν όλα τα άλλα μετά από 1-2 ημέρες: Αυτό που συνέβαινε ήταν πως καταβροχθίζονταν. Ο Τιχονένκοφ τάισε τους αδηφάγους θηρευτές με φιλειρηνικά πρωτόζωα, καλλιεργώντας τους για να μελετήσουν το DNA τους.
«Στην ταξινομία των ζωντανών οργανισμών χρησιμοποιούμε συχνά το γονίδιο “18S rRNA” για να περιγράψουμε γενετικές διαφορές. Για παράδειγμα οι άνθρωποι διαφέρουν από τα ινδικά χοιρίδια σε αυτό το γονίδιο κατά μόνο έξι νουκλεοτίδια. Ήταν έκπληξη που ανακαλύψαμε ότι αυτά τα θηρευτικά μικρόβια διαφέρουν κατά 170 με 180 νουκλεοτίδια στο γονίδιο 18S rRNA από κάθε άλλο ζωντανό πλάσμα στη Γη. Ήταν προφανές πως είχαμε ανακαλύψει κάτι εντελώς νέο και εκπληκτικό» είπε ο Τιχονένκοφ.
Στο «δέντρο της ζωής», το ζωικό βασίλειο θα ήταν ένα κλαρί που θα φύτρωνε από ένα από τα κλαδιά που χαρακτηρίζονται ως «domains». Κάτω από τα «domains» και πάνω από τα «βασίλεια» υπάρχουν παρακλάδια πλασμάτων που οι βιολόγοι αποκαλούν «supergroups». Είχαν βρεθεί 5 με 7, με το πιο πρόσφατο το 2018- μέχρι τώρα.
Η περαιτέρω κατανόηση αυτών των εν δυνάμει μη ανακαλυφθέντων παρακλαδιών της ζωής μας βοηθά να κατανοήσουμε τα θεμέλια του ζωντανού κόσμου και το πώς λειτουργεί η εξέλιξη. «Το να αγνοούμε τα μικροβιακά οικοσυστήματα, όπως κάνουμε συχνά, είναι σαν να έχεις ένα σπίτι που θέλει επισκευές και απλά να αλλάζεις διακόσμηση στην κουζίνα, μα να αγνοείς τη σκεπή ή τα θεμέλια» είπε ο Κίλινγκ. «Αυτό είναι ένα αρχαίο παρακλάδι του δέντρου της ζωής που είναι σχεδόν τόσο ποικιλόμορφο όσο το ζωικό βασίλειο και οι μύκητες μαζί, και κανείς δεν γνώριζε πως υπήρχε».