Γύρω στις 9:30 μ.μ. το βράδυ της 21ης Αυγούστου 1986, ένας θόρυβος ακούστηκε από τη λίμνη Νίος στο Καμερούν για περίπου 20 δευτερόλεπτα. Ξαφνικά μια τεράστια έκρηξη αέρα με άσχημη οσμή σάρωσε την περιοχή.
Χωρίς προειδοποίηση, η λίμνη απελευθέρωσε εκατοντάδες χιλιάδες τόνους τοξικού διοξειδίου του άνθρακα - οι εκτιμήσεις κυμαίνονται από 300.000 έως και 1.6 εκατομμύρια - και αυτό το σιωπηλό σύννεφο θανάτου απλώθηκε στην ύπαιθρο με ταχύτητα περίπου 100 χλμ, σκοτώνοντας μέσα σε λίγα λεπτά από ασφυξία -ελλείψει οξυγόνου- 1.746 άτομα και περισσότερα από 3.500 ζώα.
Το πρωί της 22ας Αυγούστου, ένας αγρότης από το χωρίο Γουν κατευθύνθηκε με το ποδήλατό του προς έναν καταρράκτη και τον βρήκε στεγνό. Ακόμα πιο περίεργο ήταν ότι σε ολόκληρη την περιοχή επικρατούσε ησυχία, χωρίς να ακούγονται ήχοι από πουλιά ή ζώα ή ακόμη και έντομα. Στη διαδρομή του είδε μια νεκρή αντιλόπη χωρίς σημάδι πάνω της. Λίγο πιο κάτω είδε δύο αρουραίους επίσης νεκρούς.
Όταν επέστρεψε στο χωριό, ανακάλυψε ότι λίγοι επιζώντες από την καταστροφή έφτασαν στο Γουν. Πολλοί από αυτούς αφηγήθηκαν το τι είχε συμβεί. Άκουσαν ένα μεγάλο βουητό και στη συνέχεια μια τεράστια έκρηξη αέρα με άσχημη οσμή. Μετά λιποθύμησαν και όταν τελικά ξύπνησαν βρήκαν όλους γύρω τους νεκρούς.
Το Γουν και η λίμνη Νίος βρίσκονται σε απομακρυσμένα μέρη του Καμερούν και έτσι χρειάστηκαν περισσότερες από δύο ημέρες για να φτάσουν οι υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης στην περιοχή. Τοπικοί αξιωματούχοι κάλεσαν τον κυβερνήτη για να το αναφέρει ως περίεργο περιστατικό και να το διερευνήσει.
Επισήμως, ο αριθμός των νεκρών που καταγράφηκε ήταν 1.746 άτομα. Αυτή ήταν μόνο μια εκτίμηση, καθώς οι επιζώντες είχαν αρχίσει να θάβουν τους φίλους και τους γείτονές τους σε ομαδικούς τάφους πριν αρχίσει η καταμέτρηση.
Η έρευνα
Όταν η είδηση της καταστροφής άρχισε να διαδίδεται στη διεθνή κοινότητα, επιστήμονες από όλο τον κόσμο πήγαν να ερευνήσουν το περιστατικό.
Όταν είδαν τα πτώματα, παρατήρησαν ότι δεν υπήρχαν ενδείξεις αιμορραγίας, σωματικού τραύματος ή ασθένειας. Από εκείνους που είχαν επιζήσει, πολλοί υπέφεραν από εμετούς, διάρροια και ψευδαισθήσεις, που ήταν όλα συμπτώματα δηλητηρίασης από διοξείδιο του άνθρακα.
Αφού πήραν δείγματα από το νερό, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι το κόκκινο χρώμα του νερού προκλήθηκε από διαλυμένο σίδηρο που συνήθως βρισκόταν στον πυθμένα της λίμνης. Ανακάλυψαν επίσης μεγάλη ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα (CO2) στο νερό. Καθώς άντλησαν δείγματα από τον πάτο της λίμνης, τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα (CO2) ανέβαιναν περισσότερο.
Η λίμνη, ωστόσο, ήταν ασυνήθιστα ακίνητη - και ως αποτέλεσμα, υπήρξε συσσώρευση διοξειδίου του άνθρακα στο ίζημα εδώ και δεκαετίες, κάτι άγνωστο σε όσους ζούσαν στην περιοχή.
Δεν είναι γνωστό τι ακριβώς διατάραξε τη λίμνη εκείνη την ημέρα - είτε πρόκειται για κατολίσθηση είτε απλώς ξαφνική απελευθέρωση αερίου - αλλά όταν βγήκε, απελευθερώθηκαν περίπου 1,2 κυβικά χιλιόμετρα διοξειδίου του άνθρακα σε περίπου 20 δευτερόλεπτα, προκαλώντας ασφυξία σε οτιδήποτε ζωντανό βρέθηκε στην πορεία του. Το αέριο είναι πιο πυκνό από τον περιβάλλοντα αέρα, οπότε πέρασε από όσους ήταν όρθιοι ή έτυχε να βρίσκονται σε μεγαλύτερο υψόμετρο, ενώ όσους κοιμούνταν κάτω τους σκότωσε.
Πηγή: Historicmysteries