Το «Ask a North Korean» είναι μια ειδησεογραφική εκπομπή, η οποία περιλαμβάνει συνεντεύξεις και στήλες από Βορειοκορεάτες, οι περισσότεροι από τους οποίους έφυγαν από τη χώρα τα τελευταία χρόνια.
Οι αναγνώστες μπορούν να υποβάλουν τις ερωτήσεις τους για τους αποστάτες στέλνοντας μέηλ στο ask@nknews.org και συμπεριλαμβάνοντας το όνομα και την πόλη διαμονής τους.
Η ερώτηση ενός θεατή αφορούσε την κουλτούρα της παραλίας στη Βόρεια Κορέα και το κατά πόσο αυτή διαφέρει από το καθεστώς της Νότιας Κορέας.
Η Τζιν, η οποία γεννήθηκε στη Βόρεια Κορέα και έζησε εκεί μέχρι το 2014, αποκαλύπτει πως αυστηροί ταξιδιωτικοί περιορισμοί εμποδίζουν τις ανέμελες μέρες στην παραλία. Μάλιστα, ορισμένοι Βορειοκορεάτες δεν έχουν βρεθεί ποτέ εκεί.
Από νεαρή ηλικία, οι Βορειοκορεάτες διδάσκονται ότι η Βόρεια Κορέα είναι μια όμορφη χώρα που βρέχεται από θάλασσα από τρεις πλευρές. Ωστόσο, πολλοί ανάμεσά τους δεν έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν την παραλία, καθώς δεν τους επιτρέπεται ούτε να φτάσουν ως εκεί.
Η Πιονγκγιάνγκ και ορισμένες άλλες πόλεις είναι σχεδόν εντελώς αποκλεισμένες από τα εσωτερικά ταξίδια, ενώ οι αρχές διενεργούν ελέγχους ταυτότητας σε οποιονδήποτε μετακινείται από επαρχία σε επαρχία, ακόμη και από χωριό σε χωριό. Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος δεν έχει την τύχη να ζεί κοντά στην ακτή, ίσως δεν αισθανθεί ποτέ την άμμο ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών του.
Για τους λίγους και προνομιούχους η θάλασσα είναι το καλύτερο μέρος, προκειμένου να ανακουφιστεί κανείς από τη ζέστη, σε μια χώρα όπου δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα και ο κλιματισμός αποτελεί άγνωστη λέξη.
Οι λουόμενες βορειοκορεάτισσες φορούν μαγιό, τα οποία δεν είναι τόσο αποκαλυπτικά όσο τα αγαπημένα σε εμάς μπικίνι. Μάλιστα, θα έλεγε κανείς ότι θυμίζουν ταινίας από τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο και την εποχή του Λάμπρου Κωνσταντάρα.
Οι βορειοκορεάτες, όπως κι εμείς, απολαμβάνουν να τρώνε και να πίνουν στην παραλία. Ωστόσο, έχουν πάει το όλο θέμα ένα βήμα παραπέρα, καθώς δεν αρκούνται στα έτοιμα σνακ, αλλά ανάβουν φωτιές και μαγειρέυουν το γεύμα τους εκείνη την ώρα.
Η φυσική απόσταση από τον ωκεανό δεν είναι ποτέ εξαιρετικά μεγάλη, δεδομένης της γεωγραφικής θέσης της Βόρειας Κορέας. Ωστόσο, συχνά απαιτείται αδικαιολόγητα πολύς χρόνος για να φτάσει κανείς μέχρι εκεί, εξαιτίας των περιορισμών στη μετακίνηση και του κακοσυντηρημένου οδικού δικτύου. Στο δρόμο προς την ακτή, όσοι οδηγοί είναι αρκετά τυχεροί, θα επιθεωρηθούν σε πολλαπλά σημεία ελέγχου, εγκατεστημένα κατά μήκος της διαδρομής, ενώ ίσως υποβληθούν και σε φυσικές έρευνες.
Το δίχως άλλο, ο ιδιοκτήτης του οχήματος είναι υποχρεωμένος να δωροδοκήσει τους φρουρούς σε κάθε σημείο ελέγχου, προκειμένου να συνεχίσει την πορεία του.
Μ’αυτά και μ’αυτά οι περισσότεροι άνθρωποι που ζουν σε παραθαλάσσιες πόλεις ή ακόμα και δίπλα στην παραλία, δεν έχουν την πολυτέλεια να απολαύσουν ούτε την εικόνα της θάλασσας. Μόνο οι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι, οι πλούσιοι και όσοι έχουν την οικονομική δύναμη απολαμβάνουν τη θαλασσινή αύρα. Ωστόσο, ακόμα και αυτές οι κοινωνικές ομάδες δεν χαλαρώνουν πραγματικά στην παραλία.
Έχοντας βιώσει όλη αυτή την παράνοια, όταν έφτασε στη Νότια Κορέα, η Τζιν ενθουσιάστηκε με την ελευθερία που έχουν οι άνθρωποι να πάνε στην παραλία με την οικογένεια και την παρέα τους. Την εντυπωσίασε το γεγονός ότι μπορούσε να απολαύσει τις φυσικές ομορφιές της χώρας, χωρίς άδεια μετακίνησεις και δυσβάσταχτες δωροδοκίες.
Η Τζιν, ελπίζει ότι θα έρθει το συντομότερο δυνατό η μέρα όπου η θάλασσα θα είναι για όλους τους Βορειοκορεάτες, και όχι μόνο για μετρημένες προσωπικότητες που βρίσκονται στην εξουσία.
Πηγή: nknews.org