Το σημαντικότερο συμπέρασμα από την πορεία μου είναι η εμπιστοσύνη στη ζωή και η αντίσταση στην παθητικότητα.
Πάρε παράδειγμα την βαρύτητα. Υπάρχει πιο πρακτικό γεγονός; Όποιος και να σαι, όπου και να σαι, όποτε να ναι, το μήλο θα πέσει ανάποδα από την πορεία του δέντρου.
Έτσι και ο άνθρωπος, όταν πέσει ή εάν είναι στο πάτωμα και δεν σηκωθεί, εκεί θα μείνει. Έπεσε όμως για να αναγεννηθεί.
Ό,τι έκανε ο άνθρωπος εξελικτικά που προσπερνά τα ζώα, επανέλαβες και συ σαν μωρό. Στριφογύρισες και δυνάμωσες. Γύρισες μπρούμυτα. Και αντίκρισες κατάματα το πρώτο εμπόδιο, το πάτωμα. Μοίρασες το βάρος σου και στάθηκες πρώτα στα τέσσερα. Στη συνέχεια, τέντωσες αυτοσχεδιάζοντας χέρια και πόδια και, συντονίζοντας τις κινήσεις σου, πήρες δρόμο για να ανακαλύψεις τον κόσμο. Στην αρχή όπως όλα τα μωρά ήσουν κοντόφθαλμο. Στην πορεία ανέπτυξες πλήρως την ανθρώπινη όραση, που εστιάζει κοντά και μακρυά χωρίς να το καταλαβαίνεις. Θαύμα! Τεντώνοντας και χαλαρώνοντας κάθε μυ και κάθε μέλος, συντονίζοντας τα μέλη σου, κινήθηκες με σκοπό να ικανοποιήσεις την πρώτη σου απορία. “Που είμαι; Τι μπορώ να κάνω σε αυτό τον κόσμο, με αυτό το σώμα.” Και χρησιμοποιώντας το σώμα άρχισαν να αναπτύσσονται οι ικανότητές σου. Είναι επίσης γεγονός ότι εάν το παραμελούσες ή κάτι σε εμπόδιζε στα πρώιμα στάδια δεν θα αναπτύσσονταν. Αλλά στην ανάπτυξη η μακροχρόνια αχρηστία θα το ατροφούσε. Η κατάχρηση θα το κατέστρεφε. Προσοχή!
Αφού έμαθες να κινείσαι σαν παιδί, δεν αρκέστηκες σ’ αυτό. Μάθαινες ισορροπία, ακόμα και στα κάγκελα, για να σταθείς με σιγουριά στα δυο σου πόδια. Όρθωσες όλο σου το ανάστημα κατά μήκος της σπονδυλικής σου στήλης. Περπατώντας, σκαρφαλώνοντας, τρέχοντας και χορεύοντας. Παίζοντας!
Όλα αυτά τα έμαθες ασυναίσθητα με το παιχνίδι, κοιτάζοντας γύρω σου με περιέργεια. Και με πολλές απόπειρες. Το επόμενο εμπόδιο που συνάντησες ήταν η αδράνεια που επιβάλλει η φυσική αντίσταση αλλά και κάθε επίπληξη. Μα πάνω από όλα τα βάζεις ασυναίσθητα με μια θεμελιώδη αρχή, πηγαίνοντας της συνεχώς κόντρα. Στη βαρύτητα και στο παρελθόν. Φαντάζεσαι να αποδεχόσουν την βαρύτητα και την συνήθεια. “Είμαι περίεργη, νιώθω το σκίρτημα μέσα μου να προχωρήσω αλλά τι να κάνουμε τώρα, έτσι είναι η ζωή .”
Έτσι δεν έγινε ο άνθρωπος που θαυμάζουμε.
Αυτό το στάδιο μάθησης το επέβαλλαν τα ένστικτα που είναι φυτεμένα στο σώμα σου καθώς και το περιβάλλον που σου μεταδίδει γνώσεις επιβίωσης.
Και όμως δεν θα ανακαλύψεις τα πραγματικά όρια των δυνατοτήτων σου εάν δεν συνεχίσεις να μαθαίνεις συνειδητά πέρα από την μάχη για επιβίωση. Βήμα το βήμα θα είσαι σε θέση να ξεπερνάς κάθε εμπόδιο που σου φράζει τον δρόμο με ορμή την περιέργεια και την θέληση για κατάκτηση, για την τονωτική απόλαυση της επιτυχίας.
Η επιτυχία σου όμως προϋποθέτει αναμφισβήτητα από μέρους σου πρόθεση και συντονισμένες ενέργειες καθ’ όλη την διάρκεια της πορείας σου προς τον στόχο της επιθυμίας σου. Οι αρχαίοι Έλληνες το ονομάσανε αυτό Έρωτα. Είπαν πως ο Έρωτας και ο Πόλεμος δημιούργησαν τον κόσμο. Και άφησαν να εννοηθεί πως επιδρούν αλλά και πως ελέγχονται μέσα στον Άνθρωπο που συνεχίζει να μαθαίνει.
Εδώ όμως θα σε αφήσω να τα συλλογιστείς εσύ και να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα.
Αλλά από μένα, πέραν της ανάλυσης αυτής, θέλω ένα να θυμάσαι. Δείξε εμπιστοσύνη σε αυτό που γεννάει μέσα σου την επιθυμία, μπες στη διαδικασία του παιδιού ξανά, παρέμεινε σε αυτή συνειδητά και παρατήρησε πως όλα θα βρίσκουν το δρόμο τους όταν επιμένεις με τρόπο. Θα πετύχεις όποιον στόχο και να βάλεις. Αλλά μάθε να μην περιμένεις με λαχτάρα να φτάσεις στο προορισμό σου για να γνωρίσεις την χαρά. Η χαρά βρίσκεται και στα πολλά μικρά καθημερινά βήματα. Είναι τα ίδια τα βήματα που τονώνουν το σώμα σου, το νου και την καρδιά σου. Και σε κάθε γωνιά του δρόμου που σου ανοίγεται μια νέα θέα. Γι αυτό όταν βρίσκεις παγκάκι, να κάθεσαι και να την απολαμβάνεις. Είναι φυσικό τότε να νιώσεις ευγνωμοσύνη για τη μαμά, τον μπαμπά, μια δασκάλα, έναν φίλο, ακόμα κι ένα λογοτεχνικό ή θεατρικό ήρωα. Ή ένα σκιουράκι. Όταν διακόπτοντας την σοβαρή ασχολία τους σε κοιτάζουν στα μάτια και αγγίζουν την ψυχή σου.
Το μυστήριο κάλεσμα της ζωής εμπιστέψου το! Βούτα και στα βαθιά, έχεις τις δυνάμεις.
Μην πέσεις όμως στη παγίδα να βγεις στη ζωή με σκοπό την σίγουρη νίκη· θ’ απογοητευτείς. Όταν όμως απογοητευτείς, ξεκίνα πάλι απ την αρχή. Ακολούθα την φωνή και το ρυθμό την καρδιά σου, σε κάθε βήμα! Με άλλα λόγια, μην βιάζεσαι να γίνεις σαν εμάς.