aphrike

Η επίσκεψη ολοκληρώθηκε με μια τελετή τσαγιού στο παλάτι του βασιλιά.
Έτοιμη να επιτρέψει, μετά από 4 χρόνια απαγόρευσης, το κυνήγι του ελέφαντα.
Ένα σύμβολο για να αναγνωρίζουν η μια την άλλη.
Ενώ το Μαρόκο αμφισβητεί την ύπαρξη της Δυτ. Σαχάρας περίπου 85 χώρες έχουν υπογράψει την αναγνώριση (η Ελλάδα δεν είναι μέσα σε αυτές), όσο για τους Σαχράουι, είναι οι «άνθρωποι της ερήμου», σήμερα δίχως τόπο, γεννιούνται και πεθαίνουν στη προσφυγιά. Η κυβέρνηση της Αλγερίας ισχυρίζεται ότι στο έδαφος της υπάρχουν 165.000 Σαχράουι, τα Ηνωμένα Έθνη 90.000, ενώ το Μαρόκο λέει ότι δεν είναι περισσότεροι από 50.000. Άξιο αναφοράς είναι το περιβόητο δημοψήφισμα από τον ΟΗΕ που περιμένουν οι κάτοικοι της Δυτικής Σαχάρας από το 1991, με αυτό υποτίθεται ότι θα αποφασίσουν αν θέλουν δικό τους κράτος ή διαλέγουν την προσάρτηση στο Μαρόκο.
Ο μικρός Μίμης έρχεται στον κόσμο στο Μαπούτο της Μοζαμβίκης, η μάνα του είναι μια μαύρη γυναίκα, που περνά τα βράδια της με τον Έλληνα μετανάστη Μιχάλη Τσαφαντάκη. Ιδρωμένα κορμιά στην αποθήκη με τα αλεύρια ενός φούρνου στο μεγάλο και πανέμορφο λιμάνι της Μοζαμβίκης, στο Λουρέντζο Μέρκες. Το λευκό και το μαύρο έδιναν το πιο τρυφερό ρεσιτάλ ζωής. Ερωτεύονται, είναι λευκός, εργατικός, καλοσυνάτος μα πάνω από όλα φλογερός Έλληνας.
Αναφορικά με το παζάρεμα καθαυτό, τώρα, οι άνθρωποι είναι μάστορες: δεν τους πιάνεις πουθενά. Μαθημένοι από παιδιά, έχουν αναπτύξει τις δικές τους τεχνικές, τις δικές τους μεθόδους. Όσο κι αν ρίξεις την τιμή, κατά τη συναλλαγή έχεις την εντύπωση πως η άλλη μεριά είναι που βγήκε πραγματικά κερδισμένη. O ξάδερφος που έχει σπουδάσει και εργαστεί στον τομέα των επιχειρήσεων, εντυπωσιάστηκε κι εγώ μαζί. Μετά από λίγο θέλαμε να πηγαίνουμε για παζάρεμα και ας μην είχαμε ντιρχάμ στην τσέπη.