diadikteo
Ζούμε σε μια εποχή όπου η ταχύτητα με την οποία η ενημέρωση «διακινείται» στη σύγχρονη κοινωνία αυξάνεται σταθερά. Για το δημοσιογράφο, η γρήγορη κάλυψη σημαίνει λιγότερο χρόνο για την επιλογή και την επεξεργασία της είδησης. Επιπλέον, η χρονική διαφορά ανάμεσα στο γεγονός και την κάλυψη να μειώνεται. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι δημοσιογράφοι να έχουν στη διάθεσή τους λιγότερο χρόνο για να διερευνήσουν ένα θέμα. Αυτές οι εξελίξεις σηματοδοτούν ότι το επάγγελμα της παραδοσιακής δημοσιογραφίας μπορεί να παρακαμφθεί αρκετά εύκολα. Ήδη αυτό εν μέρει γίνεται με την αύξηση των κάθε λογής ιστολογίων, σελίδων κοινωνικής δικτύωσης και ιστοσελίδων που προέρχονται είτε από δημοσιογράφους ή απλούς πολίτες.
Για όσους ενδιαφέρονται σχετικά με την ετυμολογία της λέξης, υπάρχουν δύο εκδοχές. Η μία θέλει τα σύγχρονα τρολ να πήραν το όνομά τους από τη σκανδιναβική λαογραφία και τους μύθους των αντικοινωνικών, αποκρουστικών και αργόστροφων νάνων που έβαζαν εμπόδια στο δρόμο των ταξιδιωτών και η άλλη θέλει τη λέξη να βγαίνει από το αγγλικό trawling, το σύρσιμο δηλαδή των διχτυών ψαρέματος. Και οι δύο εκδοχές ταιριάζουν στα διαδικτυακά τρολ: πρόκειται προφανώς για αντικοινωνικά άτομα που αποκτούν δημόσιο λόγο μόνο όταν εξασφαλίζουν την ανωνυμία τους και στόχος τους είναι να «ψαρέψουν» κοινό από κάποιον επώνυμο χρήστη.
Το victim blaming είναι στην ουσία απλά ο τρόπος της κοινωνίας να αγνοήσει τα προβλήματα που βάλλουν κυρίως γυναίκες, όπως ο βιασμός και η έμφυλη βία, ώστε να τα φυσικοποιήσει και επομένως να τα καταστήσει αόρατα. Το μίσος όμως που ξερνάει το διαδίκτυο προς τις γυναίκες με κάθε ευκαιρία νομίζω ότι καθρεφτίζει την ευκολία μας να ξεσπάμε στις γυναίκες ως εξιλαστήρια θύματα. Ίσως να θυμίζει και τις μάγισσες που υποτίθεται έφταιγαν για κάθε κακοτυχία που έπληττε την κοινότητα.
