Πολλά από τα στοιχεία που αναφέρει ο κ. Ιωαννίδης στο άρθρο του, είναι πιθανόν σωστά - αλλά κάποια είναι εξώφθαλμα αποπροσανατολιστικά: π.χ. «επιτυχής εξέταση τουλάχιστον του 65% των μαθημάτων του ακαδημαϊκού έτους» δεν σημαίνει ότι «επιβραβεύουμε δηλαδή όσους πέφτουν κάτω απ' τη βάση μόνο μια στις τρεις φορές», αλλά με προσεχτική παρατήρηση των προθεσμιών πρακτικά σημαίνει ότι δεν αποκλείουμε της υποτροφίας έναν φοιτητή που επέλεξε να δώσει εξετάσεις σε τρία από τα δέκα μαθήματα του έτους τον Σεπτέμβριο, μια κοινή πρακτική από καλούς φοιτητές που επιζητούν υψηλή βαθμολογία.
Όσο η σωρηδόν παραγωγή πτυχίων συνεχίζεται, το αντίκρυσμά τους γίνεται περισσότερο αβέβαιο. Σε κάποια αντικείμενα υπάρχει μαζική μετανάστευση πτυχιούχων, όπως στην ιατρική, όπου η χώρα έχει περισσότερους ιατρούς ανά πληθυσμό παγκοσμίως (7 ανά 1000 κατοίκους) μαζί με την Κούβα. Παράλληλα ο πληθωρισμός ιατρών εξελίσσεται σε κίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Ενώ υπάρχουν ελλείψεις σε σημαντικές ειδικότητες, οι περισσευούμενοι ασκληπιάδες θα ασκήσουν συχνά αχρείαστη, επιβλαβή ιατρική λόγω βιοπορισμού ή αθέμιτης κερδοσκοπίας. Π.χ. παρά την οικονομική κρίση κάνουμε 3300% περισσότερες αξονικές τομογραφίες ανά 1000 άτομα από ότι η Νέα Ζηλανδία.
Η διαφάνεια και η αξιοκρατία μόνο μπορούν να βοηθήσουν μια χώρα που στερείται το πιο αξιόλογο δυναμικό της. Όταν δεν επικρατεί ο καλύτερος και πνευματικά υπέρτερος, αλλά επιλέγεται κατά τεκμήριο ο γόνος ανεξαρτήτως ικανοτήτων, ο κομματικός ακόλουθος, ο οσφυοκάμπτης, αναπαραγάγεται η μετριότητα και συντηρείται το φαύλο οικοδόμημα. Κατά το μύθο του Αισώπου, όταν έγινε το συμβούλιο των ζώων η μαϊμού χόρεψε καλύτερα από όλους και χειροτονήθηκε βασίλισσα. Αλλά δυστυχώς δεν αρκούσαν οι χορευτικές ικανότητες, οπότε η μαϊμού του μύθου δε μπόρεσε να ανταποκριθεί στις δυσκολίες που παρουσιάστηκαν στα νέα της καθήκοντα. Χωρίς εξέλιξη και επιλογή των ικανότερων κινδυνεύουμε να γίνουμε είδος που οδηγείται στον αφανισμό!