ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
Η διαφάνεια και η αξιοκρατία μόνο μπορούν να βοηθήσουν μια χώρα που στερείται το πιο αξιόλογο δυναμικό της. Όταν δεν επικρατεί ο καλύτερος και πνευματικά υπέρτερος, αλλά επιλέγεται κατά τεκμήριο ο γόνος ανεξαρτήτως ικανοτήτων, ο κομματικός ακόλουθος, ο οσφυοκάμπτης, αναπαραγάγεται η μετριότητα και συντηρείται το φαύλο οικοδόμημα. Κατά το μύθο του Αισώπου, όταν έγινε το συμβούλιο των ζώων η μαϊμού χόρεψε καλύτερα από όλους και χειροτονήθηκε βασίλισσα. Αλλά δυστυχώς δεν αρκούσαν οι χορευτικές ικανότητες, οπότε η μαϊμού του μύθου δε μπόρεσε να ανταποκριθεί στις δυσκολίες που παρουσιάστηκαν στα νέα της καθήκοντα. Χωρίς εξέλιξη και επιλογή των ικανότερων κινδυνεύουμε να γίνουμε είδος που οδηγείται στον αφανισμό!
Οι σπουδαστές φιλοσοφίας είναι κυρίως γυναίκες, απόφοιτοι δημόσιων σχολείων, προέρχονται από χαμηλά ή μεσαία εισοδηματικά στρώματα, ασχολούνται με την πολιτική, ακούνε Hip Hop και έντεχνη μουσική, δεν γράφουν ποίηση ούτε επισκέπτονται γκαλερί αλλά πηγαίνουν συχνά σε Αρχαιολογικά Μουσεία. Ελάχιστοι δηλώνουν βαθιά εξοικειωμένοι με τη φιλοσοφία αλλά πιστεύουν ότι μέσω των σπουδών τους, θα καλλιεργήσουν τον τρόπο που σκέφτονται, που κατανοούν τον κόσμο και τελικά τον τρόπο που αισθάνονται.
Να ξεκαθαρίσω τα εξής: είμαι σίγουρος πως ο κ. Ιωαννίδης είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Ο τρόπος (προβληματικός τρόπος, αλλά αυτόν έχουμε) που μετράμε την αριστεία στον ακαδημαϊκό χώρο δηλώνει ότι πρέπει να είναι εξαιρετικός επιστήμονας στον τομέα του, διαπρεπής και δικαίως ονομαστός. Δεν έχω λόγο να μην υποθέσω πως θα είναι αξιοπρεπέστατος στην προσωπική και καθημερινή επαγγελματική του ζωή. Αυτό που λέω, μετά συγχωρήσεως δηλαδή, είναι πως αυτή η μανιέρα τελετουργικού αυτομαστιγώματος μαζί με ένα συγκεκριμένο είδος ειρωνείας, καθώς και η ιδεολογία των στραβοχυμένων φιλοσόφων-βασιλέων (τύπου: είσαι καλός στα pure mathematics; Γίνε υφυπουργός!), ενίοτε γίνεται κουραστική--όσο κι αν τέρπει το κοινό που διψά, παρακαλεί, ικετεύει γι' αυτού του είδους τον λαϊκισμό.
Αν και δεν είμαι ειδικός γλωσσολόγος, απορώ. Σε ένα θέμα που η διεθνής επιστημονική κοινότητα ερίζει, στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, επίσημο και ανεπίσημο, έχει υιοθετηθεί μια άποψη που σε πρώτη ανάγνωση μοιάζει μάλλον αίολη. Διδάσκεται, εξετάζεται και τιμωρούνται όσοι δεν γνωρίζουν και δεν αναπαράγουν το λάθος. Σκεφθείτε όμως την περίπτωση: πέρα από όσους συνέδεσαν το «ἐσθλός» με άλλες λέξεις, εκτός του «εἰμί», ίσως να τιμωρηθεί και κάποιος μαθητής που γνώριζε την διαφωνία των γλωσσολόγων και επέλεξε να μην απαντήσει. Ποιος θα δικαιώσει άραγε αυτόν τον άγνωστο μαθητή, τον άριστο, που γνώριζε κάτι παραπάνω;
