Πρώτον και μόνη η χρήση του όρου «εγκληματίες πρόσφυγες» είναι απαράδεκτη. Κατασκευάζει ένα στιγματιστικό στερεότυπο, ικανό να παρασύρει διώκτες σε απλουστεύσεις. Επίσης δημιουργεί συνειρμούς και εσωτερικεύσεις από τους ίδιους τους πρόσφυγες ικανές να τους εξοικειώνουν με βίαιες επιλογές. Γιατί άλλωστε αυτή η δήθεν εξαγωγή «εγκληματιών προσφύγων» να ενδιαφέρει περισσότερο από μια «εξαγωγή εγκληματιών ημεδαπών»; Το ένα ενοχλεί, το άλλο όχι;

Προσπάθησα να περιεργαστώ ευρύ δείγμα εφημερίδων μεγάλης κυκλοφορίας πρόσφατα. Δεν ξέρω αν φταίει που ήταν Αύγουστος. Ορισμένες περιείχαν δεκάδες φωτογραφίες δεσποινίδων, κυριών, και κυρίων με μαγιό. Επίσης κείμενα χωρίς μαγιό, ολόγυμνα: πολιτικο-οικονομικό ρεπορτάζ, άρθρα κομματανθρώπων, φληναφήματα εγχώριας παρανόησης. Ξύλινη ιδεολογία συν φωτογενείς γλουτοί. Σε δήθεν σοβαρότερα έντυπα εμφανίζονται λιγότερα περίνεα, αλλά η εγκεφαλική πλύση συνεχίζεται πιο ανεπαίσθητα. Λίγες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Η τηλεόραση, πολύ χειρότερα. Μάλλον ο κύριος λόγος που σκυλιάσανε κυβέρνηση και αντιπολίτευση για τις τηλεοπτικές άδειες είναι ποιος θα ελέγχει τον ψεκασμό του πληθυσμού.