Πραγματικές ελκτικές ακτίνες (tractor beam- ένα από τα πιο γνωστά όνειρα της Επιστημονικής Φαντασίας) αναπτύσσουν ερευνητές, με σκοπό την αξιοποίησή τους σε πρώτη φάση για την απομάκρυνση διαστημικών σκουπιδιών που βρίσκονται σε τροχιά.
Οι ελκτικές ακτίνες εμφανίζονται τακτικότατα σε ταινίες και σειρές επιστημονικής φαντασίας (με πιο γνωστές περιπτώσεις αυτές του «Star Wars» και του «Star Trek»), πολύ συχνά ως μέσον «αύξησης έντασης» στην πλοκή (χαρακτηριστική η εικόνα με το σκάφος των «καλών» να «αιχμαλωτίζεται» και να ρυμουλκείται από το σκάφος των «κακών»). Στον πραγματικό κόσμο, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Live Science, υπό ανάπτυξη είναι ένα «electrostatic tractor» που θα μπορούσε να κινεί επικίνδυνα κομμάτια δορυφόρων και πυραύλων σε τροχιά, εν μέσω μιας περιόδου όπου η αποκαλούμενη διαστημική οικονομία αναπτύσσεται ταχύτητα, με πολλούς νέους δορυφόρους να προστίθενται στους παλιούς που είναι ήδη σε τροχιά, δημιουργώντας άνευ προηγουμένου «μποτιλιάρισμα» στο Διάστημα και αυξάνοντας τον κίνδυνο συγκρούσεων. Τα κομμάτια από τέτοιες συγκρούσεις θα μπορούσαν να εμπλακούν σε νέες συγκρούσεις, με αποτέλεσμα τη δημιουργία νέων συντριμμιών και ούτω καθεξής- δημιουργώντας μεγάλο κίνδυνο για λειτουργικά σκάφη που είναι σε τροχιά.
Με τέτοιου είδους ακτίνες θα μπορούσαν να απομακρύνονται πιο εύκολα τέτοιου είδους κομμάτια και να στέλνονται μακριά στο Διάστημα- το κόστος ανάπτυξης ωστόσο θεωρείται υψηλό. «Η επιστημονική γνώση υπάρχει, μα η χρηματοδότηση όχι» είπε στο Live Science η Κέιλι Τσάμπιον, διδακτορική στο Department of Aerospace Engineering Sciences στο University of Colorado Boulder (CU Boulder). Εάν τα οικονομικά εμπόδια ξεπεραστούν, μια ελκτική ακτίνα θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα μέσα σε μια δεκαετία, σύμφωνα με εκτιμήσεις.
Ελκτικές ακτίνες σαν αυτές του Star Wars και του Star Trek χρησιμοποιούν τεχνητή βαρύτητα ή απροσδιόριστα «πεδία ενέργειας». Τέτοιες τεχνολογίες δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή, ωστόσο η ιδέα αυτή ενέπνευσε τον Χανσπίτερ Σάουμπ, καθηγητή αεροναυπηγικής στο CU Boulder, για κάτι πιο «ρεαλιστικό». Ο Σάουμπ, συγκεκριμένα, είχε την ιδέα μετά την πρώτη μεγάλη σύγκρουση δορυφόρων το 2009: Αυτό που σκέφτηκε ήταν πως ένα σκάφος θα μπορούσε να απομακρυνθεί από μια επικίνδυνη τροχιά μέσω της έλξης μεταξύ αρνητικά και φορτισμένων αντικειμένων. Ο Σάουμπ και συνάδελφοί του εξέλιξαν την ιδέα και θεωρούν ότι θα ήταν δυνατή η αξιοποίησή της για απομάκρυνση «νεκρών» δορυφόρων από γεωστατική τροχιά.
Το «electrostatic tractor» θα περιελάμβανε ένα διαστημόπλοιο «servicer» με όπλο ηλεκτρονίων που θα έριχνε αρνητικά φορτισμένα ηλεκτρόνια σε «νεκρό» δορυφόρο, όπως είπε στο Live Science η Τσάμπιον. Ο δορυφόρος έτσι θα αποκτούσε αρνητικό φορτίο, με το σκάφος «servicer» να έχει θετικό. Η ηλεκτροστατική έλξη μεταξύ των δύο θα τα κρατούσε «κλειδωμένα» ακόμα και αν ήταν σε απόσταση λίγων δεκάδων μέτρων (20-30). Σε αυτό το πλαίσιο, το «servicer» θα μπορούσε να τραβήξει τον δορυφόρο- στόχο μακριά και να τον πάει πχ σε μια «τροχιά- νεκροταφείο». Αξίζει να σημειωθεί πως η έλξη μεταξύ των δύο σκαφών θα ήταν αδύναμη, οπότε θα χρειαζόταν αρκετός χρόνος (ίσως πάνω από μήνα) για να ολοκληρωθεί η απομάκρυνση ενός δορυφόρου από γεωστατική τροχιά, όπως λέει ο Τζούλιαν Χάμερλ, διδακτορικός, επίσης του CU Boulder.