Το 2013 μια ομάδα επιστημόνων προκάλεσε αίσθηση στον χώρο της γεωλογίας, καθώς ανακοίνωσε πως το Μάουνα Λόα, ένα ασπιδοειδές ηφαίστειο άνω των 5.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων στη Χαβάη, πιθανότατα δεν ήταν το μεγαλύτερο ηφαίστειο στον κόσμο, και πως ο τίτλος αυτός ανήκε στο Ταμού Μασίφ, ένα ηφαιστειακό όρος στον βυθό ανατολικά της Ιαπωνίας που φαινόταν να είναι ένα και μόνο ασπιδοειδές ηφαίστειο που καλύπτει 260.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Ωστόσο, όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του National Geographic, στο πλαίσιο μελέτης που δημοσιεύτηκε στο Nature Geoscience, το Ταμού Μασίφ επανεξετάστηκε, και τα συμπεράσματα είναι διαφορετικά: Δεν πρόκειται για ασπιδοειδές ηφαίστειο, οπότε το Μάουνα Λόα ανακτά τα σκήπτρα- και μάλιστα αξίζει να σημειωθεί ότι lead author και στις έρευνες είναι το ίδιο άτομο, ο Γουίλιαμ Σάγκερ, θαλάσσιος γεωφυσικός στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον.
Ο Σάγκερ σημειώνει πως η νέα ματιά στο ηφαίστειο αποκαλύπτει ότι ίσως να πρόκειται για μία εξαιρετικά μεγάλη συγκέντρωση ωκεάνιου φλοιού που επί της παρούσης δεν μπορεί να εξηγηθεί- οπότε ίσως να πρόκειται για κάτι πιο περίεργο ακόμα και από ένα μεμονωμένο γιγαντιαίο ηφαίστειο. Από αυτή την άποψη, το Ταμού Μασίφ εξακολουθεί να παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
Ο Σάγκερ άρχισε να μελετά το Ταμού Μασίφ, που βρίσκεται βαθιά στον βορειοδυτικό Ειρηνικό, πάνω από 25 χρόνια πριν. Τυχαίνει να βρίσκεται στο σημείο όπου συναντιούνται τρεις ωκεάνιες κορυφογραμμές. Εκεί το μάγμα συγκεντρώνεται, στερεοποιείται σε νέο φλοιό και κινείται προς τα έξω. Γενικότερα, το Ταμού Μασίφ, σύμφωνα με τη νέα έρευνα, δεν φαίνεται να είναι στην πραγματικότητα ασπιδοειδές ηφαίστειο, αλλά μια τεράστια συγκέντρωση ωκεάνιου φλοιού, πάχους 30 χλμ- τετραπλάσιου από ό,τι ο παγκόσμιος μέσος όρος. Δεν είναι ξεκάθαρο ακόμα πώς και γιατί είναι δυνατόν αυτό.