Η φονική σύγκρουση που διεξάγεται στη Γάζα μετά την υβριδική επίθεση της Χαμάς παραπέμπει στον περίφημο Πόλεμο Εξόντωσης (Bellum Internecinum) που εφήρμοσαν οι Ρωμαϊκές λεγεώνες του Σέξτου Ιούλιου Σεβήρου επί αυτοκρατορικής διακυβέρνησης του Αδριανού, κατά τραγική ειρωνεία εναντίον της Ιουδαϊκής Εξέγερσης του Μπαρ Κοχμπά το 132-135 μ.Χ.
Ο Πόλεμος Εξόντωσης είχε ως παραμέτρους τον θρησκευτικό φανατισμό, την απόλυτη καταστροφή των αντιπάλων δυνάμεων, την έμμεση στόχευση του πληθυσμού, τακτικές ανταρτοπολέμου (guerrilla warfare) και ανάλογα αντίμετρα, ενώ διακρίθηκε για τη φονικότητα και τη μη επίδειξη φιλευσπλαχνίας στον αντίπαλο (nullum misericordiae).
Στη Γάζα, το Ισραήλ έχοντας θέσει ως στρατηγικό στόχο την εξόντωση της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ, εφαρμόζει δόγμα δυσανάλογων αντιποίνων (disproportionate retaliation) στο πλαίσιο μιας στρατηγικής Τιμωρίας της Χαμάς, γνωστό και ως δόγμα της Dahiya ή Dahya, το οποίο υιοθετήθηκε το 2006 κατά θυλάκων της Χεζμπολλάχ στη Βηρυτό από τον μετέπειτα Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Γκάντι Άϊζενκοτ και προϋποθέτει καταστροφή των κρίσιμων υποδομών και στέρηση χρήσης τους από τον θεωρούμενο ως ευνοϊκά διακείμενο πληθυσμό (στον Λίβανο τη Χεζμπολλάχ στη Γάζα τη Χαμάς).
Το δόγμα αυτό είναι ασύμμετρης υφής και κινείται σε ”γκρίζα περιοχή” μεταξύ του Jus in Bello και του ολοκληρωτικού πολέμου. Αν και ο πληθυσμός των Παλαιστινίων δεν λογίζεται στόχος από το Ισραήλ το οποίο αναμένεται να ενεργεί σύμφωνα με το δίκαιο του Πολέμου, εντούτοις στο δόγμα δυσανάλογων αντιποίνων λόγω της συντριπτικής ισχύος πυρός, οι πολίτες της Γάζας καθίστανται δεδομένες παράπλευρες απώλειες.
Παράλληλα, πιθανότατα εφαρμόζεται από το Ισραήλ ο περίφημος ”κώδικας του Αννίβα” όπερ σημαίνει ότι αποφεύγεται πάση θυσία η αιχμαλωσία ισραηλινών στρατιωτών απ τη Χαμάς, ώστε τυχόν επικοινωνιακή εκμετάλλευση του γεγονότος με εικόνες που δυνητικά θα δημιουργήσουν αρνητικές εντυπώσεις στο διεθνές και εσωτερικό ακροατήριο, να καταστεί ανέφικτη.
Αντιστοίχως οι δυνάμεις της Nuchkba και των Saraya της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ στο πλαίσιο του ανενδότου Τζιχάντ, απειλούν υπαρξιακά το Ισραήλ, στοχεύοντας στην αποδόμηση του ισραηλινού κράτους.
Ο λεγόμενος ”δρόμος του σπαθιού” επιβάλλει μέσω τρομοκρατικών μεθόδων και ανελέητης σφαγής την ανατροπή του συσχετισμού ισχύος και την καθυπόταξη του Ισραήλ. Η αδυσώπητη σύγκρουση που ήδη λαμβάνει χώρα, δύναται να χαρακτηριστεί ως ημι-ολοκληρωτικός Πόλεμος (Quasi Total War). Είναι ένας Πόλεμος που διεξάγεται σε πολλαπλά πεδία, έχει έντονο πολιτισμικό υπόβαθρο, δυνητικές επιπτώσεις σε περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο, ενώ ο χρονικός ορίζοντας της σύγκρουσης είναι απροσδιόριστος.
Επιπρόσθετα, μια επιστροφή στο Status quo ante αποκλείεται και από τις δύο εμπόλεμες πλευρές. Καθώς και οι δύο πλευρές ομνύουν σε στρατηγική στόχευση ολοκληρωτικής ήττας του αντιπάλου, ο Πόλεμος Εξόντωσης θα λαμβάνει ολοένα και περισσότερο καθολικά χαρακτηριστικά ενώ το στρατηγικό αποτύπωμα της σύγκρουσης πιθανότατα θα αλλάξει τους συσχετισμούς ισχύος της Μέσης Ανατολής.
Ο Πόλεμος του 132-135 μ.Χ, έχοντας καθολικά χαρακτηριστικά, τελείωσε με στρατηγικό αποτύπωμα μεγατόνων: την πλήρη ισοπέδωση της Ιουδαίας, τον εκμηδενισμό μισού εκατομμυρίου Ιουδαίων μαχητών και πολλαπλάσιων Ιουδαίων γυναικοπαίδων, πολύ σοβαρών απωλειών των ρωμαϊκών λεγεώνων( η ΧΧΙΙ Deiotariana εξολοθρεύθηκε και ο Αδριανός δεν ετέλεσε θρίαμβο) και κατέληξε με τη μετονομασία της Ιουδαίας σε Syria Palestina και τη διασπορά των απομειναρίων του λαού του Ισραήλ στα πέρατα του κόσμου μέχρι να δημιουργηθεί πολλούς αιώνες μετά, η φιλοδοξία επαναπατρισμού των Ισραηλινών στα πατρογονικά τους εδάφη.
Η τωρινή σύγκρουση θα μετασχηματίσει καταλυτικά το λεγόμενο Παλαιστινιακό Ζήτημα, ενώ παράλληλα θα εξωθήσει τις Μεσαίες Δυνάμεις της Μέσης Ανατολής σε έναν οξύτατο ανταγωνισμό και πιθανή κούρσα εξοπλισμών για τη δημιουργία ενός νέου περιφερειακού συστήματος ασφάλειας υπό την υψηλή εποπτεία και αρωγή του αναδυόμενου ανταγωνιστικού διπόλου ΗΠΑ -Κίνας με την Ρωσία να επιδιώξει ρόλο εξισορροπητή και των δύο.