«Το σημάδι που ελπίζω να αφήσω είναι ένα σημάδι αφοσίωσης, σεβασμού και γνήσιας φροντίδας για τους ανθρώπους και την πραγματικότητα. Εκεί ειλικρινά ξεκινούν όλα» Τζόρτζιο Αρμάνι.
Με αυτή τη φράση γραμμένη και αποτυπωμένη πάνω σε μαύρο καμβά, ανακοινώθηκε στα κοινωνικά δίκτυα η απώλεια του Ιταλού σχεδιαστή, του σενιόρ Αρμάνι όπως τον αποκαλούσε το προσωπικό του, που για πενήντα ολόκληρα χρόνια υπηρέτησε τη μόδα, όπως μόνο εκείνος αντιλαμβανόταν. Βαθιά πιστός σε ό,τι έκανε δεν είχε σταματήσει να εργάζεται μέχρι τελευταία στιγμή και μάλιστα ετοιμαζόταν για την επερχόμενη εβδομάδα μόδας του Μιλάνου.
Ο εμβληματικός σχεδιαστής που χαλάρωσε τον τρόπο που ντύνονται άντρες και γυναίκες, ο δημιουργός των αποδομημένων ώμων στα σακάκια, ο άνθρωπος που δημιούργησε μια αυτοκρατορία, χαιρέτησε οριστικά τον κόσμο της μόδας σε ηλικία 91 ετών, έχοντας δίπλα του στενούς φίλους και συνεργάτες.
Στην ιστορία της μόδας λένε ότι οι σπουδαίοι σχεδιαστές βρίσκουν το στυλ τους και ασχολούνται μόνο με αυτό. Αυτό είχε κάνει και ο Τζόρτζιο Αρμάνι. Είχε βρει τον δικό του κώδικα μεταξύ καλαισθησίας, φινέτσας και τρόπου ζωής και τον αποτύπωνε στις συλλογές του. Ήταν αφοσιωμένος στην προσωπική ευεξία και στην ομορφιά μέσα από τις απλές, χαλαρές γραμμές. Μέρος της φαινομενικής του λιτότητας οφείλεται στον τρόπο που μεγάλωσε στην πόλη της Πιατσέντζας, τις δεκαετίες των ’30s και ’40s. Η μητέρα του Mariu, της οποίας το όνομα θα δώσει πολλά χρόνια αργότερα στο αγαπημένο του γιοτ, ήταν πολύ αυστηρή μια και έπρεπε να μεγαλώσει τρία παιδιά κατά τη διάρκεια των συμμαχικών βομβαρδισμών. Ένας από τους φίλους του σκοτώθηκε από έκρηξη σε σημείο βομβαρδισμού κι αυτό συγκλόνισε τον μικρό τότε Τζόρτζιο και τον επηρέασε ώστε να σπουδάσει ιατρική. Το δημιουργικό του πνεύμα όμως δεν χωρούσε στα ιατρικά εργαστήρια. Ασχολήθηκε με τη φωτογραφία και γρήγορα κατάλαβε ότι αυτό που πραγματικά τον ενδιέφερε ήταν η μόδα. Εργάστηκε για λίγο διάστημα ως διακοσμητής βιτρίνας και βοηθός αγορών στο πολυκατάστημα La Rinascente του Μιλάνου και στη συνέχεια δούλεψε για τον Νίνο Τσερούτι, όπου έμεινε δίπλα του για έξι ολόκληρα χρόνια. Εκείνη την εποχή γνώρισε και τον σύντροφό του, τον αρχιτέκτονα Σέρτζιο Γκαλεότι, ο οποίος τον ενθάρρυνε να κυνηγήσει τα όνειρα του και να πιστέψει στον εαυτό του.
Η επιχείρηση του ξεκίνησε το 1975 από την πώληση του Volkswagen Bettle του. Ο Γκαλεότι τον βοήθησε κι έγινε πρόεδρος και συνιδιοκτήτης. Το φθινόπωρο του 1976 παρουσίασαν την πρώτη γυναικεία συλλογή στο ημερολόγιο Camera Della Moda. Με τη συλλογή αυτή εξασφάλισαν συμφωνία διανομής με την Barneys. Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια το όνομα Armani ακουγόταν ως την Αμερική. Η ηθοποιός Ντάιαν Κίτον του ζήτησε ένα από τα αποδομημένα σακάκια του για να το φορέσει την ημέρα που θα παραλάμβανε το βραβείο καλύτερης ηθοποιού στα βραβεία Όσκαρ του 1978. Η μεγάλη έκρηξη είχε συμβεί! Ακολούθησε μια ανεκτίμητη για τον Αρμάνι συνεργασία με τα ρούχα του να ντύνουν τον πρωταγωνιστή Ρίτσαρντ Γκιρ στην ταινία American Gigolo. Όπως ο Αρμάνι είχε πει, πολλά χρόνια αργότερα στο περιοδικό 1843 του The Economist, «όλοι ήθελαν να μάθουν γιατί έδειχνε τόσο υπέροχος ο Ρίτσαρντ Γκιρ»
Ο Ιταλός σχεδιαστής ήταν εκείνος που πρόσφερε στους Αμερικανούς μια ανάλαφρη και παράλληλα εκλεπτυσμένη κομψότητα. Το σκεπτικό αυτό τον ώθησε να δημιουργήσει και τις νεοσύστατες -τότε- ετικέτες Emporio Armani και Armani Jeans, οι οποίες πρόσφεραν ένα καλοφτιαγμένο ρούχο σε πιο προσιτή τιμή για το ευρύ κοινό. Η τύχη του Αρμάνι κάλπαζε ασταμάτητα. Η Γκρέις Τζόουνς ζήτησε και φόρεσε ένα ρούχο του εμπνευσμένο από την Ιαπωνία, για το εξώφυλλο του άλμπουμ Nichtclubbing το 1981. Στη συνέχεια, μόλις εφτά χρόνια από την ίδρυση της εταιρείας ο Αρμάνι έγινε εξώφυλλο στο περιοδικού Time, το οποίο εκείνη την εποχή αντιπροσώπευε την κορυφή της πολιτιστικής αναγνώρισης. Καθώς όμως επαγγελματικά βρίσκονταν στην κορυφή, συναισθηματικά ήταν ράκος. To 1985 μια ασθένεια που ποτέ δεν διευκρινίστηκε ακριβώς ποια ήταν, στέρησε τη ζωή του Σέρτζιο Γκαλεότι. Ο Αρμάνι σε συνέντευξη του χρόνια αργότερα, είπε ότι ήταν από τις πιο δύσκολες χρονιές που πέρασε. Δεν μιλούσαν για την ασθένεια σε κανέναν, ούτε μεταξύ τους. Ο Γκαλεότι μόνο μια φορά του είχε πει «Τζόρτζιο, κοίτα πόσο αδυνάτισα».
Αν και θεωρείται ότι η εποχή των ‘ 80s ήταν η χρυσή του δεκαετία δεν έπαψε ποτέ να κατέχει υψηλή θέση στη μόδα. Την άνοιξη του 1990 δημιούργησε τη συλλογή «The natural» που αφορούσε μια εκδοχή σακακιού με τρία κουμπιά, ψηλότερα ρεβέρ και στενούς ώμους. Η πρόταση αυτή καθόρισε και το σχήμα ραπτικής των ετών που ακολούθησαν. Η αίσθηση που προκάλεσε οδήγησε και στη δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ, μονταρισμένο από τον Μάρτιν Σκορτσέζε, το οποίο ήταν αφιερωμένο στον ταλαντούχο σχεδιαστή και στο πως εργάζεται στο ατελιέ του δημιουργώντας μια λειτουργική μόδα.
Μετά το 1995 ο σχεδιασμός γίνεται για τον Αρμάνι καθαρά εμπορική ευθύνη. Αρχίζει να λανσάρει επιπλέον σειρές με ρούχα ύπνου και προϊόντα ομορφιάς. Οι πωλήσεις είναι το ζητούμενο και ο λόγος είναι απλός. Αρχίζει και αποκτά ανταγωνιστές. Calvin Klein, Prada, Dolce Gabbana, μια ανανεωμένη Gucci, αλλά και ο Gianni Versace που ήταν ο μεγαλύτερος του αντίπαλος.
Αρχές του 2000 ο Αρμάνι ξεκινάει σε συνεργασία με χρηματοδότες την αλυσίδα ξενοδοχείων και αναλαμβάνει τον έλεγχο των εγκαταστάσεων παραγωγής. Όταν δεν μπορούσε να παράγει μόνος του έδινε άδειες, αλλά εκείνος είχε πάντα τον τελευταίο λόγο. Αν δεν τον είχε, χαλούσε τις συνεργασίες. Κάπως έτσι σταμάτησε και τη συνεργασία με τον όμιλο οπτικών Luxottica.
Αν και τα κοστούμια του ήταν εκείνα που τον καθιέρωσαν στον κόσμο της μόδας, ήταν εξίσου ταλαντούχος στη δημιουργία εντυπωσιακών φορεμάτων υψηλής ραπτικής. Δεν είναι περίεργο που πολλά Όσκαρ έχουν κερδηθεί φορώντας τουαλέτες Giorgio Armani. Αξέχαστη ήταν η παρουσία το 1998 της νεαρής τότε Γκουίνεθ Πάλτροου, η οποία ήταν από τις πρώτες που υιοθέτησε την τάση των αποκαλυπτικών ρούχων, χάρη στην τουαλέτα που της ετοίμασε ο Αρμάνι, μια ημιδιάφανη λιλά δημιουργία που φόρεσε στην πρεμιέρα της ταινίας Shakespeare in Love στη Νέα Υόρκη. Πιστή στον σχεδιαστή ήταν και η Κέιτ Μπλάνσετ. Μάλιστα, σε μια από τις τελευταίες της εμφανίσεις της φόρεσε ένα βίντατζ μαύρο μακρύ φόρεμα με εντυπωσιακό ντεκολτέ. Δημιουργίες του επέλεγαν συχνά για τις εμφανίσεις τους η Σοφία Λόρεν, η Ντάιαν Κίτον, η Τζούλια Ρόμπερτς, η Κέιτ Χολμς, η Γουαινόνα Ράιντερ, η Ζεντάγια, αλλά και η Μπιγιονσέ. Ο Αρμάνι είχε να το λέει ότι εμπνεύστηκε από το απέραντο και τα άστρα του ουρανού όταν σχεδίασε το 2010 το φόρεμα για τη Λέιντι Γκάγκα στα βραβεία Grammy. Το δικό του άστρο που επίγεια έλαμπε όλα αυτά τα χρόνια, μόλις ξεκίνησε να φωτίζει το απέραντο…
