Το χορόδραμα, παρά το γεγονός ότι γεννήθηκε στην Ελλάδα, εντούτοις, στις μέρες μας παραμένει terra incognita. Γιατί στις μεγάλες μουσικές σκηνές της χώρας να παίζονται σε εξουθενωτική επανάληψη, μέχρι τελευταίας πτώσεως, τα κατά τα λοιπά, αξιαγάπητα έργα του Tchaikovsky «η Λίμνη των κύκνων», η «Ωραία κοιμωμένη» ή ο «Καρυοθραύστης», την ίδια στιγμή που περιφρονούνται αδίκως λαμπρά έργα Ελλήνων μουσουργών όπως το «Ποιμενικό» του Αριστοτέλη Κουντουρώφ, «το φυλαχτό των Θεών» του Δημήτρη Λεβίδη, το «Απόλλων και Δάφνη» του Διονυσίου Λαυράγκα, ο «Προμηθεύς» του Θεόδωρου Καρυωτάκη, ο «Σάτυρος και ο Μαρσύας» του Μάνου Χατζιδάκι, η «Θάλασσα του Σκαλκώτα» καθώς και το «Ελληνική Αποκριά» του Μίκη Θεοδωράκη;
Τα πολιτιστικά αξιοθέατα μιας χώρας σε συνδυασμό με τις μεγάλες εορτές όπως τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα αποτελούν έναν ακαταμάχητο πόλο έλξης για τους επισκέπτες που έρχονται στη χώρα. Ως εκ τούτου, ένας από τους σημαντικότερους στόχους αυτού του εγχειρήματος είναι η προσέλκυση τουριστών μέσω της στρατηγικής του Πολιτιστικού Τουρισμού, δηλαδή ανθρώπων οι οποίοι επιλέγουν έναν προορισμό έναντι κάποιου άλλου βάσει της ιδιαιτερότητας και της έλξης ενός πολιτιστικού πακέτου που προσφέρει η χώρα υποδοχής (Θέατρα, Μουσεία, Φεστιβάλ, Φυσικά οικοσυστήματα, Αθλητικές εγκαταστάσεις, Βιβλιοθήκες, Θεματικά Πάρκα) συμβάλλοντας έτσι, κατά τρόπο ουσιαστικό στην ενίσχυση της οικονομίας.