taxithi
Τελευταίος και αγαπημένος λόγος που επιλέγω το τρένο από το αυτοκίνητο είναι το γεγονός πως αν υπάρχει δίπλα μου κάποιος ενοχλητικός συνεπιβάτης, μπορώ είτε να βάλω τα ακουστικά μου και να απομονωθώ εντελώς είτε να αλλάξω θέση ή βαγόνι. Στο αυτοκίνητο όμως δε μπορείς να κάνεις το ίδιο με τους φίλους ή την οικογένειά σου. Ακόμα και να αλλάξεις θέση, δε νομίζω να καταφέρεις να απομακρυνθείς αρκετά ώστε να μην τους ακούς! Χαχα
Πάμε τώρα σε κάτι τελευταίο σχετικά με την «γλυκιά» όψη της πόλης. Το παραδοσιακό και διάσημο γλυκό sachertorte. Κέικ σοκολάτας με γέμιση μαρμελάδας. Πολύ καλό sachertorte θα φας στο Café Tomaselli, χωρίς αυτό να είναι δεσμευτικό βέβαια. Το Tomaselli είναι από τα διάσημα καφέ της πόλης. Όποιο γλυκό και να προτιμήσεις, δεν θα μείνεις δυσαρεστημένος. Να σου πω, όμως, εδώ, ότι ακριβώς επειδή το καφέ αυτό είναι τόσο γνωστό, δέχεται επίσκεψη από πολύ, μα πολύ κόσμο, με συνέπεια να ψάχνεις αρκετά για ελεύθερο τραπέζι και να αγχώνεσαι και λίγο να σηκωθείς, για να κάτσει κάποιος άλλος.
Στους πρόποδες των βαυαρικών Άλπεων βρίσκεται το μικρό αυτό, σχετικά, χωριό, το Όμπεραμεργκάου (Oberammergau).
Ο πρώτος μας προορισμός ήταν η Γάνδη! Αφού περιπλανηθήκαμε στα στενά δρομάκια ψάχνοντας τη διεύθυνση του δωματίου μας και εν τέλει ρωτώντας τους περαστικούς (είναι και δύσκολη γλώσσα στην προφορά), το βρήκαμε, αφήσαμε το πράγματά μας και κατευθείαν βγήκαμε για βόλτες! Γραφικά πλακόστρωτα δρομάκια, κανάλια, κάστρα, μεσαιωνικές εκκλησίες και μυρωδιές φρεσκοψημένης βάφλας! Περάσαμε από το Castle of the Counts και κατευθυνθήκαμε προς την παλιά ψαραγορά. Χαζεύαμε συνεχώς τα υπέροχα χρωματιστά σπιτάκια και φυσικά βγάλαμε φωτογραφίες στη γέφυρα Saint Michael's.
Η πόλη αυτή της Πελοποννήσου θεωρείται η πιο γοητευτική (και όχι άδικα!). Τα στενάκια της θυμίζουν Ιταλία και η πλατεία Συντάγματος ιταλική Piazza! Στην πλατεία αυτή βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Παλιό Τζαμί και το Βουλευτικόν, που στέγασε το πρώτο κοινοβούλιο του ελεύθερου ελληνικού κράτους. Βλέπεις; Το Ναύπλιο, πέρα από πανέμορφο, έχει και έντονη ιστορική σημασία. Και πολύ ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική, επίσης.
Παρόλο που η φτώχεια είναι αισθητή στο μεγαλύτερο μέρος της πόλης, οι άνθρωποί της δεν το βάζουν κάτω. Χαμογελούν, χορεύουν, κάνουν πλάκα και αγαπούν τόσο το μέρος στο οποίο ζουν που επιδιώκουν με κάθε τρόπο να περνούν αυτή τους την αγάπη και στους τουρίστες. 'Ίσως φταίει ο ήλιος, ίσως η θάλασσα που κάνει τους ανθρώπους χαμογελαστούς και αν εξαιρέσεις τα σπαστικά κορναρίσματα των ταξί νομίζω πως η συγκεκριμένη πόλη τα έχει βρει τόσο καλά με τον εαυτό της που το περνάει έντονα και στους επισκέπτες της. Δεν υπάρχει περίπτωση να πας στην Καρταχένα και να μη γεμίσεις με χρώματα, μουσικές και καλή διάθεση.
