taxithi
Θα σας πάρω μαζί μου σ' ένα ταξίδι, που θα διαρκέσει τριάντα αιώνες, έχοντας στις αποσκευές μας ιστορικά ντοκουμέντα, αναφορές και αποσπάσματα από την ελληνική λογοτεχνία και ποίηση.
Βουδαπέστη! Πρωτεύουσα της Ουγγαρίας και μία από τις αγαπημένες πόλεις των Ελλήνων (κυρίως το χειμώνα). Δεν είναι τυχαίο που έχω λάβει πάρα μα πάρα πολλά μηνύματα τα τελευταία 2 χρόνια από αναγνώστες του blog αλλά και γνωστούς μου οι οποίοι με ρωτούσαν για τη Βουδαπέστη καθώς είχαν κλείσει τα εισιτήριά τους και ετοιμάζονταν να την επισκεφθούν.
Στα Καλάβρυτα έφτασα βράδυ οδικώς από την Πάτρα, οδηγώντας 20′ στην Ολυμπία οδό και μια ώρα στη δημοσιά Διακοφτό-Καλάβρυτα. Πρωί-πρωί ήμουν πρώτος στον σιδηροδρομικό σταθμό των Καλαβρύτων για να ξανακάνω την διαδρομή (κάθοδο και ανάβαση συνεχόμενα για να την εμπεδώσω) που είχα κάνει, μικρός, στα νειάτα μου και μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση. Την διαδρομή Καλάβρυτα-Διακοφτό με τον οδοντωτό.
Το όνομα του, σε προϊδεάζει, σε προετοιμάζει να ξέρεις πού πας: στην Μάνη, τον ξερό και άνυδρο τόπο με τους βράχους και τις πέτρες που σκίζουν το έδαφος. Παιδί αυτού του τόπου είναι ο Κότρωνας, ένας παραθαλάσσιος οικισμός υπόδειγμα της παραδοσιακής μανιάτικης αρχιτεκτονικής, χτισμένος στο μυχό ενός προφυλαγμένου από τον βοριά όρμου, στις τελευταίες απολήξεις του Ταϋγέτου.
Αν πιστεύω κάτι ακράδαντα, είναι ότι δεν πρέπει να βγάζεις συμπεράσματα για έναν τόπο, εάν δεν τον έχεις ζήσει εσύ ο ίδιος. Επίσης, πιστεύω και πάλι ακράδαντα, ότι κάθε μέρος έχει διαφορετικές πλευρές, άλλες εικόνες να σου δείξει κάθε φορά, ενώ μην ξεχνάς ότι πρέπει να έχεις τα μάτια ανοιχτά για να τις δεις. Και όρεξη, φυσικά. Όρεξη και διάθεση για ανακάλυψη και εξερεύνηση.
