Για γέλια και για κλάματα

Με άλλοθι ότι επιλέγουν την αλληλεγγύη έναντι της βίας καλύπτουν την παντελή ανικανότητά τους. Την ώρα που έχει χαθεί ο έλεγχος απευθύνουν εκκλήσεις ομολογώντας εμμέσως την αδυναμία άσκησης της εξουσίας. Αυτή η πολιτική, αυτή η αντίληψη ότι όλα όσα συμβαίνουν στην Ειδομένη είναι τιμή για την Ελλάδα είναι το βούτυρο στο ψωμί των χρυσαυγιτών που είναι βέβαιο ότι μετά τα νησιά θα καταγράψουν και εκει θεαματική άνοδο στα ποσοστά τους. Μόνο που δεν θα φταίει για αυτό ο πλάνος και δημαγωγικός ξενοφοβικός τους λόγος. Θα φταίει ίσως εξίσου και η απόλυτη ανυπαρξία των κρατικών αρχών στις "Ειδομένες", η απόλυτη απουσία σχεδίου διαχείρισης και μετεγκατάστασης των προσφύγων με βάση τις δυνατότητες και τις ανάγκες της χώρας μας και των πολιτών της.
|
Open Image Modal
ASSOCIATED PRESS

Η χώρα βουλιάζει από απελπισμένους πρόσφυγες.

Τα σύνορα και η βαλκανική οδός έκλεισαν ερήμην μας, γεγονός που συνοδεύτηκε από την ηχηρή επιδοκιμασία του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τούσκ.

Η Τουρκία προωθεί τις επιδιώξεις της, απολαμβάνοντας εξαιρετικά προνομιακή μεταχείριση από την Ευρώπη.

Στον Πειραιά όπως με καθυστέρηση αποκαλύφθηκε, εντοπίστηκαν δύο κρούσματα ηπατίτιδας σε ανήλικους πρόσφυγες

Στην Ειδομένη μοιράστηκε φυλλάδιο στους πρόσφυγες με το οποίο τους προέτρεπαν να περάσουν στα Σκόπια μέσω αφύλακτων συνοριακών διόδων. Η ΕΛΑΣ εκ των υστέρων και άρα χωρίς κανένα αντίκρυσμα διεξάγει έρευνες για τους εμπνευστές του φυλλαδίου, ενώ την ίδια στιγμή διπλωματικές πηγές των Σκοπίων διαβεβαιώνουν ότι οι πρόσφυγες που πέρασαν τα σύνορα έχουν ήδη επαναπροωθηθεί. Η ΕΛΑΣ τους διαψεύδει αλλά την ίδια στιγμή δημοσιογράφοι και φωτογράφοι από διεθνή πρακτορεία επιβεβαιώνουν τις σκοπιανές πηγές.

Ουδείς γνωρίζει πόσοι άνθρωποι βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην Ειδομένη, πόσοι από αυτούς είναι πρόσφυγες, πόσοι έφυγαν, πόσοι επαναπροωθήθηκαν. Και μάλλον δεν θα μάθει ποτέ, αφού η κυβέρνηση δεν έχει κανέναν απολύτως κεντρικό σχεδιασμό και δεν είναι σε θέση να συντονίσει το δύσκολο αυτό εγχείρημα. Ακόμα όμως και αν κάποιος ήθελε να δικαιολογήσει την κραυγαλέα αυτή ανικανότητα, την απειρία , την ανεπάρκεια ,θα έμενε άφωνος μπροστά στην εξακολουθητική ιδεοληπτική και τραγικά επικίνδυνη διαχείρισή του προσφυγικού.

Όταν μετά τις τραγικές εξελίξεις στην Ειδομένη ,την διπλωματική ένταση και το διαφαινόμενο αδιέξοδο κυβερνητικός αξιωματούχος δηλώνει ότι "η εικόνα της Ειδομένης είναι τιμητική για την Ελλάδα", ότι "προσπαθούμε να πείσουμε τους πρόσφυγες και όχι να τους εκδιώξουμε, και να τους μαντρώσουμε", τότε είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση αυτή βρίσκεται σε πλήρη αδυναμία να προστατεύσει τη χώρα σε αυτές τις κρίσιμες ώρες. Με άλλοθι ότι επιλέγουν την αλληλεγγύη έναντι της βίας καλύπτουν την παντελή ανικανότητά τους. Την ώρα που έχει χαθεί ο έλεγχος απευθύνουν εκκλήσεις ομολογώντας εμμέσως την αδυναμία άσκησης της εξουσίας. Αυτή η πολιτική, αυτή η αντίληψη ότι όλα όσα συμβαίνουν στην Ειδομένη είναι τιμή για την Ελλάδα είναι το βούτυρο στο ψωμί των χρυσαυγιτών που είναι βέβαιο ότι μετά τα νησιά θα καταγράψουν και εκει θεαματική άνοδο στα ποσοστά τους. Μόνο που δεν θα φταίει για αυτό ο πλάνος και δημαγωγικός ξενοφοβικός τους λόγος. Θα φταίει ίσως εξίσου και η απόλυτη ανυπαρξία των κρατικών αρχών στις "Ειδομένες", η απόλυτη απουσία σχεδίου διαχείρισης και μετεγκατάστασης των προσφύγων με βάση τις δυνατότητες και τις ανάγκες της χώρας μας και των πολιτών της.

Η εικόνα της Ειδομένης σε αντίθεση με όσα ισχυρίζεται ο Υπουργός Πολιτισμού δεν είναι τιμητική για την Ελλάδα. Είναι, αντίθετα, βαθύτατα προσβλητική. Τιμητικό για την Ελλάδα θα ήταν αν είχαμε σχέδιο, σοβαρή και στιβαρή κρατική παρουσία στους τόπους συγκέντρωσης των προσφύγων, πλήρη καταγραφή τους, διαχείριση και οργάνωση της διαμονής τους με βάση σχεδιασμούς που λαμβάνουν υπόψη τους τις τοπικές συνθήκες και ταυτόχρονα στιβαρή πολιτική και διπλωματική παρουσία στα Συμβούλια Κορυφης που θα δρομολογούσε την πολιτική επίλυση του προσφυγικού προβλήματος. Μόνον έτσι δείχνεις ουσιαστικά ανθρώπινο πρόσωπο. Μόνον έτσι δείχνεις ουσιαστικά αλληλεγγύη, μόνον έτσι πολεμάς τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Όλα τα υπόλοιπα περί τιμητικής εικόνας, περί ανθρώπινου προσώπου και περί αλληλεγγύης είναι δυστυχώς όχι μόνο για γέλια αλλά κυρίως για κλάματα.