Στρατιώτες που βρήκαν λίγο χρόνο να πάνε σε μια εκκλησία. Να δουν τις οικογένειές τους και να γεμίσουν το κράνος τους με πασχαλινά αυγά και εδέσματα.
Γυναίκες που θρηνούν τον χαμό αγαπημένων τους και ξεσπούν σε δάκρυα κατά την αναστάσιμη λειτουργία. Μητέρες που η Κυριακή του Πάσχα τις βρήκε πάνω από τα μνήματα των παιδιών τους.
Παιδιά που για λίγο διεκδίκησαν την χαμένη τους αθωότητα.
Λειτουργίες μπροστά από κατεστραμμένες εκκλησίες και έθιμα, όπως η ευλογία του καλαθιού, που τηρήθηκαν ακόμη και μέσα στην φρίκη και τον παραλογισμό του πολέμου χαρίζοντας την ψευδαίσθηση της κανονικότητας.
Όλα, εικόνες από το Πάσχα στην εμπόλεμη Ουκρανία.
Όλα αυτά όμως μόνο για εκείνους που μπόρεσαν να βγουν από τα καταφύγια και οι πόλεις, τα χωριά και τα σπίτια τους δεν αποτέλεσαν στόχο βομβαρδισμών από τον ρωσικό στρατό ακόμη και το Μεγάλο Σάββατο ή την Κυριακή του Πάσχα.
