ayeneia
Προσοχή: Το Πασχαλινό τραπέζι πλησιάζει και κανείς μας δεν θα ήθελε να τον κατηγορήσουν για κακή φιλοξενία.
Οι ειδικοί έχουν σκεφτεί κάθε πιθανό ενδεχόμενο. Ας δούμε τί έχουν να μας πουν.
Να μην γίνουμε αυτού του τύπου οι εργαζόμενοι.
Επειδή ο Σεπτέμβριος είναι μήνας που η κινητικότητα στις πλαζ συνεχίζεται...
Η επιθετικότητα ή / και η αδιαφορία κάποιων (ολοένα και περισσότερων) είναι έντονη. Τόσο πολύ έντονη που «οδηγεί» τους υπόλοιπους στην δημιουργία ενός μικρόκοσμου. Είναι ένας τρόπος προάσπισης του εαυτού τους από τον επιθετικό ή αδιάφορο έξω κόσμο. Αυτή και αν θα είναι «νέα» Ελλάδα! Θα θέλαμε λοιπόν να «διευκρινίσουμε το αυτονόητο» σε (δυστυχώς) αρκετούς, και αυτό είναι ότι «ΔΕΝ αντιμετωπίζετε ΜΟΝΟ εσείς την εδώ και 8 χρόνια νέα κατάσταση της χώρας μας». Το πρόβλημα έχει αγγίξει σε διαφορετικό ίσως βαθμό όλους μας.
Τα ταξίδια με τους φίλους σου είναι τα καλύτερα και για μένα είναι η απόλυτη επιβεβαίωση ότι η σχέση σου μαζί τους είναι ανθεκτική, γερή και ουσιώδης! Και φυσικά υπάρχουν διαφορές απ' όταν ταξιδεύεις με το «έτερον ήμισυ» - μπορεί να φαίνεται πιο εύκολο γιατί έχεις άλλη άνεση με τους κολλητούς σου - αλλά η αλήθεια είναι ότι τα ανοργάνωτα ταξίδια έχουν κλείσει τα καλύτερα τα σπίτια και σκέψου τώρα, είσαι διατεθειμένος να ψάχνεις απ' την αρχή για τους ανθρώπους που προσεκτικά έβαλες μέσα στη ζωή σου, σε ξέρουν απ' την καλή και την ανάποδη και επιπλέον σε αγαπούν πακέτο με όλα σου τα ελαττώματα;
«Δε φταίω εγώ». Ποτέ δεν είναι καλή ιδέα να ρίξετε το φταίξιμο σε άλλον. Να αναλαμβάνετε την ευθύνη. Αν είχατε οποιοδήποτε ρόλο -όσο μικρός κι αν ήταν- σε κάτι που πήγε στραβά, παραδεχθείτε το. Αν όχι, δώστε μια αντικειμενική, ψύχραιμη εξήγηση του τι συνέβη. Πείτε την αλήθεια και αφήστε το αφεντικό σας και τους συναδέλφους να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα για το ποιος φταίει. Τη στιγμή που θα αρχίσετε να κατηγορείτε κόσμο, την ίδια στιγμή οι άνθρωποι θα θεωρήσουν ότι δεν αναλαμβάνετε την ευθύνη για τις πράξεις σας. Αυτό εκνευρίζει τους ανθρώπους.
«Πώς το έπαθες;». Συχνά έρχονται άγνωστοι σε μένα άνθρωποι στο δρόμο ή σε κάποια εκδήλωση και μου πιάνουν κουβέντα με αυτή την ατάκα. Όχι Γεια σου ή Γεια, ή έστω μια χαλαρή συζήτηση πριν ρωτήσουν. Αν ρωτήσεις «μου επιτρέπεις να ρωτήσω τι συνέβη», τότε είναι πιο πιθανό να απαντήσω σωστά ή ευγενικά. Αν έρθεις κατά πάνω μου, δείξεις με το δάχτυλό σου τα πόδια μου και ρωτήσεις τι συνέβη, είναι πιο πιθανό να πάρεις μια αγενή απάντηση. Μετά θα πρέπει να εξηγήσω γιατί έδωσα μια τέτοια απάντηση και οι άνθρωποι συχνά δεν καταλαβαίνουν με ποιο τρόπο υπήρξαν αγενείς.
