Η «ισχυρή Ελλάδα» των δεκαετιών του 1990 και του 2000 ήταν ένα τέχνασμα, επικοινωνιακό και ουσιαστικό. Η ευημερία που θεωρήθηκε τρόπαιο του εκσυχγρονιστικού μόχθου ήταν στιγμιαία και καιροσκοπική. Διογκώθηκε με δανεισμό, ενώ το χρέος έγινε το υπερκαύσιμο της ανάπτυξης. Οι αριθμοί παρουσιάζονται αμείλικτοι και τα συμπεράσματα πολλά.