ekpaideese

Πιο απλά η παιδεία έχει καταντήσει εκπαίδευση στην πιο αγοραία μορφή της και χρησιμοποιείται εργαλειακά για την επίτευξη ατομικών στόχων. Η βιωματική υπόστασή της, η δια βίου διάστασή της, η εθνική και κοινωνική αποστολή της θεωρητικοποιείται στα επί μέρους κείμενα αλλά δε γίνεται πράξη. Ώστε τα παιδιά στις ευαίσθητες αυτές ηλικίες να μάθουν βασικές και σημαντικές γνώσεις που θα τους ακολουθούν στα επόμενα βήματα. Πώς γίνεται όμως ο διαχωρισμός παιδείας και εκπαίδευσης;

Το Υπουργείο Παιδείας προτίθεται να καταργήσει τα Σχολεία ΕΑΕΠ, ενστερνιζόμενο τις απόψεις των πιο συντηρητικών και αντιδραστικών κύκλων, που επιθυμούν ένα Δημοτικό μικρό, χωρίς ευελιξία και κυρίως, ένα Σχολείο καρικατούρα των περασμένων εποχών. Ακούμε πως οι μαθητές θα σχολούν στη μία, θα καταργηθεί η πρωινή ζώνη, θα περιοριστούν δραστικά οι προσλήψεις Εκπαιδευτικών άλλων ειδικοτήτων και τελικά θα οδηγηθούμε σε ένα πισωγύρισμα πολλών δεκαετιών στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.

Έχουμε γεμίσει φωνές που επαναλαμβάνουν σχεδόν με αυθάδεια τα λίγα που ξέρουν, ασχέτως αν αυτά είναι ελλιπή, σε σημείο που αγγίζουν την παραπληροφόρηση. Από ρήσεις που αναπαράγονται λάθος, σε αβάσιμα επιχειρήματα, ανακριβείς στατιστικές και άγνοια για την άλλη όψη κάθε θέματος. Ίσως ισχύει τελικά πως «ο αμαθής είναι σαν το ντέφι: κάνει θόρυβο χάρη στην κενότητά του» (Ο. Μπέτλινγκ). Γιατί ενώ ο μορφωμένος διψάει για περαιτέρω γνώση, ο αμαθής προτιμάει να κηρύττει στους άλλους και να μην παραδέχεται τα λάθη του.